MAGNA PROPHETIA SALUTIS: CAPUT 4

CAPUT 4

¹Et factum est in diebus sequentibus, fama Pharæ crevit in terra, et nomen eius divulgatum est in plateis et in aulis principum.
²Vox enim eius in vallibus et in montibus, in urbibus et in agris audita est, et multi corda sua ad Dominum converterunt.
³Sed principes et iudices, et scribæ populi, vehementer indignati sunt, quod corda multitudinis non iam omnino eorum essent.
⁴Dixeruntque inter se: “Si hic homo perseveraverit, potestas nostra irritum fiet. Populus eum audiet et decreta nostra contemnet.”
⁵“Agite, comprehendamus eum clam, ut hoc nobis molestum liberemus, et linguam eius sileamus ne pacem regni nostri perturbet.”
⁶Vesperi igitur eum insidiati sunt, cum solus esset in monte, ubi orare solebat.
⁷Et venerunt ad eum viri armati, et circumdederunt eum, et unus dixit, dicens: “Tune es Phara, prædicator rerum novarum?”
⁸Et respondens dixit: “Ego sum. Si me quæritis, ecce sum. Quare autem quasi ad furem venitis, cum baculis et funibus, cum nemini nocuerim?”
⁹Tum comprehenderunt eum et funibus vinxerunt, et duxerunt eum nocte ad iudicium, ne quis videret et vocem suam adversus illud tolleret.
¹⁰Et sedebant ibi summi iudices cum magistratibus civitatis, et accusabant eum, dicentes: “Hic blasphemat et seditiones excitat et prophetam se facit.”
¹¹Phara autem tacuit, et non respondit eis, quia ad Dominum pertinuerat cor eius.
¹²Et percusserunt eum in maxillam, dicentes: “Vani nobis, prædicator visionis! Ubi est Deus tuus, ut salvet te?”
¹³Et sustulit oculos suos et dixit: “Dominus de cælo respicit, et iudicia eius non tardabunt. Videbitis Filium eius, et flebitis.”
¹⁴Tum vulnerati sunt corde, et ira eorum exarsit ut ignis. Et clamaverunt una voce: “Mortetur!”
¹⁵Et eduxerunt eum de prætorio et miserunt eum in locum tenebrosum usque ad mane.
¹⁶Et mane facto duxerunt eum ad locum supplicii, collem sterilem extra civitatem, et ibi erat arbor magna quæ stabat sola.
¹⁷Dum funiculos parabant, Phara vocem levavit et dixit, “Domine Deus exercituum, in manus tuas spiritum meum commendo. Iussa tua perfeci, et nunc ad te venio.”
¹⁸“Iustus es, Domine, et verbum tuum permanet in æternum. Etiamsi me occiderint, veritas tua manebit, et filius tuus veniet, sicut locutus es.”
¹⁹Tum laqueum circa collum eius posuerunt, et ille ad cælum suspiciens subrisit.
²⁰Unus autem ex custodibus, videns vultum eius, turbatus est, quia lucebat sicut stella matutina, et avertit faciem suam.
²¹Princeps autem eorum dedit signum, et suspenderunt eum in ligno, et mortuus est morte expiravit.
²²Et silentium erat in monte, et ventus super eum transiit, et cælum grave factum est.
²³Et aspiciebant qui congregati erant, et quidam pectora sua percutiebant, dicentes: “Vere vir sanctus erat hic. Væ nobis, quia iustum occidimus.”
²⁴Et nuntiatum est ubique Phara prophetam occisum esse, et magnus planctus factus est inter eos qui crediderant.
²⁵Et corpus eius nocte deposuerunt, et sepelierunt illud in spelunca prope flumen, ubi olim verbum Domini prædicaverat.
²⁶Et posuerunt lapidem supra locum, et super eum sculpserunt hæc verba: “Hic iacet Phara, servus Altissimi. In fide ambulavit, et mortem non timuit.”
²⁷Et numerus credentium verbo eius crescebat quotidie, quia recordabantur omnium quæ dixerat de Filio Dei, qui venturus erat ad salvandum mundum de chaos.
²⁸Et sic finiti sunt dies Pharæ, prophetæ Domini, cuius sanguis clamat ad cælum et anima eius in pace requiescit.
²⁹Benedictum sit nomen Domini, qui suscitat prophetas in omni generatione, et coronat eos gloria in futuro sæculo.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷MAGNÆ PROPHETIÆ
        ▷MAGNA PROPHETIA SALUTIS
            ▶1—2—3—4

English | Latin | Ελληνική