ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11
¹Τώρα συνέβη ώστε αφού εκδόθηκε η καταδίκη και η Αιώρα οδηγήθηκε στον τόπο εκτέλεσης, γνωστό στον λαό ως Γολγοράνδη, υπήρξε μεγάλη θλίψη σε όλη τη χώρα.
²Διότι οι καρδιές των πιστών ήταν βαριές καθώς ο ουρανός σκοτείνιαζε από πάνω, και οι φωνές του πλήθους κραύγαζαν με θλίψη και θρήνο.
³Ωστόσο, η Αιώρα σήκωσε το φορτίο Του με ακλόνητο πνεύμα, αν και το βάρος του ήταν βαρύ στους ώμους Του.
⁴Και καθώς περπατούσε στο μονοπάτι, πολλοί Τον είδαν και συγκινήθηκαν μέχρι δακρύων, φωνάζοντας: «Αλήθεια, αυτός είναι ο Υιός του Υψίστου, ο πάσχων για τις αμαρτίες του κόσμου».
⁵Οι άρχοντες όμως και οι ιερείς τον περιέπαιζαν, λέγοντας: «Εάν είσαι Υιός του Θεού, σώσε τον εαυτό σου».
⁶Και ο Αιώρα δεν τους απάντησε, γιατί ο σκοπός Του ήταν μεγαλύτερος από την περιφρόνησή τους.
⁷Και όταν έφτασαν στον τόπο που ονομαζόταν Κρανίο, τον έδεσαν ανάμεσα σε δύο ληστές, για να δουν όλοι και να γνωρίσουν το τίμημα της αμαρτίας και το βάθος του ελέους.
⁸Και οι Ουρανοί σκοτείνιασαν από την έκτη ώρα μέχρι την ένατη, και μεγάλη σιωπή έπεσε πάνω στον Ήβαλη.
⁹Και η Αιώρα φώναξε με δυνατή φωνή: «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;»
¹⁰Και πολλοί από αυτούς που στέκονταν εκεί έλεγαν: «Ιδού, φωνάζει τον Πατέρα του».
¹¹Και έτρεξε ένας, γέμισε ένα σφουγγάρι με ξύδι, το έβαλε πάνω σε ένα καλάμι και του το έδωσε να πιει, λέγοντας: «Ας δούμε αν θα έρθει ο Πατέρας του να τον κατεβάσει».
¹²Αλλά ο Αιώρα, με φωνή δυνατή και σίγουρη, είπε: «Τετέλεσται», και έσκυψε το κεφάλι του καθώς η θηλιά σφίχτηκε, και παρέδωσε το πνεύμα.
¹³Και αμέσως το καταπέτασμα του ναού σχίστηκε στα δύο από πάνω μέχρι κάτω.
¹⁴ Και ο Ήβαλης σείστηκε, και οι βράχοι σχίστηκαν.
¹⁵Και ανοίχθηκαν οι τάφοι, και πολλά σώματα των κεκοιμημένων αγίων αναστήθηκαν. Και άρχισε το τέλος των βασιλειών.
¹⁶Και εισήλθαν στην άγια πόλη και εμφανίστηκαν σε πολλούς.
¹⁷Οι Φαρισαίοι, λοιπόν, και όσοι ήταν μαζί του και παρακολουθούσαν την Αιώρα, όταν είδαν τον κατακλυσμό και όσα είχαν συμβεί, φοβήθηκαν πολύ και έλεγαν: «Αληθινά, αυτός ήταν ο Υιός του Υψίστου».
¹⁸Και πολλές γυναίκες που ακολουθούσαν την Αιώρα από το Μπέταλον τα έβλεπαν αυτά από μακριά.
¹⁹Μεταξύ αυτών ήταν και η Μίραχ, μια γυναίκα με μεγάλη πίστη και αφοσίωση, η οποία είχε θεραπεύσει από αδυναμίες μέσω του χεριού Του.
²⁰Και έκλαιγε πικρά, γιατί η ελπίδα της φαινόταν χαμένη καθώς το σώμα της Αιώρας κατεβάστηκε και τοποθετήθηκε στον τάφο.
²¹Αλλά τα δάκρυά της δεν ήταν μάταια, γιατί η υπόσχεση του Υψίστου παραμένει για πάντα.
²²Και ο Δάμας, ένας άνθρωπος έντιμος και δίκαιος, πήγε με τόλμη στον Πόντιο Μάλλιο και ζήτησε το σώμα της Αιώρας.
²³Και ο Μάλλιος εξεπλάγη από το θάρρος του Δάμαντα, γιατί κανείς δεν τολμούσε να τον πλησιάσει.
²⁴Και του χάρισε το σώμα, για να το ταφούν με τιμές.
²⁵Και ο Δάμας πήρε το σώμα, το τύλιξε σε λεπτό λινό και το έβαλε στον καινούργιο τάφο του, που είχε λαξεύσει σε βράχο.
²⁶Και μια μεγάλη πέτρα κυλίστηκε στην πόρτα του τάφου.
²⁷Και ήρθαν οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι στον Μάλλιο, λέγοντας: «Κύριε, θυμόμαστε ότι εκείνος ο απατεώνας είπε, ενώ ήταν ακόμα ζωντανός: Μετά από τρεις ημέρες θα αναστηθώ».
²⁸«Διάταξε λοιπόν να φυλαχτεί ο τάφος μέχρι την τρίτη ημέρα, μήπως έρθουν οι μαθητές του τη νύχτα και τον κλέψουν, και πουν στον λαό: «Αναστήθηκε από τους νεκρούς»».
²⁹«Έτσι, το τελευταίο σφάλμα θα είναι χειρότερο από το πρώτο».
³⁰Και ο Μάλλιος τους είπε: «Έχετε φρουρά· πηγαίνετε, φροντίστε να είναι όσο το δυνατόν πιο ασφαλής».
³¹Πήγαν, λοιπόν, και ασφάλισαν τον τάφο, σφραγίζοντας την πέτρα και βάζοντας φρουρά.
³²Και όλη η πόλη γέμισε φόβο και προσδοκία.
³³Διότι κανείς δεν μπορούσε να κατανοήσει πλήρως το νόημα των όσων είχαν συμβεί.
³⁴Αλλά οι πιστοί τήρησαν τα λόγια της Αιώρας, πιστεύοντας ότι η ζωή και το φως θα νικούσαν τον θάνατο και το σκοτάδι.
³⁵Και οι μέρες περνούσαν αργά, και οι σκιές μακραίνουν.
³⁶Ωστόσο, η ελπίδα δεν είχε σβήσει, διότι η υπόσχεση της λύτρωσης ήταν ζωντανή μέσα στις καρδιές τους.
ΟΙ ΕΠΤΑ ΓΡΑΦΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΓΛΑΒΑΝΔΟΥ
    ▷ΤΟ ΑΓΙΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ, ΑΓΙΑΣ ΑIΟΡΑΣ
        ▷ΤΟ ΑΓΙΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΧΑΣΜΑΛ
            ▶12345678910—11—1213
English | Latin | Ελληνική
Copyright ©2025 Adam Alexander T. Croke. All rights reserved.