CANTICA GLORIOSA: CANITICUM 3

CANITICUM 3

¹Benedictus Dominus qui mittit nuntios suos, et plantat verbum suum in ore iustorum.
²Silentiis diebus, cum cælum quietum esset, corda trium commovit et linguis eorum ignem incendit.
³Primus ortus est Elior, filius regionis montanæ, cuius anima ab utero circumcincta est sapientia.
⁴In deserto ambulavit, et spiritus Domini ferebatur super eum sicut aurora in agro.
⁵Et ecce vox Altissimi locutus est ad eum dicens: Ecce mitto te ut loquaris de Filio meo qui venturus est.
⁶Nuntiate populo quoniam sapientia est facies et habitabit inter eos carne vestita.
⁷Tum Elior flevit, quia in visione dies Filii vidit, et gaudium humilium lætificatum est.
⁸Descendit in civitates, et senes mirati sunt sermone eius, et scribæ confundebantur.
⁹Sed principes irati sunt, quia verba eius velut gladius secabant et pulverem sepultæ culpæ eorum commoverunt.
¹⁰Et vinctus ad tribunal eorum adductus est, et non timuit neque avertit os suum.
¹¹Et cum percutissent genam eius, ad cælum respexit et dixit: Gloria ei qui post me venturus est.
¹²Ita Elior in gradibus Templi suspensus est, et sanguis eius in testimonium usque ad angulos Ivalis fluxit.
¹³Tum surrexit Iora, filius venti marini, cuius spiritus erat sicut flamma in margine montis.
¹⁴Signa in cælis vidit, et prodigia in profundo, et omnes clamaverunt ad eum ut interpretationem eorum enarraret.
¹⁵Et locutus est ad eum Dominus in silentio noctis, dicens: Opera Filii mei annuntiabis antequam veniant.
¹⁶Aperiet oculos cæcorum, et lingua mutorum exsultabit: “Vade, et para viam.”
¹⁷Et Ioram per terram Avarum iter fecit, et turbæ concurrebant ut eum audirent.
¹⁸De curatione locutus est, et de ejectione dæmonum, et de misericordia quæ cum hominibus ambulabit.
¹⁹Qui autem lucem timuerunt, falsos testes excitaverunt, et eum catenis fraudis vinxerunt.
²⁰Suspenserunt eum iuxta rupes et mare, et pro Domino suo martyrium passus est.
²¹Et mors prophetam ad Dominum sustulit, et angeli eum portaverunt quo nulla tempestas pervenire potest.
²²Tum surrexit Phara, de sicca planitie, cuius vox erat sicut tonitrus in planitie, et cuius oculus erat sicut ferrum.
²³Non regum favorem, neque mercatorum argentum quæsivit, sed solus ambulavit quo nemo calcaverat.
²⁴In silentio excelsorum Dominus ad eum locutus est, dicens: Clama contra tempestatem quæ appropinquat.
²⁵Appropinquavit enim Filius Dei, et erit quasi scutum iustis, et laqueus superbis.
²⁶Clama, Phara, et dic regnis: Convertimini a gladio, et rectam facite viam Domini, quoniam ipse salvabit orbem a chao.
²⁷Tunc descendit Phara in civitates hominum, et fuerunt gressus eius ut iudicium, et verba eius quasi ignis.
²⁸Increpavit potentes, nec adulatori veniam dedit, nec ante iram ducis contremuit.
²⁹Prædicavit salutem humilibus, et pacem iis qui Filium venturum sequerentur.
³⁰Et stridebant dentibus suis principes, quia evertit simulacra eorum et deiecit aras eorum, quibus dolus erat.
³¹Nocte eum cum vi et dolo comprehenderunt, et ad locum supplicii portaverunt.
³²Et ibi, sub cælo aperto, oculos sustulit et dixit: Portas Paradisi video, et aperiuntur ante me.
³³Deinde suspensus est, et sanguis Pharæ cum pulvere terræ quam dilexit mixtus est; et pro Domino suo, morte periit.
³⁴Sed anima eius sicut stella ad Dominum ascendit, et cæli de reditu fidelium gavisi sunt.
³⁵Sic tres prophetæ missi sunt, et quisque verbum sibi datum implevit, usque ad mortem.
³⁶Non propter superbiam locuti sunt, neque propter potentiam passi sunt, sed propter amorem Domini et propter spem mundi.
³⁷Voces eorum abruptæ sunt, sed verba eorum perdurant; ossa eorum fracta sunt, sed testimonium eorum manet in æternum.
³⁸Respice, populi, in veritatem eorum, et inclina aurem tuam ad clamorem cordis eorum.
³⁹Non enim in præmium diei, sed in gloriam quæ in Filio Dei revelanda erat, aspiciebant.
⁴⁰Spes eorum firma erat, et mundæ manus eorum; labia eorum non locuta sunt dolum, et pedes eorum non recesserunt.
⁴¹Beati qui ambulant in via prophetarum, et qui custodiunt verbum in tribulatione seminatum.
⁴²Non enim obliviscetur Dominus servorum suorum, nec derelinquet sanguinem iustorum sine retributione.
⁴³Quasi lucerna in tenebris, et lumen eorum non extinguetur, sed lucet usque in hanc diem.
⁴⁴Et locutus est Dominus ad filios hominum, dicens: Mementote prophetarum, quia in verbis eorum est spiritus vitæ.
⁴⁵Testimonium eorum erit lucerna pedibus tuis, et lumen semitæ tuæ in tenebris huius sæculi.
⁴⁶Ecce mitto Filium meum, Regem iustum, ut adimpleam omnia quæ dicta sunt per os horum servorum meorum.
⁴⁷Alligabit fractis corde, et prædicabit libertatem captivis, et aperiet carcerem vinctis.
⁴⁸In manu eius virga iustitiæ, et in ore eius gladius veritatis.
⁴⁹Propterea, induite vos armatura fidei, et accipite scutum spei, ut possitis stare in die malo.
⁵⁰Nolite confidere in virtute exercituum, neque in astutia hominum, sed in Domino solo, qui bella cessare facit.
⁵¹Respice in montes, unde veniet auxilium tuum; auxilium tuum a Domino, Creatore cæli et iugi.
⁵²Sedavit impetum marium, et arcum fortium confregit.
⁵³Humiliabit superbos et exaltabit humiles; gladius impiorum in manu eius cadet.
⁵⁴Cantate, gentes, quoniam in æternum misericordia eius; annuntiate salutare eius ab ortu solis usque ad occasum.
⁵⁵Non oblitus est Dominus testamentum suum; verbum eius fidele est, et iudicia eius iusta.
⁵⁶Beati qui audiunt vocem prophetarum, et custodiunt præcepta Domini.
⁵⁷Memoria eorum quasi unguentum effusum est; nomina eorum scripta sunt in libro vitæ.
⁵⁸Sicut ros matutinus super gramen, sic multiplicabitur merces eorum in regno Altissimi.
⁵⁹Ecce, Dominus surget ut fortis bellator, et exaltabitur vexillum eius in populis.
⁶⁰Adorent regna thronum eius, et videbit omnis caro salutare Dei.
⁶¹Gaudete, fideles, et lætamini in Domino Deo vestro; quia dedit vobis magnam spem et promissum æternum.
⁶²Prophetæ tibi viam monstraverunt; sequere eam toto corde tuo et anima tua.
⁶³Dominus est refugium tuum et spes tua, auxilium proximum in tribulatione.
⁶⁴Oculos tuos in eum fixos habe, et ipse te ducet in semitis iustitiæ in æternum.
⁶⁵Omnes Ivalis Domino cantent laudem, quoniam exaltatus est super omnes deos.
⁶⁶Etsi prophetæ usque ad mortem ambulaverunt, tamen verba eorum manent in æternum; fundamentum inconcussum inter tempestates temporum.
⁶⁷Sanguis eorum rigavit semina veritatis, et ex sacrificio eorum orta est arbor salutis.
⁶⁸O populi, audite vocem eorum, nam ipsi sunt nuntii Altissimi, missi ante auroram diei magni.
⁶⁹In mediis tenebris, fulgent ut stellæ, fessos et perditos ad ovile pastoris ducentes.
⁷⁰Qui tremitis in umbra timoris, confortamini, quoniam prope est Dominus vobis, et misericordia eius non recedet.
⁷¹Levate manus vestras in preces, et corda vestra in gratiarum actione, quia promissa Domini firma sunt.
⁷²Filius veniet in gloria et virtute, et cum eo erit omnium rerum restitutio.
⁷³Regnum eius non habebit finem, et pax super Ivalim regnabit, sicut aquæ mare tegunt.
⁷⁴Beati fideles qui perseverant usque in finem, quoniam induentur vestimentis albis et non esurient amplius.
⁷⁵Laudate Dominum, omnes gentes, exaltate nomen eius in æternum.
⁷⁶Dignus est enim omni honore et gloria et laude in æternum.
⁷⁷Amen et amen, dicit Dominus Deus omnipotens, cuius regnum permanet in generatione et generatione.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷CANTICA
        ▷CANTICA GLORIOSA
            ▶1—2—3—4—5—6—7

English | Latin | Ελληνική