Ο ΙΕΡΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ: ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5

¹Και η ώρα της εκλογής συμπληρώθηκε, και καθένας από τους τρεις βασιλιάδες στάθηκε μπροστά στο θυσιαστήριο του Κυρίου, ο καθένας με ένα ποτήρι στο χέρι.
²Και να, η φωνή του Υψίστου ήρθε σαν βροντή πάνω σε ήρεμα νερά, και ο τόπος όπου στέκονταν σείστηκε, αλλά δεν φοβήθηκαν.
³Τότε μίλησε ο Κύριος, λέγοντας: «Εξελέξατε, και η εκλογή σας είναι σφραγισμένη ενώπιόν μου. Το ποτήρι που πήρατε δεν θα απομακρυνθεί από το χέρι σας ούτε από το χέρι του σπέρματός σας μετά από εσάς».
⁴«Διότι εγώ είμαι ο Κύριος, και δεν αλλάζω· οι διαθήκες μου είναι βέβαιες, και ο λόγος μου μένει σε όλες τις γενεές.»
⁵«Τώρα, λοιπόν, ας πιει κάθε βασιλιάς όσο έχει απομείνει στο ποτήριό του, για να εκπληρωθεί η διαθήκη σε αυτόν και στον λαό του οίκου του».
⁶Και ο Λόρας, ο βασιλιάς των Ντελμαριανών, σήκωσε το Δισκοπότηρο της Γνώσης και ήπιε από αυτό. Και ήταν διαυγές σαν κρύσταλλο και γλυκό στη γλώσσα, κι όμως έκαιγε μέσα στην κοιλιά του σαν φωτιά κατανόησης.
⁷Και άνοιξαν τα μάτια του και είδε την τάξη των Ουρανών, και τα βαθιά θεμέλια της Ήβαλης, και τα κρυμμένα πράγματα που βρίσκονται κάτω από όλα τα πράγματα.
⁸Και έπεσε με το πρόσωπο στη γη, λέγοντας: «Είμαι άχρηστος, γιατί βλέπω ότι δεν γνώριζα τίποτα. Πόσο θαυμαστά είναι τα έργα Σου, Κύριε, και πόσο ανεξιχνίαστοι οι δρόμοι Σου!»
⁹Τότε ο Κύριος μίλησε στον Λώρα, λέγοντας:
¹⁰«Επειδή διάλεξες το Ποτήρι της Γνώσης και επιθύμησες να γνωρίσεις τα έργα και τους δρόμους Μου, ιδού, κάνω μαζί σου διαθήκη.»
¹¹«Το σπέρμα σου θα πληθυνθεί υπερβολικά, και θα ονομαστούν γιοι του γραμματέα και οι κατασκευαστές της κατανόησης».
¹²«Σε κάθε γενιά θα αναδυθούν από τον οίκο σου εκείνοι που θα ερμηνεύουν τα άστρα και θα διαβάζουν τις γλώσσες των αρχαίων και θα αποκαλύπτουν τα κόκαλα του Ήβαλη».
¹³«Θα είναι σαν λυχνάρια στα έθνη, και οι ρόλοι τους θα αναζητηθούν από τα πέρατα του κόσμου».
¹⁴«Και όταν οι βασιλιάδες θα σφάλουν και οι ιερείς θα ξεχάσουν την αλήθεια, τότε οι γιοι σου θα τους υπενθυμίσουν, λέγοντας: «Έτσι είναι γραμμένο και έτσι ήταν πάντα»».
¹⁵«Αλλά να ξέρεις και τούτο: Η γνώση φουσκώνει, και όποιος εμπιστεύεται στη δική του κατανόηση θα πέσει».
¹⁶«Πρόσεχε, λοιπόν, οι απόγονοί σου να θυμούνται την Πηγή κάθε σοφίας και να μην καυχιούνται για το μυαλό τους».
¹⁷«Διότι εγώ ο Κύριος δεν εμπαίζομαι, και τους υπερήφανους ταπεινώνω, αλλά τους ταπεινούς εξυψώνω».
¹⁸Τότε ο Λόρας σηκώθηκε τρέμοντας, και η έκφρασή του άλλαξε, και ένα σημάδι σαν φωτιά έμεινε στο μέτωπό του.
¹⁹Και προσκύνησε τον Κύριο, λέγοντας: «Λύχνος στα πόδια μου είναι ο λόγος σου, και φως στο μονοπάτι μου· ας γίνει σε μένα όπως μίλησες».
²⁰Τότε ο Μπάλτρειν, βασιλιάς των Κεζρεθιτών, πήρε το Δισκοπότηρο της Δύναμης και ήπιε από αυτό. Και το υγρό μέσα ήταν κόκκινο σαν αίμα και παχύρρευστο σαν κρασί, και βρυχόταν στις φλέβες του σαν τον ήχο της μάχης.
²¹Και τα χέρια του ενδυναμώθηκαν, και η φωνή του έγινε σαν σάλπιγγα. Και υπήρχε δύναμη στα μέλη του σαν δέκα ανδρών, και κυριαρχία στο βλέμμα του.
²²Και φώναξε δυνατά, λέγοντας: «Με Σένα, Κύριε, πήδηξα πάνω από τείχη. Με το χέρι Σου θα διασκορπίσω στρατούς και θα συντρίψω το κέρας των ασεβών».
²³Τότε ο Κύριος είπε στον Μπάλτρειν:
²⁴«Επειδή διάλεξες το Ποτήρι της Δύναμης και επιθύμησες να κυβερνάς με δικαιοσύνη και να προστατεύεις τους αδύναμους, ιδού, κάνω μαζί σου διαθήκη.»
²⁵«Ο οίκος σου θα εδραιωθεί ανάμεσα στα βασίλεια του Ήβαλη, και το σπέρμα σου θα βασιλεύσει με σπαθί και σκήπτρο».
²⁶«Από την οσφύ σου θα προέλθουν ισχυροί ηγεμόνες και μεγάλοι αρχηγοί πολέμου, και θα είναι φοβεροί και τιμημένοι μεταξύ των ανθρώπων».
²⁷«Τα λάβαρα του οίκου σου θα υψωθούν σε πολλούς λόφους, και ο θρόνος σου θα διαρκέσει για γενεές».
²⁸«Όταν τα έθνη οργιστούν και οι ασεβείς ξεσηκωθούν, οι γιοι σου θα σταθούν στο ρήγμα και θα είναι σαν λιοντάρια ανάμεσα στα θηρία του αγρού».
²⁹«Αλλά ακούστε και αυτό: η εξουσία διαφθείρει, και αυτός που επιδιώκει κυριαρχία για τον εαυτό του θα γίνει σαν θηρίο, που καταβροχθίζει το ποίμνιο».
³⁰«Γι’ αυτό, ας μάθουν οι γιοι σου έλεος και ας κυβερνούν με δικαιοσύνη, και ας θυμούνται ότι το σπαθί δίνεται μόνο σε εκείνον που υπηρετεί την ευρύτερη ειρήνη».
³¹«Διότι εγώ ο Κύριος αγαπώ τη δικαιοσύνη και δεν ευαρεστούμαι στη σφαγή, αλλά στην τάξη και στην υπεράσπιση των αβοήθητων».
³²Τότε ο Μπάλτρειν έσκυψε το γόνατο και ο Ήβαλης στέναξε από κάτω του. Και ένα στέμμα από φλόγα φάνηκε στο κεφάλι του, αν και κανένα χέρι δεν το τοποθέτησε εκεί.
³³Και φώναξε: «Κύριε των δυνάμεων, μη με κάνεις σαν τους βασιλιάδες των εθνών, που δοξάζουν τον εαυτό τους. Ας είμαι ασπίδα στους φτωχούς και φόβος στους καταπιεστές».
³⁴Και τέλος, ο Κάντρα, ο Βασιλιάς των Αβαριτών, σήκωσε το Δισκοπότηρο της Σοφίας. Και το περιεχόμενό του ήταν ακίνητο και άχρωμο, σαν την πρωινή δροσιά, και σιωπηλό στη γλώσσα.
³⁵Και όταν ήπιε, μια βαθιά γαλήνη τον κατέλαβε, και δεν έβλεπε με τα μάτια του αλλά με την ψυχή του.
³⁶Και η φωνή του Κυρίου ήρθε προς αυτόν σαν ψίθυρος στον άνεμο, λέγοντας:
³⁷«Επειδή διάλεξες το Ποτήρι της Σοφίας και δεν ζήτησες τον εαυτό σου αλλά το καλό του λαού σου, ιδού, κάνω μαζί σου τη μεγαλύτερη των διαθηκών.»
³⁸«Το σπέρμα σου θα είναι σαν φως στο σκοτάδι, και από τον οίκο σου θα αναδυθούν οι σωτήρες του κόσμου».
³⁹«Στις ημέρες του μεγάλου κινδύνου, όταν κάθε ελπίδα θα χαθεί και οι καρδιές των ανθρώπων θα ψυχρανθούν, τότε θα προέλθει κάποιος από τη γενεαλογία σου, χρισμένος με το Πνεύμα Μου.»
⁴⁰«Δεν θα φέρει στέμμα ούτε θα κραδαίνει σπαθί, αλλά θα ανατρέψει άρχοντες και ταπεινά έθνη. Θα πει αλήθεια, και τα βουνά θα λιώσουν μπροστά του.»
⁴¹«Οι δυνάμεις του σκότους θα εγερθούν εναντίον του, και θα τραυματιστεί, αλλά δεν θα πέσει. Και μέσω του χεριού του θα ελευθερωθεί ο λαός μου.»
⁴²«Αυτή είναι η διαθήκη που κάνω μαζί σου, Κάδρα: ότι το όνομά σου θα μνημονεύεται στις μέρες που θα έρθουν, και ο οίκος σου θα ονομαστεί οίκος του Ποιμένα».
⁴³«Και στο τέλος των ημερών, όταν οι Ουρανοί τυλιχτούν σαν κύλινδρος, και τα αστέρια πέσουν από τις θέσεις τους, το σπέρμα σου θα σταθεί δίπλα μου με δόξα».
⁴⁴«Αλλά μην είσαι υπερήφανος, και κανείς στο σπίτι σου ας μην θεωρεί τον εαυτό του μεγαλύτερο από τους αδελφούς του. Διότι ο σοφός υπηρετεί, και ο ανόητος κυβερνά.»
⁴⁵«Ο μεγαλύτερος ας είναι ο ελάχιστος, και αυτός που θέλει να ηγηθεί ας πλύνει πρώτος τα πόδια των ταπεινών».
⁴⁶Τότε ο Κάδρα κάλυψε το πρόσωπό του και έκλαψε, και τα δάκρυά του έπεσαν στο έδαφος και έγιναν σαν μαργαριτάρια, τα οποία μάζεψαν οι άγγελοι.
⁴⁷Και ένας μανδύας φωτός τοποθετήθηκε στους ώμους του, υφασμένος από κλωστές που δεν είναι αυτού του κόσμου.
⁴⁸Και είπε: «Κύριε, ποιος είμαι εγώ, ώστε να με θυμάσαι; Ας περπατήσει ο δούλος σου στους δρόμους σου, και ας βρεθεί πιστός».
⁴⁹Και ο Κύριος σήκωσε το χέρι Του, και άνοιξαν οι Ουρανοί, και σιωπή επικράτησε στον Ήβαλη.
⁵⁰Και φάνηκε μια μεγάλη στρατιά στον ουρανό, στολισμένη με λάμψη, και φώναζαν ο ένας στον άλλον, λέγοντας: «Άγιος ο Κύριος, που τοποθετεί βασιλιάδες στην Ήβαλη και κάνει διαθήκες με τους γιους των ανθρώπων!»
⁵¹Και σε κάθε βασιλιά δόθηκε μια σφραγίδα: στον Λόρα, η Σφραγίδα του Κλειδιού· στον Μπάλτρειν, η Σφραγίδα του Σπαθιού· στην Κάντρα, η Σφραγίδα του Κροζιέρ.
⁵²Και διατάχθηκε αυτές οι σφραγίδες να φυλάσσονται στα σπίτια των γιων τους για πάντα και να φέρονται στην επιφάνεια σε περιόδους δοκιμασίας, ώστε ο λαός να θυμάται τη διαθήκη των δισκοπότηρων.
⁵³Και οι τρεις βασιλιάδες προσκύνησαν μαζί τον Κύριο και ευχαρίστησαν για το έλεός Του και για την κλήση που τους δόθηκε.
⁵⁴Και ήταν γραμμένο στα βιβλία των αρχαίων ότι από εκείνη την ημέρα, οι φυλές των ανθρώπων έβαλαν τα πόδια τους στα μονοπάτια τους: η φυλή του λόγιου, η φυλή του βασιλιά και η φυλή του μάντη.
⁵⁵Και ο Κύριος έφυγε απ’ αυτούς μέσα σε νεφέλη, και η φωτιά επέστρεψε στο βουνό. Και η πεδιάδα ησύχησε, και τα πουλιά επέστρεψαν, και τα ζώα δεν φοβήθηκαν.
⁵⁶Αλλά οι βασιλιάδες δεν ήταν ποτέ ξανά όπως ήταν πριν, γιατί ο Λόγος του Κυρίου είχε έρθει σε αυτούς, και είχαν πιει από τα ποτήρια που αλλάζουν έναν άνθρωπο για πάντα.
⁵⁷Και έτσι έληξε η Διαθήκη των Δισκοπότηρων, την οποία ο Κύριος έκανε με τους βασιλιάδες των ανθρώπων στις ημέρες της αθωότητάς τους.

▷ΟΙ ΕΠΤΑ ΓΡΑΦΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΓΛΑΒΑΝΔΟΥ
    ▷Η ΠΡΩΤΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
        ▷Ο ΙΕΡΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ
            ▶1—2—3—4—5

English | Latin | Ελληνική