ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2
¹Και η φωνή του Κυρίου μίλησε ξανά, και ήταν σαν βροντή που συντρίβει τους κέδρους, και σαν πνοή άρπας πάνω σε ήρεμα νερά.
²Και είπε: «Ιδού, ζύγισα τις καρδιές των ανθρώπων και των βασιλιάδων· έμετρα τις προθέσεις τους σαν σε ζυγαριά, και εσείς οι τρεις δεν βρεθείτε ελλιπείς».
³«Τα χέρια σου κοπίασαν με δικαιοσύνη· οι σκέψεις σου δεν έσπευσαν να στραφούν σε δόλο, ούτε τα χείλη σου μίλησαν δόλο στην πύλη.»
⁴«Εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σου, που έβγαλα τον κόσμο από το Κενό, που άπλωσα το στερέωμα σαν ρολό και σφράγισα τους ανέμους μέσα στις αποθήκες τους».
⁵«Πριν γεννηθούν τα βουνά ή πριν καν κυλήσουν τα ποτάμια στις κοίτες τους, εγώ ήμουν, και είμαι, και θα είμαι για πάντα.»
⁶«Τώρα, λοιπόν, ακούστε τα λόγια του στόματός μου, βασιλιάδες της Ήβαλης, και κλίνετε τα αυτιά σας στη σοφία».
⁷Και καθώς ο Κύριος μιλούσε, εμφανίστηκαν ενώπιον των βασιλιάδων τρία σκεύη, κατασκευασμένα από υλικό άγνωστο σε κανέναν σιδηρουργό, που έλαμπαν με το φως των αστεριών, αλλά δεν αντανακλούσαν.
⁸Το πρώτο είχε μια βαθιά και απύθμενη απόχρωση, σαν μεσάνυχτα πάνω στη θάλασσα, και το χείλος του ήταν σκαλισμένο με σημάδια αρχαία και κρυφά. Και ο Κύριος είπε: «Αυτό είναι το Δισκοπότηρο της Γνώσης».
⁹Το δεύτερο έλαμπε κόκκινο σαν φωτιά χρυσαφένια, και η επιφάνειά του κινούνταν σαν να κατοικούσε μέσα ζωντανή φλόγα. Και ο Κύριος είπε: «Αυτό είναι το Δισκοπότηρο της Δύναμης».
¹⁰Το τρίτο ήταν απλό, ούτε φωτεινό ούτε θαμπό, κι όμως όλοι όσοι το είδαν ένιωσαν μέσα τους μια αναστάτωση δέους και ηρεμίας. Και ο Κύριος είπε: «Αυτό είναι το Δισκοπότηρο της Σοφίας».
¹¹«Ένα μόνο θα πάρει ο καθένας σας· γιατί κανείς δεν μπορεί να πιει περισσότερο από ένα, για να μην διαμελιστεί η ψυχή του και χαθεί ολοκληρωτικά.»
¹²«Διότι αν και είναι δώρα της γενναιοδωρίας Μου, είναι όμως ισχυρά και όχι χωρίς δοκιμασία. Κάθε ένα παράγει καρπό κατά το είδος του, αλλά η ρίζα του είναι κρυμμένη, και το τέλος δεν έχει ακόμη φανερωθεί.»
¹³«Ας μην κοιτάζει ο καθένας τον πλησίον του, αλλά τα βάθη της καρδιάς του, και ας επιλέγει αυτό που του δίνεται να φέρει εις πέρας.»
¹⁴Τότε επικράτησε σιωπή στην πεδιάδα, και το δέντρο στη μέση έσκυψε χαμηλά τα κλαδιά του, και οι φλόγες πάνω του δεν σταμάτησαν να καίνε.
¹⁵Και οι τρεις βασιλιάδες στάθηκαν μπροστά στα δισκοπότηρα και έτρεμαν, γιατί το πνεύμα του Θεού ήταν βαρύ πάνω τους.
¹⁶Οι τρεις βασιλιάδες βγήκαν έξω και συλλογίστηκαν αυτά που τους είχε προσφέρει ο Κύριος.
ΟΙ ΕΠΤΑ ΓΡΑΦΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΓΛΑΒΑΝΔΟΥ
    ▷Η ΠΡΩΤΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
        ▷Ο ΙΕΡΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ
            ▶1—2—345
English | Latin | Ελληνική
Copyright ©2025 Adam Alexander T. Croke. All rights reserved.