CODEX SACRUS HEREDITATIS: CAPUT 5

CAPUT 5

¹Et hora electionis completa est, et singuli trium regum ante altare Domini steterunt, singuli calicem in manu habentes.
²Et ecce vox Altissimi tamquam tonitrus in aquas quietas perrexit, et locus ubi stabant commotus est, sed non timuerunt.
³Tunc locutus est Dominus, dicens: “Elexistis, et electio tua signata est coram me. Calix quem sumpsisti non recedet de manu tua, neque de manu seminis tui post te.”
⁴“Ego enim Dominus, et non mutor. Testamenta mea fidelia sunt, et verbum meum permanet in generationem et generationem.”
⁵“Nunc igitur bibat unusquisque rex quod remansit in calice suo, ut impleatur in ipso et in populo domus eius.”
⁶Et Loras, rex Delmaris, calicem scientiæ sustulit et ex eo bibit. Et erat tam clarus quam crystallus, et linguæ dulcis, tamen in ventre eius velut ignis intellectus ardebat.
⁷Et aperti sunt oculi eius, et vidit ordinem cælorum, et fundamenta profunda Ivalis, et occulta quæ sub omnibus rebus iacent.
⁸Et cecidit in faciem suam, dicens: “Perii, video enim me nihil scire. Quam mirabilia sunt opera tua, Domine, et quam investigabiles viæ tuæ!”
⁹Tum locutus est Dominus ad Loram, dicens:
¹⁰“Quia elegisti calicem scientiæ et cupivisti scire opera mea et vias meas, ecce, facio tecum fœdus.”
¹¹“Multiplicabitur vehementer semen tuum, et filii scribæ et ædificatores intelligentiæ vocabuntur.”
¹²“In omni generatione ex domo tua surgent qui astra interpretabuntur, et linguas antiquorum legent, et ossa Ivalis revelabunt.”
¹³“Erunt quasi lucernæ gentibus, et libri eorum ab extremis orbis terrarum investigabuntur.”
¹⁴“Et cum reges erraverint, et sacerdotes veritatem obliviscentur, tunc filii tui eos admonent, dicentes: ‘Ita scriptum est, et sic fuit semper.’”
¹⁵“Sed et hoc scito: scientia inflat, et qui confidit in sua intelligentia corruet.”
¹⁶“Cave igitur ut semen tuum Fontem omnis sapientiæ meminerit, et ne in mentibus suis glorietur.”
¹⁷“Ego enim Dominus non derideor, et superbos humilio, humiles autem exalto.”
¹⁸Tum Loras surrexit, tremens, et vultus eius mutatus est, et nota quasi ignis in fronte eius apparuit.
¹⁹Et adoravit Dominum, dicens: “Lucerna pedibus meis verbum tuum et lumen semitæ meæ; fiat mihi sicut locutus es.”
²⁰Tum Baltrain, rex Cesreti, Calicem Potestatis accepit et ex eo bibit. Et liquor intus ruber erat ut sanguis et spissus ut vinum, et in venis eius rugiebat ut sonitus pugnæ.
²¹Et roborata sunt brachia eius, et vox eius facta est quasi tuba: et potentia in membris eius quasi decem virorum, et potestas in oculis eius.
²²Et clamavit magna voce, dicens: “Per te, Domine, transsilivi muros; manu tua dispergam exercitus et confringam cornu impiorum.”
²³Tum dixit Dominus ad Baltrain:
²⁴“Quia Calicem Potestatis elegisti, et iustitia regnare et infirmos protegere cupivisti, ecce, tecum fœdus facio.”
²⁵“Domus tua stabilietur in regna Ivalis, et semen tuum regnabit gladio et sceptro.”
²⁶“De lumbis tuis exibunt principes potentes et duces bellorum magni, et erunt timori et honore pleni inter homines.”
²⁷“Vexilla domus tuæ super montes multos exaltabuntur, et thronus tuus in generationem et generationem stabit.”
²⁸“Cum fremuerunt gentes et impii surrexerunt, filii tui in confractione stabunt, et erunt quasi leones inter bestias agri.”
²⁹“Sed audite et hoc: potentia corrumpit, et qui dominationem propter se ipsum quærit, fiet quasi bestia gregem devorans.”
³⁰“Discant igitur filii tui misericordiam et iustitia imperare, meminerintque gladium ei tantum dari qui maiori paci servit.”
³¹“Nam ego Dominus dilexit iustitiam, et non delector cæde, sed ordine et defensione inopum.”
³²Tum Baltrain genu flectit, et Ivalis sub eo ingemuit. Et corona flammea in capite eius visa est, quamquam nulla manus eam ibi posuit.
³³Et clamavit: “Domine exercituum, noli me facere sicut reges gentium, qui glorificantur; sim ego scutum pauperibus, et terrorem eis qui deprimunt.”
³⁴Tandem Cadra, rex Avarum, Calicem Sapientiæ sustulit. Contenta autem eius, velut ros matutinus et sine colore, silentia in lingua erant.
³⁵Et cum biberet, profunda quies eum invasit, et non oculis sed animo videbat.
³⁶Et vox Domini venit ad eum quasi susurrus in vento, dicens:
³⁷“Quia elegisti calicem sapientiæ, et non quæsivisti te ipsum sed bonum populi tui, ecce, facio tecum maximum fœderum.”
³⁸“Semen tuum erit quasi lux in tenebris, et de domo tua exsurgent salvatores orbis terrarum.”
³⁹“In diebus magni periculi, cum omnis spes amissa est et corda hominum frigescent, tunc unus ex progenie tua exibit, Spiritu meo unctus.”
⁴⁰“Non portabit coronam, neque gladium movebit; principes autem et gentes humiles prosternet. Loquetur veritatem, et montes coram eo tabescent.”
⁴¹“Res tenebrarum exsurgent super eum, et vulnerabitur, sed non cadet. Et in manu eius salvabitur populus meus.”
⁴²“Hoc est fœdus quod facio tecum, Cadra: ut memoriæ commendetur nomen tuum in diebus futuris, et domus tua vocabitur Domus Pastoris.”
⁴³“Et in fine dierum, cum cæli convoluti erunt sicut volumen, et stellæ cadent de locis suis, semen tuum stabit iuxta me in gloria.”
⁴⁴“Sed noli superbire, et nemo in domo tua maiorem se putet quam fratres suos. Nam sapiens servit, et stultus dominatur.”
⁴⁵“Qui maior est, sit minimus; et qui vult ducere, prius pedes humilium lavet.”
⁴⁶Tum Cadra faciem suam operuit et flevit, et lacrimæ eius in terram ceciderunt et instar margaritarum factæ sunt, quas angeli collegerunt.
⁴⁷Et pallium lucis, filis non huius mundi contextum, super humeros eius positum est.
⁴⁸Et dixit: “Domine, quis sum ego, ut recorderis mei? Servus tuus ambulet in viis tuis, et fidelis inveniatur.”
⁴⁹Et Dominus manum suam sustulit, et cæli aperti sunt, et silentium super Ivalim factum est.
⁵⁰Et visa est magna caterva in cælo, splendore ornata, et clamabant inter se, dicentes: “Sanctus est Dominus, qui constituit reges super Ivalim et facit fœdera cum filiis hominum!”
⁵¹Et unicuique regi sigillum datum est: Loræ sigillum Clavis; Baltraino sigillum Gladii; Cadræ sigillum Crucis.
⁵²Et mandatum est ut sigilla hæc in domibus filiorum eorum in perpetuum servarentur, et temporibus tentationis proferrentur, ut populus fœderis calicum memineret.
⁵³Et tres reges simul Dominum adoraverunt, et gratias egerunt pro misericordia eius et pro vocatione quæ eis imposita est.
⁵⁴Et scriptum est in libris antiquorum, ut ex die illa tribus hominum in viis suis positæ sint: tribus scribæ, tribus regis, et tribus videntis.
⁵⁵Et recessit Dominus ab eis in nube, et ignis reversus est in montem, et siluit planities, et aves reversæ sunt, et bestiæ non timebant.
⁵⁶Reges autem numquam iterum tales fuerunt quam antea, quia verbum Domini ad eos venerat, et biberant pocula quæ hominem in perpetuum mutant.
⁵⁷Et sic finitum est Fœdus Calicium, quod Dominus cum regibus hominum in diebus innocentiæ eorum pepigit.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷PRIMUM TESTAMENTUM
        ▷CODEX SACRUS HEREDITATIS
            ▶1—2—3—4—5

English | Latin | Ελληνική