MAGNA PROPHETIA SALUTIS: CAPUT 3

CAPUT 3

¹Et egressus est Phara de habitaculo suo, indutus sacco, et baculum in manu eius, et frons eius fixa erat in viam Domini.
²Et primum venit ad Regnum Septentrionis, ubi nix cadit etiam tempore messis, et intravit in urbem magnam eius, cuius portæ erant ferreæ et muri eius lapidei.
³Et clamavit voce magna in foro, dicens: “Audiite, populi, et inclinate corda vestra in verbum Domini!”
⁴“Hæc enim dicit Altissimus: ‘Filius meus venit, et cum eo erit salus mundo et pax credentibus. Ipse franget vincula chaos, et furor mali silebit sub pedibus eius.’”
⁵“Convertimini a vanitatibus vestris et a transgressionibus vestris, et quærite faciem Domini dum adhuc clamat ad vos.”
⁶Et quidam mirabantur in sermone eius et dicebant inter se: “Quid vult hic? et unde dicit ei qui talia loquitur?”
⁷Alii vero irridebant, dicentes: “Insanus est; visiones et nebulas æris loquitur; revertatur in terram suam.”
⁸Erant autem inter eos etiam viri et mulieres corde contrito, qui verbo eius auscultabant, et flebant, et pænitentiam egerunt de factis suis.
⁹Et Phara ibi multis diebus commoratus est, et templa et loca conventus ingressus est, et ibi docebat de Filio Altissimi.
¹⁰Et dixit, “Dies pleni sunt laboribus, et Ivalis gemit sub onere iniustorum. Sed qui veniet, levabit onus et mundabit terram.”
¹¹Et iterum vocem suam levavit, dicens: “Ecce, Filius Dei ambulabit inter homines, et misericordia eius erit sicut pluvia in agrum sitientem. Virtus eius stupefaciet gentes, et nemo stabit contra eum.”
¹²Et inde discessit et ad Regnum Occidentis venit, ubi flumina lata sunt et sol sero occidit, et homines ibi astutia et calliditate potentes erant.
¹³Et ingressus est in urbem mercatorum, ubi aurum instar aquæ commutatur, et abundat superbia inter divites.
¹⁴Ibi stetit in medio cœtuum eorum, et clamavit, dicens, “O vos qui confidite in divitiis vestris, num argentum vos liberabit in die adventus Domini?”
¹⁵“Thesauros tuos putrefient, et vestimenta tua optima a vermibus comedentur. Verbum autem Domini manet in æternum.”
¹⁶“Ne quæras lucrum tuum in pulvere Ivalis, sed in cognitione Filii Dei, qui veniet cum sanitate in alis suis et cum iudicio in voce sua.”
¹⁷Et mercatores murmurabant contra eum, dicentes: “Hic homo pacem turbat et seminat metum in cordibus populi.”
¹⁸Alii autem verba eius mirabantur, et quidam eum secuti sunt undique, dicentes: “Vere Spiritus Domini super hunc hominem, quia os eius penetrat cor.”
¹⁹Et Phara flebat propter duritiam cordis eorum, et orabat pro eis die ac nocte, ut aperirentur oculi eorum et animæ eorum servarentur in hora tentationis.
²⁰Deinde in regnum Orientis abiit, ubi agri virides sunt et colles aurei mane.
²¹Et ad oppida montana iter fecit, et ibi pastoribus et cultoribus terræ locutus est, dicens: “Beati estis, quia prope Ivalis estis, et manus vestræ non superbæ factæ sunt.”
²²“Dominus respicit cum favore super humiles, et filius eius non in palatiis, sed inter talia nascetur.”
²³Et libenter eum exceperunt homines, et ei locum in domibus suis fecerunt, et panem et aquam ei attulerunt, et libenter eum audierunt.
²⁴Et docebat eos dicens: “Qui venturus est, esurientes pascet veritate, et potum dabit animæ sitienti iustitiam.”
²⁵“Loquetur pacem gentibus et percutiet os mendacis. Verbum eius non vacillabit, et portæ inferi non prævalebunt adversus eum.”
²⁶Et in omnibus his locis ibat Phara, nudis pedibus et intonsus incedens, verbum Domini solum secum ferens.
²⁷Et quocumque introibat, exibat ab eo odor sanctitatis, et homines commovebantur animis et mirabantur super spe quæ in ipso erat.
²⁸Et surrexerunt in singulis urbibus reliquiæ, qui crediderunt verbis quæ dixit, et congregati sunt se in locis secretis ut orarent et adventum Filii Dei exspectarent.
²⁹Rectores autem illorum regnorum, videntes multos Pharao auscultasse et a pristinis viis avertisse, invidia et ira impleti sunt.
³⁰Et dixerunt inter se: “Hic vir imperium nostrum perturbat, et verba eius quasi gladius est qui findit corda populorum.”
³¹“Consilium inter nos ineamus, ne forte vox eius exsiliat ut ignis et consumat fiduciam atriorum nostrorum.”
³²Et sic semen martyrii satum est, quia Verbum in virtute processerat et regna admonita erant.
³³Et Phara, nesciens horam liberationis suæ, permansit in omnibus rebus constans, non dilegens vitam suam usque ad mortem, sed plene confidens in promissione Domini.
³⁴Et dies circa eum obscurati sunt, attamen lux verbi in eo ardebat velut lucerna in monte posita.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷MAGNÆ PROPHETIÆ
        ▷MAGNA PROPHETIA SALUTIS
            ▶1—2—3—4

English | Latin | Ελληνική