SANCTUS EVANGELIUM SECUNDUM SANCTUM ADRAMMELECH: CAPUT 9

CAPUT 9

¹Et accidit illis diebus, dum Dominus adhuc in Muronde morabatur, ut doctores traditionum et domini templi et aulæ se clam convenerunt, ut Ajoram comprehenderent et eum delerent.
²Dixerunt enim inter se: “Ecce, hic homo corda populi a custodia nostra avertit. Si ulterius ascenderit, erit potestas nostra sicut ventus sine velo.”
³Unus autem inter fratres minores, nomine Sebeb, qui cum Domino ambulaverat et ex eius munificentia gustaverat, invidia et auro pariter commotus est.
⁴Venit noctu ad dominos templi, et adoravit se ante eos, dicens: “Quid mihi dare vultis, si eum vobis tradam?”
⁵Et pacti sunt cum eo triginta denariis electroni, acceptis autem fragmentis abiit.
⁶Ex illa hora Sebeb quæsivit occasionem prodendi Dominum, non in conspectu multitudinis, sed in aliquo loco deserti.
⁷Quinto autem die post ingressum in Murondem, Dominus cum discipulis suis in cenaculo domus figuli discubuit, et gravi voce ad eos locutus est.
⁸“Amen dico vobis: Unus vestrum tradet me hac nocte in manus eorum qui oderunt iustitiam.”
⁹Et vehementer stupuerunt, et dixerunt singuli per vices, dicentes: “Num ego sum Domine?” At Dominus non respondit primo.
¹⁰Postquam cenaverunt, Dominus cum undecim in hortum Getosii, lucum olivarum in colle orientali situm, egressus est, ibi orare.
¹¹Et dixit discipulis suis: “Sedite hic, dum ego illuc vadam et orem.” Et accepit secum Hashmal, Ultimam et Adrammelech.
¹²Et cœpit contristari et mœstus esse, et dixit: “Tristis est anima mea usque ad mortem: manete hic et vigilate mecum.”
¹³Et progressus paulum longius, procidit in faciem suam, et oravit, dicens: “Domine altissime, si fieri potest, transeat a me calix iste: verumtamen non ut ego volo, sed ut tu.”
¹⁴“Vigilate et orate, ne in tentationem intretis; spiritus quidem promptus est, caro autem infirma.”
¹⁵Dum adhuc eo loquente, ecce cohors virorum armatorum appropinquabat, cum facibus et gladiis, et cum eis venit Sebeb.
¹⁶Tum qui venerant, Dominum manus iniecerunt et eum comprehenderunt, et discipuli pugnare voluerunt, sed eos prohibuit, dicens: “Qui gladium accipit, gladio peribit.”
¹⁷“Nonne putas me non posse modo rogare Patrem meum, et modo dabit mihi plus quam duodecim legiones angelorum? Quomodo autem implebuntur Scripturæ?”
¹⁸Tunc omnes discipuli eum relicto fugerunt, et Dominus solus remansit inter captores suos.
¹⁹Et eum ad Aulam Lapidum duxerunt, ubi Summum Concilium Murondis, stola indutum et in tenebris congregatum, sedebat.
²⁰Et multi festinanter adducti sunt falsi testes, sed testimonia eorum non congruerunt. Unus dixit: “Contra templum locutus est;” alius vero: “Se Filium Altissimi dicit.”
²¹Et surrexit Summus Senior et dixit, “Nihilne respondes? Ecce quot te accusant!”
²²Sed Ajora tacuit nec aperuit os suum, ut prophetia impleretur: “Obstructus est et afflictus, sed non aperuit os suum.”
²³Tandem senior dixit, “Te per Deum vivum adiuro: dic nobis utrum tu sis Glabados.”
²⁴Et Ajora dixit ei, “Tu dixisti. Verumtamen dico tibi, amodo videbitis Filium hominis sedentem a dextris potentiæ et venientem in nubibus cæli.”
²⁵Tum senior vestimenta sua scissa exclamavit, “Blasphemiam locutus est! Quid adhuc testibus egemus?”
²⁶Concilium autem clamavit: “Dignus est morte!” Et manibus eum percusserunt et velaverunt oculos eius et dixerunt: “Prophetiza, Glabade, quis est qui te percussit?”
²⁷Deinde eum catenis vinctum ad præfectum urbis, cui nomen erat Mallius, duxerunt.
²⁸Et Mallius, quamvis vir legis, nullam in eo culpam invenit. Dixit, “Hic homo seditionem non excitat, neque proditionem loquitur; agnum mihi adducitis et lupum dicitis.”
²⁹Sacerdotes autem et principes templi concitaverunt turbam, clamantes: “Interficite eum, et suspendatur! Melius est enim unum mori quam templum corruere!”
³⁰Mallius autem, cupiens tumultum sedare, Ajora, quamquam animo turbato, ad mortem damnari iussit.
³¹Dixit autem ad populum: “Innocens sum a sanguine huius iusti: vos videte.” Et lavit manus suas in pelvi aquæ coram multitudine.
³²Illi autem responderunt, “Sanguis eius super nos et super liberos nostros.”
³³Tunc Dominus traditus est custodibus, ut custodiretur usque ad diem supplicii. Qui eum deriserunt, et induerunt eum pallio coccineo decolorato, et imposuerunt coronam spineam in fronte eius.
³⁴Et genua flexerunt ante eum, irridentes eum, dicentes: “Ave, rex Ivalis!”
³⁵Tamen Dominus non exaudivit eis, nec maledixit eos; sed omnia mansuete toleravit, sciens quæ peragenda essent.
³⁶Sic impletum est verbum prophetæ, qui scripsit: “Despectus et abiectus hominibus, vir dolorum et sciens in infirmitate.”
³⁷Et nox super urbem Murond cecidit, et corda discipulorum gravia erant, quia Dominus eorum captus erat, et nemo sciebat quid crastinum afferret.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷SANCTUM EVANGELIUM DOMINI NOSTRI, SANCTÆ AJORÆ
        ▷SANCTUS EVANGELIUM SECUNDUM SANCTUM ADRAMMELECH
            ▶1—2—3—4—5—6—7—8—9—10—11—12

English | Latin | Ελληνική