CODEX SACRUS HEREDITATIS: CAPUT 1

CAPUT 1

¹Et factum est in annis post mundi formationem, ut Altissimus respexit opera manuum suarum, et vidit quod essent bona.
²Nam terra Ivalis velut hortus vere floruerat, et filii hominum in ea pace ambulabant, et opera eorum prosperabantur.
³Et ecce, filii hominum terram cum fortitudine araverunt, et fructus eius copiosus erat; et greges eorum in collibus pinguescebant.
⁴Flumina aquas suas libere dederunt, et arbores dulcedinem amplexæ sunt; et sol eis lenis lucebat, et pluvia non in ira, sed in tempore suo venit.
⁵Urbes campestrium gaudio repletæ sunt, et custodes noctu non clamaverunt, quoniam nullus erat timor.
⁶Artifices manus suas super lapides et super æs imposuerunt, et mirabilia finxerunt; scribæ linguas angelorum et hominum in membranam fixaverunt, et sapientia antiqua non oblita est.
⁷Tunc Dominus cælorum, cuius nomen incognitum est et cuius habitatio est in luce inaccessibili, locutus est ad exercitum qui ei servit, dicens:
⁸“Ecce, vidi filios hominum, et fecerunt bona in oculis meis. Manus eorum mundæ sunt, et cor eorum non elevatum est in vanitatem.”
⁹“Reges eorum iuste regnant, et ad idola non aberrant; populo suo tribuunt quod dignum est, et linguæ eorum non sunt veloces ad decipiendum.”
¹⁰“Idcirco adducam eos coram me, principes trium tribuum, ut reddam domibus eorum pro bonis quæ sunt in eis.”
¹¹Et erant in die illa tres tribus magnæ in filiis hominum, et unicuique rex præpositus erat.
¹²Prima erat tribus Delmar, cuius urbs in collibus septentrionalibus ædificata erat, cuiusque vexilla cærulea et argentea erant.
¹³Et rex eorum erat Loras, filius Halmaris, vir intellectu plenus, eruditus in moribus antiquæ doctrinæ, et consiliis litterisque deditus.
¹⁴Secunda erat tribus Cesretiorum, qui in vastitate camporum, ubi ventus libere flat, habitabant; et rex eorum Baltrain, filius Orici, nominatus est.
¹⁵Statura fortis erat, et manus eius adhæsit gladio, sed non erat exactor; inimici eius eum timebant, et populus eius non timebat.
¹⁶Tertia erat tribus Avarum, quæ iuxta litus et in montibus habitabant, et erant gens quieta et sapiens.
¹⁷Et rex eorum erat Cadra, filius Metoris, vir pacificus, qui recte iudicabat inter virum et virum, et humiliter ambulabat cum Deo suo.
¹⁸Et emisit Dominus verbum suum, et pervagatum est sicut flamma super ventum, et venit in somnia regum, singulorum in eadem nocte.
¹⁹Et in somniis suis viderunt cælos apertos, et viderunt montem crystallinum, et super montem stabat Quidam cuius vultum nemo videre poterat.
²⁰Et vox quasi aquæ multæ clamavit ad eos, dicens: “Ascendite, filii regum; tempus enim appropinquavit, et ministerium vestrum cum favore acceptatum est.”
²¹“Venite, ut loquamini cum Domino Deo vestro, et audite quod servatum est ab origine mundi.”
²²Et expergefacti sunt reges, et magnus timor invasit eos, nam somnia erant quasi ignis in ossibus eorum, et sciebant non vanam phantasiam esse.
²³Iunxerunt ergo singuli currum suum, et non sumpserunt secum gladium, aut hastam, aut custodem, quoniam timor Dei erat super eos, et ibant quasi convocati ante thronum.
²⁴Et Ivalis tremuit dum discedebant, quisque de regno suo, quia flatus Altissimi erat in via, et venti conticuit in præsentia Eius.
²⁵Et cum ad locum constitutum pervenissent — qui occultus est et soli Deo notus — non invenerunt templum manu factum, neque montem lapideum constructum.
²⁶Sed ecce, stabat in deserto planities vitrea, mari clarior, et super eam pendebat cælum sine sole, tamen gloria plenum.
²⁷Et in medio campi surrexit arbor magna et terribilis, cuius radices occultæ erant et cuius cacumen usque ad cacumen pertingebat, et in omni ramo flamma ardebat et non consumebatur.
²⁸Et vox exivit de arbore, voxque Dei erat, dicens:
²⁹“Loras, filius Halmaris; Baltrain, filius Orici; Cadra, filius Metoris: Vias tuas vidi, et bonæ sunt coram me.”
³⁰“Lacrimas populi tui numeravi, et tu eas tersisti; clamores eorum audivi, et tu exaudisti.”
³¹“Iustitia tua quasi flumen quod non inundat ripas suas; misericordia tua quasi ros in lilia.”
³²“Ideo te vocavi ad me, ut dam tibi donum, et constituam tecum fœdus quod non violabitur.”
³³Et reges in facies suas ceciderunt, et clamaverunt, dicentes, “Pulvis et cinis sumus coram te, Domine. Quomodo donum tuum accipiemus?”
³⁴Sed vox respondit eis, dicens: “Nolite timere, non enim est donum tibi solius, sed et his qui post te venturi sunt, et mundo qui futurus est.”
³⁵“State nunc, filii regum, et corda vestra parate, quoniam mysterium et electionem vobis monstrabo.”
³⁶“Et nomina tua commemorabuntur in libris cælorum, et semen tuum inter stellas numerabitur.”
³⁷Tum surrexerunt reges, pallidi vultus eorum velut aurora, et siluerunt, quoniam gloria Domini circumdederat eos per circuitum.
³⁸Et magna quies planitiem cecidit, et etiam halitus Ivalis expectare videbatur.
³⁹Dominus enim iterum dicturus erat.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷PRIMUM TESTAMENTUM
        ▷CODEX SACRUS HEREDITATIS
            ▶1—2—3—4—5

English | Latin | Ελληνική