MAGNA PROPHETIA SAPIENTIÆ: CAPUT 4

CAPUT 4

¹Illis diebus, vox Elior spina in auribus potentium facta erat, et nuntius Filii venturi corda multorum commovit.
²Rectores urbium, qui ne potestatem amitterent, clam convenerunt, inter se dixerunt: “Hic vir oculos populi a decretis nostris ad legem maiorem avertit.”
³“Regem a nobis non electum proclamat, et de Paradiso extra aulas nostras loquitur. Si eum pergere sinimus, nihil nisi aulas vacuas regemus.”
⁴Itaque miserunt viros sub tenebris prætextatos ut eum in valle Bariaus comprehenderent, ubi interdiu prædicabat et noctu quiescebat.
⁵Manus eius funibus vinxerunt et in urbem Enmarath duxerunt, ubi summus magistratus verbo ferreo regebat.
⁶Ibi ad tribunal seniorum, scribarum et gubernatorum adductus est, qui eum interrogaverunt: “Num vocem Domini te ipsum vocas?”
⁷Et Elior respondit: “Nihil sum a meipso, sed Dominus locutus est mihi, et ego obedio.”
⁸“Quæ audivi tantum dixi. Filius Dei venit, et secum afferet Paradisum fidelibus, iudicium superbis.”
⁹Iudices dixerunt: “Hunc hominem seditionis reum invenimus, quia populum concitat et de regibus aliis loquitur, præter eos quos regna norunt.”
¹⁰“Fiat in exemplum, ne quis alius vocem suam super nostram extollat.”
¹¹In frigidum carcerem eum coniecerunt, et aquam tantum et panem vetustum ei dederunt. Elior autem in tenebris psalmos cecinit, et vox eius etiam ad custodes qui eum custodiebant pervenit.
¹²Unus ex eis, iuvenis nomine Ophan, audiens flens dixit: “Quis enim in vinculis cantat, nisi cum Deo ambulet?”
¹³Mane diei septimi, magistratus pronuntiavit, “Iussu huius curiæ, hæreticus Elior sole oriente suspendetur, ut omnes fatum blasphemorum videant.”
¹⁴Et fama per urbem diffusa est, et multi convenerunt ut viderent, quamquam turba præ perturbatione tacebat.
¹⁵Dum Elior ad patibulum ducebant, non deorsum, sed sursum aspexit, et vultus eius auroræ similis erat.
¹⁶Quidam eum interrogavit, “Nonne mortem times, propheta?”
¹⁷Et Elior respondit, “Mors tantum ianua est, et Dominus clavem habet.”
¹⁸Alius rogavit, “Num Filius tuus nunc veniet ut te servet?”
¹⁹Elior autem subrisit et dixit, “Non ad servandum missa sum, sed ad præparandum. Filius veniet, non ad unam vitam servandam, sed ad multas servandas.”
²⁰Laqueum circa collum eius posuerunt, et vocem iterum sustulit, dicens:
²¹“Domine, in manus tuas spiritum meum commendo. Sit mors mea sicut vita mea — signum fidelibus.”
²²Et cum hoc, suggestus cecidit, Elior suspensus est, et ille morte periit.
²³Ivalis sub pedibus eorum leviter tremebat, et ventus per urbem ferebatur, quamquam cælum serenum erat.
²⁴Alii cum dolore, alii cum pudore se converterunt. Multi autem qui eum deriserant verba eius silentio recordati sunt.
²⁵Diebus sequentibus, rumores per regna diffusi sunt prophetam cum pace in ore periisse.
²⁶Iuvenis custos Ophan e carcere evanuit et postea in montibus prædicans visus est, nuntium quem in tenebris audiverat repetens.
²⁷Et qui Elior in Delmaro et Avaro et Cesretio audiverant, vocem eius recordati sunt, et clam liberis suis dixerunt:
²⁸“Magnus antecessit. Alius maior adhuc sequetur. Filius Dei inter nos ambulabit, et Paradisus non longe post nos erit.”
²⁹Sic finiti sunt dies prophetæ Elior, servi fidelis et primi martyris regni venturi.
³⁰Et quamvis corpus eius sine honore sepultum sit, verba eius radices egerunt sicut semina in agris occultis sata.
³¹Et respexit Deus servum suum, et placuerat.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷MAGNÆ PROPHETIÆ
        ▷MAGNA PROPHETIA SAPIENTIÆ
            ▶1—2—3—4

English | Latin | Ελληνική