PSALMI BENEDICTI: PSALMUS 7

PSALMUS 7

¹Domine Deus meus, exalta vultum tuum in me, et exaudi deprecationem meam; quoniam anima mea gravata est onere gravi, et inimici mei circumdederunt me sicut lupi rapaces quærentes devorationem.
²Vide afflictionem meam, et festina ut eruas me; quia iusta est causa mea, et cor meum adhæret testimoniis tuis sine dolo.
³Laqueos ponunt impii ante pedes meos, et lingua eorum dolo plena est; insidiari volunt animam meam in laqueis iniquitatis: tu autem es refugium meum et præsidium in die tribulationis.
⁴Exsurge, iudex omnium Ivalium, et redde superbis secundum opera sua, ne se super innocentes extollant neque pauperes impune opprimant.
⁵Considera laborem mitum et humilium, quorum clamores ascendunt sicut incensum ante thronum tuum; ne sint clamores eorum inanes, sed affer salutare tuum sicut aurora lucem afferens.
⁶Nam qui mala faciunt consilium contra rectos habent, et destructionem contra eos qui ambulant in viis sanctitatis tractant: tu autem es scutum eorum qui confidunt in te.
⁷Eripe me de manu crudelis, et virgam exactoris contere, ut non amplius percutiat; defluat sicut flumen magnum iustitia tua, emundans terram ab omni iniquitate.
⁸Doce gentes vias tuas, ut discat omnis caro iustificationes tuas et ambulet humiliter coram te, ne quis glorietur nisi in nomine tuo solo.
⁹Confundantur impii in superbia sua, et cogitationes eorum ad nihilum redigantur; sed iustum iudica, ut habitent sub alis tuis in æternum.
¹⁰Tu es fortitudo mea et refugium meum, et liberator meus, in quo confido; exalta cor meum super tumultum Ivalis, et da mihi pacem in medio procellæ adversantium.
¹¹Quoniam innocentes in iudiciis tuis exsultabunt, et recti nomini tuo cantabunt; et tabernaculum iustorum florebit, et semen eorum benedicetur in æternum.
¹²Ne prævaleat consilium impiorum super populum tuum, neque superbia eorum oriatur ut murus contra veritatem tuam; sed misericordia tua circumdeat eos qui quærunt faciem tuam.
¹³Memento fœderis antiqui, Domine, et fidelitatis promissionum tuarum servis tuis; confirma corda eorum qui te exspectant, et fac causam mansuetorum.
¹⁴Nam impii, ut in tempore prosperentur, finis eorum est interitus, hæreditas autem iustorum vita æterna et pax sine fine.
¹⁵Confiteantur tibi gentes, Deus, et enarrent omnes populi mirabilia tua: quoniam tu es iudex iustus et rex misericors.
¹⁶Adhæret anima mea tibi, Domine, in quo est omnis spes mea; ne confundar me in die tentationis, sed esto mihi scutum et præmium magnum nimis.
¹⁷Deus iuste, respice causam meam et iustifica me, ut ambulem coram te in simplicitate cordis mei et annuntiabo bonitatem tuam omnibus diebus meis.
¹⁸Vox oppressoris silescat, et canticum redemptorum per Ivalim resonet, laudans sanctum nomen tuum.
¹⁹Quoniam tu es Deus iustitiæ et misericordiæ, tardus et multæ misericordiæ, et iudicia tua veritas et iustitia in æternum.
²⁰Propterea in te confidam, Domine, et cantabo salutare tuum; quia eripuisti animam meam de morte, et statuisti pedes meos super petram spei æternæ.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷PSALMI
        ▷PSALMI BENEDICTI
            ▶1—2—3—4—5—6—7—8—9—10—11—12—13—14—15—16—17—18—19—20—21—22—23—24—25—26—27—28—29—30

English | Latin | Ελληνική