CANTICA GLORIOSA: CANITICUM 1

CANITICUM 1

¹Diebus auroræ, antequam colles nominarentur, ambulavit Dominus super Ivalis, et pulvis exsultavit sub pedibus eius.
²Non in tonitre neque gladio stricto venit, sed voce quieta et lumine leni, et bestiæ ad eius transitum prosternebant se.
³Flumina ad eum salutandum exsiluerunt, et arbores bracchia sustulerunt, et cælum se auro vestivit.
⁴Et ecce, respexit in filios hominum, et erant quasi vagi, sine instrumentis aut sapientia, et vias mundi nesciebant.
⁵Tum dixit Dominus: Docebo te secreta Ivalis, et eris quasi dispensator omnium quæ creavi.
⁶Circum ignem quem e lapide percussit eos congregavit, et flammam eius cum reverentia spectaverunt, numquam enim tantam claritatem viderant.
⁷Hic est, inquit, ignis, qui ossa calefacit et immundos purgat. Custodite eum, et non moriatur.
⁸Et ostendit eis lapicidinam et malleum, et loca ubi metallum dormit in venis profundi.
⁹Percute lapidem, filii pulveris, et fabrica instrumenta tua, ut mundum formes et fecundum reddas.
¹⁰Deduxit eos in agros ubi frumentum agreste altum crescebat, et stipulas manu sua inclinavit, et didicerunt metere.
¹¹“Semina, et cole illud,” dicit Dominus, “et reddet tibi; ne dicas terram otiosam esse, sed germinet ubertatem.”
¹²Docebat eos de temporibus et conversionibus, de temporibus anni et signis eorum, et de incremento ac decrescentia cæli.
¹³Et ædificaverunt populi horrea consilio eius, et collegerunt fructus laborum suorum, et laudaverunt cantando.
¹⁴Dominus laboribus eorum arrisit, quoniam bonus erat, et lætatum est cor eius in se.
¹⁵In silvas eos duxit et bestias eis ostendit, singulasque nominavit.
¹⁶Nolite plus, inquit, accipere quam opus est, et nolite occidere in superbia, sed cum gratiarum actione et misericordia; quoniam et hæc mea sunt.
¹⁷Dedit eis scientiam laqueorum et semitarum, et signa in terra per quæ præda cognoscitur.
¹⁸Et venatores facti sunt, non sicut bestiæ, sed sicut homines cum cogitatione et mensura, et placuit Domino.
¹⁹Greges convocavit et ea mites reddidit, et ad pascua duxit, dicens: “Hi tibi serviant, sed iuste eos rege.”
²⁰Monstravit eis quomodo lac extraherent et lanam nerent, et quomodo iuvenes cum cura alerent, et prosperaverunt.
²¹Docuit eos sermonem ignis et fumi, signorum et signorum, ut procul communicarent.
²²Et respexit Dominus in eos, et illi in eum, et amaverunt eum sicut puer diligit patrem.
²³Et Dominus eos ad lapides coloratos adduxit, et docuit eos molere et miscere, ut parietes domorum suarum pingerent.
²⁴Scribe, inquit, opera tua super lapidem, et ne pereat memoria tua sicut fumus in vento.
²⁵Docebat eos tabulas ex luto facere et in eas signis imprimere, ut vox præteritorum in diebus futuris loqueretur.
²⁶“Noli oblivisci,” inquit, “oblivisci enim aberrare est. Sapientiam tuam symbolis liga et eam filiis filiorum tuorum trade.”
²⁷Ostendit eis bestias onera portantes, et quomodo ea sine crudelitate iungerentur, ut unum moverentur.
²⁸Vomerum aratri bovi adligavit, et sulci in agro scripti sunt, et frumentum ordine ortum est.
²⁹Et ostendit eis Dominus vites vallis et herbas excelsarum, et docuit eos quid sanaret et quid somnum afferret.
³⁰“Omnibus,” inquit, “cum mensura utere, et animam tuam nimio veneno noli veneno afficere, nam et dulcissima potio amara fieri potest.”
³¹Congregavit sapientes seorsum et cum eis in silentio vespertino locutus est, et docuit eos regere cum misericordia et lege.
³²Sit iudicium tuum lentum, et cor tuum velox ad audiendum. Estote sicut pastores, non sicut domini: quia potestas non est nisi dispensatio.
³³Dedit eis stateras in foro et docuit eos pondus iustum, ne quis proximum suum defraudaret.
³⁴Manus tua aperta sit, non avarus, et verbum tuum sit vinculum. Dolus est quasi vermis in radice arboris.
³⁵Monstravit eis quomodo telam ex lino et ex vellere texerent, et quomodo eam coloribus claris ac diuturnis tingerent.
³⁶Docuit eos muros exstruere et focos ponere, ut domus eorum contra tempestates et anni tempestates firmæ essent.
³⁷Et crevit populus numero et intellectu, et vicos iuxta flumina et super colles ædificaverunt.
³⁸Vespere autem ignes accenderunt et carmina Domini, qui inter eos ambulabat et eos dilectos appellabat, cantabant.
³⁹Et gavisus est Dominus, quod cum gaudio dona eius acceperant neque ea condiderant sed inter se communicaverant.
⁴⁰Viduæ et orphano libenter dederunt, et spicas pauperibus reliquerunt, et agri eorum benedicti sunt.
⁴¹Et dedit eis musicam, docens eos lyram et tubam, et ictum manus super pellem bestiæ.
⁴²“Cantate mihi,” inquit, “et ne obliviscaris datorem bonorum. In melodia est laus et memoria.”
⁴³Et pueri in pulvere saltaverunt, et senes præ gaudio fleverunt, et colles lætitia resonaverunt.
⁴⁴Et ecce Dominus moratus est inter eos, nam corda eorum erant quasi portæ apertæ, et invenit requiem in medio eorum.
⁴⁵Et factum est in diebus illis, nemo contra fratrem suum gladium levavit, neque vicinus ad proximum dolum loquebatur.
⁴⁶Pax enim quasi ros super terram erat, et præsentia Domini quasi ignis super montes.
⁴⁷Peregrinus acceptus et pastus est, et nemo sub ramis olivæ aut tecto foci esuriit.
⁴⁸Dominus corda hominum observavit et invenit ea bona, et vultus eius lætus erat sicut sol mane.
⁴⁹Et ambulavit in hortis crepusculo, et vestigia eius pulverem non movebant, tamen lilia in reverentiam curvaverunt.
⁵⁰Iuvenes consilium eius petierunt, et puellæ primitias suas coram eo attulerunt, laudes cantantes.
⁵¹Seniores prosternuntur et tacuerunt, sapientia enim coram eis stabat, igne et lenitate induta.
⁵²Et docuit eos tempora secundum astra computare et dies secundum conversionem lunæ notare.
⁵³“Dispone,” inquit, “labora tua, et fiant res in tempore suo, ne te confusio comprehendat.”
⁵⁴Dedit eis signa in cælis et signa in Ivali, ut discernerent seminationem a messe.
⁵⁵De rebus occultis locutus est: de radicibus quæ sanant, de lapidibus qui lucem præbent, de aquis quæ cælum meminerunt.
⁵⁶Et populus miratus est, quia Dominus aperuit eis librum mundi, et omnis pagina erat mirabilis.
⁵⁷Ostendit eis volatus avium et semitam serpentis, et dixit: Etiam hos in sapientia eorum feci.
⁵⁸Noli maledicere humili, neque maledicas reptili, quoniam omnia mea sunt et cognoscunt locum suum.
⁵⁹Ad speluncam silentii eos duxit et ibi docuit orare, non solum labiis, sed etiam ipso desiderio animæ.
⁶⁰Noli mihi cum strepitu loquere, sed cum quiete tua. In quiete spiritus tuus me inveniet.
⁶¹Et fecerunt ut dixit, et Dominus diutius mansit cum eis, quia obœdientia eorum erat quasi incensum.
⁶²Liberi Ivalis arte et cura creverunt, domosque suas instar templa ædificaverunt, easque operibus manuum suarum ornaverunt.
⁶³Et faciem Domini in lapide et in ligno sculpserunt, non ut eum ligarent, sed ut semper eum meminerint.
⁶⁴Et posuerunt aras in excelsis et in humilibus, et libaverunt olei et vini dulcis.
⁶⁵Oblationes tuæ non sint ex necessitate, sed ex caritate, dicit Dominus, quia nolo adipem pecorum, sed cor iusti.
⁶⁶Et benedixit terram, et creverunt greges, et vineæ floruerunt in tempore suo, et fuit gaudium in omni habitaculo.
⁶⁷Et Dominus iterum super montem prima luce ambulavit, et vidit omnes labores hominum eorumque gratiarum actionem.
⁶⁸Agri eorum erant maturi, domus stabiles, sermo mitis, et corda memoria plena.
⁶⁹Tunc levavit Dominus vocem suam, et dixit: Hoc vidi, et bonum est; vere filii mei estis.
⁷⁰Fundamentum posui; vos ædificabitis; lucem ostendi; vos portabitis.
⁷¹Ivalis tuus est ad curandum, non ad devorandum; frater tuus tuus est ad amandum, non ad subigendum.
⁷²Et eos ultimo ante solis occasum docuit, dicens: Custodi animam tuam sicut custodias filium tuum.
⁷³Non enim dormit malum, quamvis occultum sit; et frigidum est cor quod mei obliviscitur.
⁷⁴Tum ab eis avertit se, splendore et nebula indutus, et species eius non iam hominis, sed flammæ similis erat.
⁷⁵Et venti demissos sunt, et arbores spiritum continuerunt, et montes præ reverentia siluerunt.
⁷⁶Et quamvis vestigia eius de medio eorum abiissent, vox tamen eius resonabat in cordibus eorum in æternum.
⁷⁷Sic erant primi dies gloria pleni, et propinquitas Domini sicut ros matutinus; et populus ambulabat in lumine præsentiæ eius.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷CANTICA
        ▷CANTICA GLORIOSA
            ▶1—2—3—4—5—6—7

English | Latin | Ελληνική