CODEX SACRUS HEREDITATIS: CAPUT 3

CAPUT 3

¹Et factum est cum vox Domini in cælos retraheretur, et calices adhuc ante eos stabant, corda trium regum intus conturbata sunt.
²Quamquam enim dona magna erant et promissum certum, tamen pondus electionis animis eorum grave erat, sicut onus legis humeris sacerdotis.
³Et sol super planitiem quievit, neque umbra movebatur, et tempus ipsum silebat, quasi omnis creatura spiritum retineret ut hominum electionem contemplaretur.
⁴Tum Loras, rex Delmaris, a fratribus suis recessit et sub arbore, quæ igne Dei ardebat, sedit. Consilioque animi sui locutus est, dicens:
⁵“Ecce, homo sum, et dies annorum meorum sicut vapor. Quæ est fortitudo mea, ut bibam calicem de manu Altissimi?”
⁶“Attamen nonne in stellis scriptum est, et inter folia susurratum, Dominum ignorantiam in populo suo non desiderare?”
⁷“Nonne dedit linguam sapientibus, et oculum doctis, et qui scrutantur opera eius beati vocabuntur?”
⁸“A iuventute mea amavi librum et volumen, et delectatio mea fuit in studio eorum quæ fuerunt, et quæ sunt, et quæ futura sunt.”
⁹“Sedi in pulvere scribarum, et scripsi verba eorum in tabulis fictilibus. meditatus sum de cursibus cælorum et motibus lunæ.”
¹⁰“Attamen omnia sunt velut speculum obscure conspicuum. Quod scio est sicut gutta in mari; et quo magis disco, eo magis velamen in oculis meis manet.”
¹¹“Si calix hic velum sublevaverit et signatum aperuerit, tum Dominum in gloria eius cognoscam et mirabilia eius inter homines narrabo.”
¹²Et quievit spiritus eius, et inclinavit se ad calicem scientiæ, et flevit.
¹³Baltrain autem, rex Cesreti, cum aliis non moratus est, sed paulum seorsum in umbram magni saxi secessit, et manus suas gladio imposuit. Et locutus est, dicens:
¹⁴“Quid est potestas, ut donum habeatur? et quid est dominium, nisi iustitia regitur?”
¹⁵“Confregi brachium oppressoris et everti aras deorum, liberavi viduam de manu creditoris et reddidi agros orphano.”
¹⁶“Cor autem hominis obduratum est, et populi quasi mare, quod fervetur et movetur. Impii divitias augent, et pauperes obliviscuntur.”
¹⁷“Cum sceptrum elevo, obœdiunt; cum virgam proicio, disperguntur. Cum autem abiero, quis eos cœrcebit?”
¹⁸“Nonne Dominus seriem regum constituet, qui diligunt misericordiam et oderunt iniquitatem, et non armabit eos fortitudine ad custodiendos innocentes?”
¹⁹“Ne zelus meus pro superbia reputetur, Domine. Non gloriam mihi quæro, sed bonum populi tui.”
²⁰“Si potestas ignis est qui iniustitiam comburit, ardeat in me et in filiis meis et filiis filiorum meorum.”
²¹Et lapis cui innitebatur sub manu eius tepescebat, et gladius ad latus eius luce micabat, quamquam nullus sol eum tetigit. Et surrexit, facie instar silices rigida.
²²Cadra autem, rex Avarum, in loco ubi primum steterant mansit, neque læva neque dextra aspexit, neque a statione sua se movit.
²³Et magna quies eum invasit, quasi vocem audiret quam nemo alius audire posset.
²⁴Tum oculos ad cælum sustulit et leniter locutus est, dicens:
²⁵Tu nosti me, Domine, quia tu formasti renes meos. Ex utero matris meæ, tu nosti formam meam.
²⁶“Tardus sum ad loquendum, et velox ad dubitandum. Cogitationes meæ sicut pulvis agri, et viæ meæ immundæ sunt coram te.”
²⁷“Parva cum cura iudicavi, et super magna flevi. Ambulavi inter populum meum et clamorem cordis eorum audivi.”
²⁸“Nescio quid illis bonum sit. Nescio quid mihi bonum sit. Via tenebrosa est, et dies breves, et insidiæ multæ secus semitam iacent.”
²⁹“Num potestatem accipiam, et in viribus errabo? Sumpturum scientiam, et in gloria mea glorior?”
³⁰“Ne extollar me, ne obliviscar te; ne sim sapiens in oculis meis, ne offendar.”
³¹“Si est poculum sapientiæ, ut discernam recta et populum meum in pace dirigam, da mihi illum, non propter me ipsum, sed ut recte ambulem coram te.”
³²“Et si non dederis, te tamen laudabo, quia iudicia tua vera et iusta omnia.”
³³Et his dictis, genua flexis, manum super calicem purum posuit. Et magna pax invasit eum, et onera multorum annorum abierunt.
³⁴Itaque reges singuli ad locum electionis redierunt, et inter se respicientes horam adesse sciverunt.
³⁵Et non locuti sunt, nam animæ eorum nudatæ erant, et quisque se in luce cæli viderat.
³⁶Sed constantes erant corde, et non ad timorem adtendebant, quia Dominus locutus est, et verbum eius permanet in æternum.
³⁷Sic finita est meditatio trium regum.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷PRIMUM TESTAMENTUM
        ▷CODEX SACRUS HEREDITATIS
            ▶1—2—3—4—5

English | Latin | Ελληνική