SANCTUS EVANGELIUM SECUNDUM SANCTUM ADRAMMELECH: CAPUT 2

CAPUT 2

¹Et factum est in diebus, cum iugum hominum gravaret terram, et clamor pauperum tamquam incensum elevaretur Altissimo, datum est signum in cælis, splendidum nimis et terribile in maiestate.
²Nam pridie solstitii hiemalis, cum longa nox esset et silentium Ivalim tegeret, in cælo apparuit stella mirabilis lucis, omnibus luminibus firmamenti maior, splendens velut ignis in crystallo inpositus.
³Bestiæ agri siluerunt, et aves cæli sonum non ediderunt, nam et ipsæ gloriam signi viderunt, et præ timore siluerunt.
⁴Et speculatores stellarum, vates antiqui qui in cursibus cælorum docti erant, mirabantur et inter se locuti sunt, dicentes: “Ecce, hæc non est stella e firmamento nata, sed nuntius trans velum, signum missum a Domino omnium.”
⁵Et stella non cum processione cælorum movebatur, nec lumen eius obscuratum est, sed in oriente mansit, stabilis et immutabilis, velut flamma quæ flatum Domini expectabat.
⁶Tum inter gentes tumultus ortus est, et homines e longinquo iter fecerunt, tracti a splendore qui supra Ivalim positus erat, velut face super propugnacula temporis.
⁷Inter hos erant tres reges, principes regnorum orientalium, quorum corda sapientia maiorum commota sunt, et qui secum attulerunt dona: aurum, quod est gloria regum; thus, quod est oratio iustorum; et crocum, quod est odor lætitiæ.
⁸Et hi reges, quamvis potentes in suis finibus, coronas suas et vestimenta deiecerunt, dicentes: “Non nobis, Domine, non nobis, sed nomini tuo sit omnis laus; quoniam elegisti humiles ad portandam præsentiam tuam, et humiles ad contemplandam faciem tuam.”
⁹Stella autem ante eos ibat, et per terras ignotas et super colles umbrosos eos duxit, nec numquam vacillavit neque morata est, donec super locum constitutum stetit.
¹⁰Erat autem in oppido Betalonis locus miseriæ, ubi pauperes et abiecti habitabant, tugurium lapidum fractorum et pannorum scissorum, ubi etiam canes esuriebant et pueri sine solacio flebant.
¹¹Ibi, in silentio illius noctis, cum vento cessasset et cælis igne sacro scinderetur, virgo humilis ordinis dolore parturiebat, et iuxta eam stabat vir, maritus eius, operarius manibus callosis et dorso fesso, qui nesciebat semen suum a Spiritu Altissimi obumbratum esse.
¹²Et peperit filium suum sine clamore neque querela, præsentia enim Domini circumdedit eam, et venter eius apertus est sicut lilium usque ad lucem auroræ.
¹³Et ecce, puer natus est, et erat velut stella matutina in extremo noctis; pax erat facies eius, et sapientia; et non erat involutus panno delicato, sed lino quod signa laboris gerebat.
¹⁴Tum, antequam quisquam loqui posset, infans surrexit, et aperuit os suum, et protulit magnum verbum, quod nemo qui ibi erant omnibus diebus vitæ suæ oblitus est.
¹⁵Nam puteum vicinum indicavit, dicens: “Aqua hæc immunda est, et mors in ea est; ne bibatis ex ea.” Et qui eum audiebant festinanter cucurrerunt et aquam hauserunt, et viderunt eam corruptam et pestilentia plenam esse.
¹⁶Et clamaverunt voce magna, dicentes: “Non est hic puer vulgaris, sed in quo habitat Spiritus Domini; sapientia enim de labiis eius procedit, quamquam non traxit spiritum doctrinæ.”
¹⁷Et genua flexerunt et adoraverunt eum, quia intellexerunt Glabadum venisse, Filium Dei viventis, qui in visionibus vatum promissus est, et cuius nomen est Salus.
¹⁸Tum venit turba quæ iter fecerat post stellam, et in loco ubi lux requieverat in admiratione stetit. Inter eos erant pastores, fabri lignarii, textores et mendici, et omnes viderunt infantem et mutati sunt.
¹⁹Et reges qui ab oriente erant intraverunt, et munera sua ad pedes eius posuerunt, dicentes: “Principibus dedimus, sed numquam tali; nam etsi in stercore et pulvere natus est, tamen gloria cæli super eum est.”
²⁰Et puer eos oculis tam profundis quam mare aspexit, et locus luce pacis impletus est.
²¹Et in illa multitudine erant quattuor qui ei adhæserunt ab illa die deinceps: Hashmal, cuius cor erat quasi ignis; Adrammelech, qui intellectu plenus erat; Salera, qui invisibilia discernebat; et Velius, cuius fides erat quasi turris inconcussa.
²²Hi quattuor non locuti sunt, sed silentio vigilaverunt, quia Spiritus Domini eos obumbraverat et in diem ministerii signaverat.
²³Et circumdedit populus, et laudes Altissimo cantabat, dicentes: “Benedictus qui venit in nomine Domini; Hosanna in excelsis!”
²⁴Tum stella quæ eos duxerat ascendit et evanuit, et nox ad ordinem suum rediit; sed corda eorum qui spectabant semper mutata sunt.
²⁵Mulier autem, cui nomen erat Mariadel, Filium suum aspexit et mirata est, quia ignorabat plenitudinem mysterii in quo ministra facta erat.
²⁶Dixit quoque ad virum suum Ioseph: “Quis est hic puer, ut cæli ante eum incurventur, et reges in conspectu eius abiciantur?”
²⁷Qui non respondit ei, sed inclinato capite flevit.
²⁸Sic Glabados natus est, non in divitias neque in solacia, sed in dolorem, ut eos qui sub onere doloris sunt redimeret.
²⁹Et hæc ego, Adrammelech, testimonium perhibui, inter eos enim fui qui stellam secuti sunt et puerum vidi; et scivi Altissimum populum suum visitasse.
³⁰Gloria Domino, cuius sapientia ut mare, et misericordia eius sicut sol ortus.
³¹Amen.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷SANCTUM EVANGELIUM DOMINI NOSTRI, SANCTÆ AJORÆ
        ▷SANCTUS EVANGELIUM SECUNDUM SANCTUM ADRAMMELECH
            ▶1—2—3—4—5—6—7—8—9—10—11—12

English | Latin | Ελληνική