MAGNA PROPHETIA SALUTIS: CAPUT 1

CAPUT 1

¹Et accidit in diebus posterioribus, cum Ivalis dolore plena esset et corda hominum frigescerent, Dominus de sancta habitatione sua super filios hominum respexit.
²Ecce gentes confusæ sunt, et populi inter se contenderunt. Et clamor innocentium quasi incensum ascendit ante thronum Dei.
³Tunc dixit Dominus: “Ecce, suscitabo mihi servum, qui adnuntiet verbum meum, et parabit viam salutis.”
⁴Vir erat autem in diebus illis nomine Phara, pastor ovium, et habitabat in montibus, procul a strepitu civitatis et corruptione eius.
⁵Erat autem Phara vir rectus et mansuetus, timens Dominum ab iuventute sua, et ambulans in semitis iustitiæ, et nesciebat quo dirigerentur gressus eius.
⁶Et accidit, quadam nocte, cum stellæ in firmamento clare fulgerent et Ivalis quietus iaceret, magna lux coram Pharo apparuit dum gregem suum custodiebat.
⁷Et circumdedit eum gloria Domini, et cecidit pronus in faciem, eo quod vehementer timoratus esset.
⁸Et vox ad eum de medio lucis venit, dicens: “Phara, fili pulveris, surge, quia te elegi.”
⁹Responditque Phara et dixit: “Quis es tu, Domine, qui loqueris ad servum tuum cum tanta gloria et maiestate?”
¹⁰Tunc dixit Dominus, “Ego sum Dominus Deus tuus. Ego sum qui eram, et qui est, et qui venturus sum. Ecce vocavi te ut propheta gentibus sis.”
¹¹“Tempus enim prope est, et appropinquat, cum mittam Filium meum unigenitum in mundum, et salvabit eum de multitudine peccatorum eius et a chao magno quod illud devorat.”
¹²“Erit quasi lux in tenebris, et quasi gladius qui dividet veritatem a mendacio. Loquetur, et venti obedient; exaltabit humiles et humiliabit superbos.”
¹³“Et tu, Phara, ante faciem eius ibis, et parabis viam Domini.”
¹⁴Tum Phara tremens dixit, “Domine mi, quis sum ego, ut in nomine tuo loquar? Ego enim pastor sum et vir ignobilis.”
¹⁵Respondit autem ei Dominus: “Noli dicere, ‘Pastor sum,’ quia ego te elegi. Ecce, ego ponam verba mea in ore tuo, et loqueris, et Ivalis audiet.”
¹⁶“Ne timeas, neque paveas, quoniam tecum sum ego. Quod tibi præcipio, id tibi nuntiabis; et quod tibi revelabo, id tibi nota facies.”
¹⁷“Dicite populo: ‘Venit Salvator, appropinquat Redemptor. Convertimini ergo a malitia vestra, et parate viam Domini.’”
¹⁸Tum Phara inclinavit caput et dixit, “Fiat mihi secundum verbum tuum, Domine. Ecce ego servus tuus sum.”
¹⁹Et lux discessit, et vox non audita est amplius. Sed spiritus Domini mansit super Pharam, et ignis magnus accensus est in anima eius.
²⁰Et mane surrexit, et oves suas curæ cognati sui commendavit, et se accinxit, et abiit quo Dominus eum duceret.
²¹Et dum iter faciebat, nemini loquebatur, sed super visionem quam viderat et verbum quod audiverat meditabatur.
²²Et Dominus cum eo silentio ambulabat, et cor eius confirmavit.
²³Tunc dixit ad eum Dominus in quiete vallis: “Phara, serve mi, unxi te. Eris quasi vox clamantis in deserto. Et multi non audient, sed conversi sunt et salvabuntur.”
²⁴“Loquere igitur audacter. Ne formidescat cor tuum propter timorem regum neque propter iracundiam potentis. Ego enim Dominus protector tuus et scutum tuum ero.”
²⁵Phara igitur in vicos et urbes venit, et exaltavit vocem suam et clamavit in plateis, dicens: “Audite, gentes! Salvator mundi venit, Filius Altissimi apparebit, et ipse redimet populum suum.”
²⁶“Servabit Ivalim a dolore eius et sedat procellam impietatis. Colliget dispersos et rectas faciet semitas iustorum.”
²⁷Et multi deridebant eum, dicentes: Quis est hic, qui talia loquitur? Nonne insanus est?
²⁸Alii autem compuncti sunt cordibus et dixerunt inter se: “Fortasse hic est propheta de quo locuti sunt patres.”
²⁹Et Phara dixit eis: “Non sum ego qui venturus est, sed minister missus ante faciem eius. Ego paro viam Sancto.”
³⁰“Paramini, quoniam dies appropinquat. Pravum in via recta fiant, et aspera in via plana. Omne cor purificetur, et omnis anima humilietur ante Regem gloriæ.”
³¹Et ibat de civitate in civitatem, a montanis usque ad litus, verbum Domini cum fiducia et lacrimis prædicans.
³²Et quamquam multi vultus averterunt, verbum tamen in quibusdam radices agere cœpit, et inter humiles et eos qui de statu mundi lugebant, commotio orta est.
³³Tunc venit Dominus ad Phararam nocte, dicens: “Euge, serve fidelis, quia obœdiens es voci meæ et non reversus es.”
³⁴“Scio autem hoc: veniet dies cum inponent te manus, et testimonium perhibebis usque ad mortem.”
³⁵Et respondit Phara, “Fiat voluntas tua, Domine. Melior est enim unus dies in atriis tuis quam mille alibi. Etsi moriar, tamen annuntiabo veritatem tuam usque in finem.”
³⁶Et placuit Domino, et non recessit Spiritus eius a Phara, sed mansit cum eo omnibus diebus testimonii sui.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷MAGNÆ PROPHETIÆ
        ▷MAGNA PROPHETIA SALUTIS
            ▶1—2—3—4

English | Latin | Ελληνική