SANCTUS EVANGELIUM SECUNDUM SANCTUM HASHMAL: CAPUT 6

CAPUT 6

¹Et accidit, illis diebus, cum Ajora inter populum ambularet et de Regno Dei eis loqueretur, ut afflicti ad eum magna multitudine venirent, dolores suos portantes sicut onera bestiæ.
²Nam terra morbo gravata erat, et clamores vulneratorum velut thus, amari et incessantes, ad cælum ascendebant.
³Erant inter eos quorum membra a nativitate curva erant, quorum oculi solis lucem numquam viderant, quorum lingua numquam verbum protulerat.
⁴Alii paralysi affecti sunt, in lectis suis velut folia in tempestate trementes; alii a spiritibus discerpti sunt, et voces eorum non erant suæ.
⁵Erant et leprosi, eiecti et inter rupes habitare coacti, qui ora sua tegebant et clamabant: “Immundi, immundi!” ne quis ad eos appropinquaret.
⁶Et tamen unctus Domini non timuit, neque recessit ab eis; sed ambulavit inter eos sicut pastor in medio ovium suarum.
⁷Et mirabantur turbæ, dicentes inter se: Nonne hic est, de quo dictum est: “Iste infirmitates nostras portabit et dolores nostros portabit”?
⁸Tunc accessit ad eum mulier nomine Reha, cuius filius habebat spiritum mutum, qui eum sæpe in ignem et sæpe in aquam iaciebat, ita ut nemo eum cohibere posset.
⁹Et ad pedes Ajoræ procidit, dicens: “Domine, si quid potes facere, miserere nostri et adiuva nos.”
¹⁰Et Ajora dixit ad eam, “Si potes credere, omnia possibilia sunt credenti.”
¹¹Et flebat, dicens: “Credo, Domine; adiuva incredulitatem meam.”
¹²Tunc comminatus est spiritui, dicens: “Exi ab eo et amplius ne intrœas,” et cecidit puer quasi mortuus; sed Ajora tenens manum eius, surrexit et sanus factus est.
¹³Et omnes qui aderant Deum glorificaverunt, dicentes: “Numquam tantam potestatem in Ivali vidimus, nec tantam auctoritatem in voce hominis audivimus.”
¹⁴In diebus illis accessit ad eum centurio custos, cuius minister iacebat fluxo sanguinis, qui erat ad mortem proximus.
¹⁵Et ait centurio: “Domine, non sum dignus ut sub tectum meum intres; sed dic verbo tantum, et sanabitur puer meus.”
¹⁶Nam vir erat disciplinæ et ordinis, dicens alii: “Vade,” et vadit: et alii: “Veni,” et venit.
¹⁷Hoc audito Ajora, miratus est, et dixit sequentibus: “Amen dico vobis, non inveni tantam fidem, nec in toto Muronde.”
¹⁸Et ex illa hora sanus est servus, et crediderunt in eum qui domus erant.
¹⁹Tunc Ajora ingressus est in vicum nomine Theod, et ibi occurrerunt ei decem leprosi, qui a longe steterunt et voce magna clamantes: “Domine, miserere nostri!”
²⁰Et ait illis: “Ite, ostendite vos senioribus, sicut lex præcipit.”
²¹Et dum ibant, mundati sunt. Tamen una sola mulier, Yeron de civitate, rediit ut gratias ageret, procidens ante eum.
²²Et Ajora dixit, “Nonne decem mundati sunt? Novem autem ubi sunt?”
²³Tunc dixit illi: “Fides tua te salvam fecit. Vade in pace.”
²⁴Et diffusa est fama horum per montes et in valles, ita ut adducerent ad eum omnes male habebant, in plateis et sub arboribus ponentes eos, sperantes ne vel fimbria vestimenti eius tangeret eos.
²⁵Et quocumque transiit, ægros in semita eius ponebant, et claudi sicut cervi saltabant, et cæci gloriam diei conspicebant.
²⁶Erat autem in civitate Dorio mulier nomine Mæl, quæ fluxum sanguinis patiebatur duodecim annos, et omnem victum suum in medicos impenderat, nec sanata erat.
²⁷Cum audisset Ajoram præterire, per turbam se propulit et fimbriam vestimenti eius tetigit.
²⁸Et statim eius fluxus sistatus est, et in corpore suo sensit se integram esse.
²⁹Et Ajora, videns vim ab eo egressam esse, conversus dixit, “Quis me tetigit?”
³⁰Dixerunt autem discipuli eius: “Magister, turbæ te comprimunt et affligunt, et dicis: ‘Quis me tetigit?’”
³¹At ille circumspiciens, mulier, cum videns se non latuisse, tremens venit, et omnia ei narravit.
³²Et dixit illi: “Filia, fides tua te salvam fecit. Vade in pace et amplius noli peccare.”
³³In regione autem Cældriæ iacebat vir quidam in lecto, a quattuor amicis portatus, quia paralysis ægritudine affectus erat et movere non poterat.
³⁴Sed propter turbam, Ajoram appropinquare non poterant, itaque tectum ubi erat nudaverunt et virum ante eum demiserunt.
³⁵Et cum Ajora fidem eorum vidisset, dixit paralytico: “Fili, remittuntur tibi peccata tua.”
³⁶Erant autem ibi quidam scribæ murmurantes in cordibus suis: Quis est hic, qui loquitur blasphemias? Quis potest dimittere peccata, nisi solus Deus?
³⁷Et Ajora, sciens cogitationes eorum, dixit ad eos: “Quid cogitatis in cordibus vestris? Quid est facilius dicere: ‘Remittuntur tibi peccata tua,’ an dicere: ‘Surge et ambula’?”
³⁸“Ut autem sciatis quia Filius Dei potestatem habet in Ivalis dimittendi peccata”, dixit paralytico, “Tibi dico, surge, tolle lectum tuum et vade in domum tuam.”
³⁹Et confestim surrexit coram omnibus, et abiit, magnificans Deum.
⁴⁰Et stupor invasit eos, et repleti sunt timore, dicentes: “Mira vidimus hodie.”
⁴¹Sic Ajora ægros sanavit, et fama eius in terras ultra montes, et etiam usque ad fines maris, diffusa est.
⁴²Et quocumque ibat, afflicti sanantur, fracti reparantur, et corda hominum ad lucem Altissimi convertentur.
⁴³Nam manus Dei super eum erat, et virtus cæli in carne eius ambulabat, et misericordia Æterni sicut lucerna in tenebris Ivalis ardebat.
⁴⁴Et omnes qui crediderunt, renovati sunt.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷SANCTUM EVANGELIUM DOMINI NOSTRI, SANCTÆ AJORÆ
        ▷SANCTUS EVANGELIUM SECUNDUM SANCTUM HASHMAL
            ▶1—2—3—4—5—6—7—8—9—10—11—12—13

English | Latin | Ελληνική