MAGNA PROPHETIA SAPIENTIÆ: CAPUT 1

CAPUT 1

¹Cum regna contentionibus plena essent et dies sine auscultatione cælorum transirent, Dominus Ivalim respexit et necessitatem populi vidit.
²Quamquam agri fructus ferebant et urbes divitiis ornatæ erant, fames tamen animi inerat. Multorum corda iustitiæ fessa erant, et falsitas inter nobiles et humiles similiter diffusa est.
³Et Deus, qui promissa sua non obliviscitur, nec opera manuum suarum derelinquit, in misericordia sua decrevit mundum ad adventum Filii sui præparare.
⁴Nunc in terra Cesreti, inter vinetas et oleas, vivebat vir nomine Elior, custos librorum et vir moribus quietis, cuius cor fidele erat, quamquam lingua eius raro loquebatur.
⁵Septimo die mensis florentis, ventis vespertinis folia ficus prope domum eius moventibus, magna splendor in collem cecidit ubi Elior in oratione genua flexit.
⁶Ær densior factus est quiete ultra silentium, et terra tremuit quasi reverentia. Et ecce, vox similis aquarum multarum e medio lucis locuta est.
⁷Et vox dixit, “Elior, fili Meriden, surge et audi. Ego enim, Dominus Deus tuus, te elegi ex filiis hominum ut verbum meum populo perferas.”
⁸Elior in faciem cecidit et tremuit, nam potentia præsentiæ Domini erat quasi ignis vento involutus, et anima eius in eo dissipata est.
⁹Et dixit Dominus: “Noli timere, quoniam ego tecum sum. Et ante primum spiritum tuum novi te, et notavi dies tuos. Tu eris propheta meus in regna, et in voce tua populi præparabuntur.”
¹⁰Tum lux crevit et cælum circumdedit, et arbores humiles se inclinaverunt, et aves cantum suum cessaverunt, et omnia circumstantia momentum testata sunt.
¹¹Dominus iterum locutus est, dicens, “Appropinquavit hora. Filius meus veniet in mundum, non in ira, sed in misericordia; non cum gladio, sed cum veritate in labiis suis et sanitate in manibus suis.”
¹²“Ambulabit inter populos et erit quasi unus ex eis. Loquetur de regno cælorum et de paradiso futuro. Exaltabit humiles et corriget superbos.”
¹³“Corda confractorum sanabit, et oculos cæcorum aperiet. Non sicut scribæ docebit, sed voce eius qui novit fundamentum mundi.”
¹⁴“Et audient multi et mutabuntur. Multi autem et deridebunt, et avertentur, et adversus eum insidiabuntur, quia mundus resistit ei quod imperare non potest.”
¹⁵Tum Elior oculos, quamquam lacrimis graves, sustulit et dixit, “Domine, quomodo ego, qui tantum custos membranæ et atramenti sum, tam magnum nuntium prædicabo?”
¹⁶Et dixit Deus: “Infirmos elegi ut confunderem fortes, et simplices ut confunderem sapientes. Posui verbum meum in ore tuo, et ardebit in veritate.”
¹⁷“Dicite populo: Parate corda vestra, quia Filius Altissimi appropinquat. Non veniet in splendore, sed in humilitate. Lux autem eius erit sicut aurora, et verbum eius non revertetur in vacuum.”
¹⁸“Dic etiam: Paradisus non est fabula antiqua, sed promissum adhuc implendum. Iusti intrabunt, et fessi requiem invenient. Lugentes consolabuntur, et omnis lacrima abstergebitur.”
¹⁹“Reges audiant, et agricolæ gaudeant. Mercatores sistant, et pastores cantent. Omnes Ivalis se ad Venturum parent.”
²⁰Et Elior se inclinavit ad terram, dicens, “Fiat mihi secundum voluntatem tuam, Domine. Pulvis sum, sed tuus sum.”
²¹Tum lux tam celeriter recessit quam venerat, et vesper rediit, quamquam non ut antea fuerat. Nam ær silentium sanctitatis continebat, et cor Elior proposito incensum est.
²²Et volumina sua collegit, et vestibus itineris se induit, et mandatum Domini exspectavit, paratus ambulare quo pauci ambulaverant et loqui quod pauci audirent.
²³Sic cœpit ministerium Primi Prophetæ, cuius voce mundo nuntiatum est: Filius venit, et cum Eo Regnum Cælorum.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷MAGNÆ PROPHETIÆ
        ▷MAGNA PROPHETIA SAPIENTIÆ
            ▶1—2—3—4

English | Latin | Ελληνική