SANCTUS EVANGELIUM SECUNDUM SANCTUM HASHMAL: CAPUT 11

CAPUT 11

¹Postquam autem sententia lata est, et Ajora ad locum supplicii, qui populo Golgorand appellatur, ducta est, accidit ut magnus dolor per totam terram ortus sit.
²Nam corda fidelium gravia erant, cælo supra obscurato, et voces multitudinis in dolore et lamentatione clamabant.
³Ajora tamen onus eius constanter animo ferebat, quamquam grave pondus eius humeris eius premebatur.
⁴Et dum semitam ambulabat, multi eum viderunt et lacrimis moti sunt, clamantes: “Vere hic est Filius Altissimi, qui patitur pro peccatis mundi.”
⁵Sed principes et sacerdotes illudebant ei, dicentes: “Si Filius Dei es, salvum fac te ipsum.”
⁶Et Ajora eis non respondit, nam consilium Eius maius erat quam derisum eorum.
⁷Et cum ad locum qui Calvariæ appellatur pervenissent, eum inter duos latrones vinxerunt, ut omnes pretium peccati et profunditatem misericordiæ viderent et cognoscerent.
⁸Et obscurati sunt cæli ab hora sexta usque ad nonam, et magnum silentium super Ivalim cecidit.
⁹Et Ajora voce magna clamavit, “Deus meus, Deus meus, quare me dereliquisti?”
¹⁰Et multi circumstantes dicebant: “Ecce, Patrem suum vocat.”
¹¹Et currens unus, spongiam aceto implevit, et imponens arundini potum dedit ei dicens: “Videamus an Pater eius veniat, ut deponat eum.”
¹²Ajora autem, voce firma et certa, dixit, “Consummatum est,” et capite inclinato, laqueo stringente, spiritum reddidit.
¹³Et statim velum templi scissum est in duas partes a summo usque deorsum.
¹⁴ Et Ivalis contremuit, et saxa fissæ sunt.
¹⁵Et aperta sunt sepulcra, et multa corpora sanctorum qui dormierant surrexerunt, et finis regnorum cœpit.
¹⁶Et ingressi sunt in sanctam civitatem, et apparuerunt multis.
¹⁷Pharisæi autem, et qui cum eo erant Ajoram observantes, viso cataclysmo et quæ facta sunt, timuerunt vehementer, dicentes: “Vere hic Filius Altissimi erat.”
¹⁸Et multæ mulieres quæ Ajoram ex Betalone secutæ sunt hæc procul viderunt.
¹⁹Inter quos erat Mirah, mulier magnæ fidei ac devotionis, quæ manu eius ab infirmitatibus sanata erat.
²⁰Et amare flevit, nam spes eius perdita videbatur dum corpus Ajoræ defertur et in sepulcrum positum est.
²¹Lacrimæ autem eius non irritæ fuerunt, quia promissum Altissimi manet in æternum.
²²Damas autem, vir honorabilis et iustus, audacter ad Pontium Mallium accessit et corpus Ajoræ petivit.
²³Et Mallius obstupuit audacia Damasti, nam nemo ad eum accedere audebat.
²⁴Et dedit ei corpus, ut honorifice sepulturam daretur.
²⁵Damas autem accepto corpore, involvit illud sindone, et posuit illud in monumento suo novo, quod exciderat in petra.
²⁶Et lapis magnus volutus est ad ostium sepulcri.
²⁷Et accesserunt principes sacerdotum et Pharisatæ ad Mallium, dicentes: “Domine, recordati sumus quia seductor ille dixit, cum adhuc viveret: ‘Post tres dies resurgam.’”
²⁸“Iube igitur ut sepulcrum custodiatur usque in diem tertium, ne forte veniant discipuli eius nocte, et furentur eum, et dicant plebi: ‘Resurrexit a mortuis.’”
²⁹“Itaque erit novissimus error peior primo.”
³⁰Et Mallius eis dixit, “Habetis custodiam; ite, et quam certissime facite.”
³¹Illi autem abeuntes, munierunt sepulcrum, obsignantes lapidem, et custodibus ponentes.
³²Et tota civitas implebatur timore et exspectatione.
³³Nemo enim significationem rerum quæ evenerant plene comprehendere poterat.
³⁴Fideles autem verbis Ajoræ firmiter adhæserunt, credentes vitam et lucem mortem et tenebras superaturas esse.
³⁵Et dies lente transierunt, et umbræ longiores fiebant.
³⁶Spes tamen non exstincta est, nam promissio redemptionis in cordibus eorum vivebat.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷SANCTUM EVANGELIUM DOMINI NOSTRI, SANCTÆ AJORÆ
        ▷SANCTUS EVANGELIUM SECUNDUM SANCTUM HASHMAL
            ▶1—2—3—4—5—6—7—8—9—10—11—12—13

English | Latin | Ελληνική