SANCTUS EVANGELIUM SECUNDUM SANCTUM HASHMAL: CAPUT 7

CAPUT 7

¹Et factum est, cum Ajora recessisset de templo, magna turba eum secuta est in desertum extra urbem, quia fama eius per totam terram diffusa erat.
²Et erant fessi et esurientes, et corda eorum oneribus vitæ et peccati gravata erant, et consolationem verborum eius et sanitatem manus eius quærebant.
³Et Ajora, turbam videns, misericordia motus est, quia erant sicut oves pastore carentes, et animi eorum languescebant.
⁴Tum levavit vocem suam et locutus est discipulis suis dicens: “Date illis vos manducare.”
⁵Responderunt autem ei discipuli: “Domine, unum panem non habemus hic, et quomodo hic sufficiet tantæ multæ?”
⁶Et Ajora dixit eis, “Adducite eos huc ad me.”
⁷Et tulit quinque panes in silvam, et respiciens in cælum, benedixit eos, et fregit panem, et dedit discipulis suis, ut ponerent ante turbam.
⁸Et cophini quos implevit carne et vino repleti sunt, et similiter inter eos divisit, et discipuli carnes omnibus qui super gramen sedebant distribuerunt.
⁹Cum autem omnes manducavissent et saturati essent, discipuli collegerunt fragmenta, quæ superfuerunt super cibum, quod datum erat.
¹⁰Et homines vehementer admirati sunt, et inter se dixerunt: “Vere hic propheta est missus ab Omnipotente, quis enim alius pani imperare posset ut multiplicaretur et milia aleret?”
¹¹Turba autem eum vi comprehendere et sibi præficere volebat, putantes enim eius sola manu se a tyrannide famis et inopiæ liberari posse.
¹²Ajora autem se in montem recepit, ut Patrem Lucis oraret et voluntatem eius in secreto quæreret.
¹³Et dum oraret, cæli aperti sunt, et vox exiit, dicens: “Hic est Filius meus dilectus, in quo mihi bene complacui; ipsum audite.”
¹⁴Et descendit Ajora de monte, et invenit discipulos suos expectantes eum, et dixit illis: “Messis quidem multa est, operarii autem pauci; rogate ergo Dominum messis, ut mittat operarios in agros suos.”
¹⁵Et discipuli intuentes turbam, turbata sunt corda eorum, quia intellegebant necessitates populi et suam infirmitatem.
¹⁶Et Ajora dixit ad eos: “Venite, vos ipsi seorsum in locum desertum, et requiescite paulisper.”
¹⁷Sed multi ex turba cognoverunt eorum adventum, et pedestres de civitatibus cucurrerunt illuc, et prævenerunt eos, dum in navim ascenderent.
¹⁸Et cum Ajora eos vidisset, iterum cor eius misericordia commotum est, erant enim sicut oves sine pastore, lassi et fessi.
¹⁹Et egressus in terram, stetit in medio eorum, et docebat eos multa de regno lucis et misericordia Patris.
²⁰Dies autem defecit, et sol cœpit occidere, et accesserunt ad eum discipuli dicentes: “Dimitte turbas, ut euntes in vicos et oppida, emant sibi escas et panes.”
²¹Respondit autem Ajora, “Vos illis edere date.”
²²Et dixerunt ei discipuli: “Non habemus hic nisi septem panes et paucos pisciculos; quomodo hæc sufficient turbæ tantæ?”
²³Et Ajora præcepit populo ut discumberent super viridem gramen, et accepit septem panes et benedixit eos, et fregit eos, et dedit discipulis suis ut apponerent ante populum.
²⁴Similiter pisces divisit omnibus.
²⁵Et manducaverunt, et saturati sunt; et quod superfuit fragmentorum, collecta est septem sporta plena.
²⁶Numeraverunt autem viros qui manducaverant, fere quinque milia, exceptis mulieribus et parvulis.
²⁷Et dimittens eos, statim ascendit in navim et venit in partes Dalmatas.
²⁸Et iter facientibus, discipuli mirabantur, et colloquebantur inter se: “Quis est hic, qui tam modico panis pavit milia? Certe ab Altissimo missus est.”
²⁹Ajora autem increpavit corda eorum, dicens: “Cavete a fermento scribarum et nummulariorum, quod est hypocrisis.”
³⁰Et exposuit eis veritatem regni, et significationem miraculorum quæ fecerat.
³¹“Panis quem ego do tibi est panis vitæ, qui animam nutrit et famem eius satiat.”
³²“Qui manducaverit ex eo, non esuriet neque sitiet in æternum, sed manebit in domo Patris.”
³³Et murmurabant multi discipuli eius inter se, dicentes: “Durus est hic sermo; quis potest eum audire?”
³⁴At Ajora, sciens apud se discipulos suos de hoc murmurare, dixit eis: “Hocne vos offendit?”
³⁵“Quid si videritis Filium hominis ascendentem ubi erat prius?”
³⁶“Spiritus est qui vivificat; caro autem non prodest quicquam: verba quæ ego locutus sum vobis, spiritus sunt et vita sunt.”
³⁷Et multi abierunt retro, et iam non cum eo ambulabant.
³⁸Tum Ajora ad duodecim conversus dixit eis: “Et vos vultis abire?”
³⁹Et unus ex eis respondit: “Domine, ad quem ibimus? Tu verba vitæ æternæ habes.”
⁴⁰“Et nos credimus et certi sumus quia tu es Unctus, Filius Patris vivi.”
⁴¹Et Ajora fide eorum exultavit et eos benedixit, dicens: “Benedicta es inter homines, quia caro et sanguis hoc tibi non revelavit, sed Pater meus qui habitat in cælis.”
⁴²“Et super hanc veritatem ædificabo fœdus meum, et portæ mortis non prævalebunt adversus eam.”
⁴³Et ex illo die, Ajora discipulos suos maiori potestate et auctoritate docuit, eos ad dies futuros præparans, cum verbum eius omnibus gentibus prædicarent.
⁴⁴Et turbæ eum sequebantur, non solum panem corporis, sed etiam panem vitæ, quem solus ipse dare poterat, esurientes.
⁴⁵Sic impleta est promissio Patris, ut Filium suum mitteret ad esurientes pascendos, contritos corde sanandos, et perditos in ovile suum colligendos.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷SANCTUM EVANGELIUM DOMINI NOSTRI, SANCTÆ AJORÆ
        ▷SANCTUS EVANGELIUM SECUNDUM SANCTUM HASHMAL
            ▶1—2—3—4—5—6—7—8—9—10—11—12—13

English | Latin | Ελληνική