CODEX SACRUS GENESIS: CAPUT 2

CAPUT 2

¹Et Dominus oculos suos ad Ivalim convertit, quam inter Altitudines et Profunda posuerat, et locum potentiæ invenit, nam adhuc erat informis, sine forma, sono, aut semine.
²Et voce Sua aquas a firmamento divisit, et cælo imperavit ut super Ivalim velut scutum spiritus et coloris volet. Late extendit illud, ut aves volare possent, et ut Cæli gloriam Suam enarrarent.
³Et sub cælo aquas in cursus suos traxit, magnos conchas manu sua sculpsit, et abysso replevit eas, et in maria et flumina et lacus, secundum consilium suum.
⁴Deinde collegit terram sub aquis, et extulit eam in locis suis, tamquam montes et colles, et in aliis humilem fecit eam, tamquam plana et valles.
⁵Et formavit montes Dominus tamquam brachia complicata, ad protegendas terras; et complanavit campos tamquam palmas apertas, ad crescendum messem; et effodit valles et rupes statuit, ut miraretur homo fortitudinem manus eius.
⁶Super terram lapides variorum generum sparsit: granitum, obsidianum, iaspidem, ferrum, et aurum. Nam alii labore celandi et detegendi erant, alii vero propter pulchritudinem et voluptatem nudandi.
⁷Tum Dominus ventos in Ivalim immisit, et eos e angulis cæli flare fecit, ut maria turbarent et terram everrerent, et carmen eis dedit, ne Ivalis numquam in silentio dormiret.
⁸Post hæc, Dominus iterum locutus est, et de pulvere Ivalis viridem evocavit. Terram herbis mollibus magnisque silvis, palmis et vepribus, arboribus florentibus et vitibus fructubus gravibus obtexit.
⁹Formavit eum lignum olivarum, cuius fructus illuminabit, ficum in dulcedinem, frumentum in panem, et vitem in gaudium. Et dedit unicuique herbæ genus suum, unicuique semini tempus suum, et unicuique radici profunditatem suam.
¹⁰Arboribus mandavit ut in laude sursum extenderentur, et foliis earum ut tremerent spiritu ventorum suorum. Eas fructum ferre fecit secundum genus suum, ut Ivalis alimonia et pulchritudine impleretur.
¹¹Tunc Dominus flores in colles et in vallibus efflorescere fecit, et ærem fragrantia implere, ut homo miraculi meminerit.
¹²Et fecit herbas et aromata agri, ad sanationem et ad cibum, et in singulis plantis posuit finem suum: alia ad medicinam dandam, alia ad delectationem, alia ad cautionem et reverentiam docendam.
¹³Tum Dominus aquas respexit et locutus est, et hæ vita abundant ad eius iussu. Magni pisces in profundo natabant, et repentia in vadis. Kraken per maria tonare fecit, et greges piscium argenteorum velut stellas sub undis saltare.
¹⁴Delphinos ridere, balænas cantare, anguillasque velut fila viva micare fecit. Corallium colore, æstus rhythmo implevit.
¹⁵Dixit autem Dominus: “Impleantur cæli volatilibus,” et de spiritu verbi eius ortæ sunt aves.
¹⁶Alii in altum volaverunt solemque invocaverunt, alii nidos in quietis Ivalis angulis fecerunt. Aquilam ad maiestatem, corvum ad mysterium, et passerem ad sodalitatem creavit.
¹⁷Et imposuit unicuique avi carmen suum, et non erant duæ eadem, et voces eorum sicut incensum in cælum ascendebant.
¹⁸Deinde super terram bestias produxit, feras et mansuetas, robustas et parvas creavit.
¹⁹Leonem fecit ut savannæ præesset, ursum ut per silvas vagaretur, cervum autem ut gratia saltaret. Boves fecit ut serviret, oves ut sequeretur, canem ut custodiret, et equum ut celeriter curreret.
²⁰Unumquodque secundum genus suum creavit et vidit ut unumquodque signum manus suæ ferret. Instinctus et famem et tempora quietis eis dedit. Lepori timorem, serpenti furtivitatem, bovi patientiam dedit.
²¹Greges in campis congregari et prædatores in dumetis vagari observavit, et vidit æquilibrium iustum esse.
²²Unicuique creaturæ spiritum vitæ dedit, quibusdam donum vocis, aliis autem quietam linguam motus et oculorum.
²³Non festinanter mundum creavit, sed plenitudine cogitationis, et unumquodque quod creavit non solum ad supervivendum erat, sed ad eum per existentiam suam laudandum.
²⁴Et Dominus cyclos in mundo posuit: diem et noctem, tempus anni et messem, ortum et mortem. Nam sine fine, nullus est sensus initii.
²⁵Præposuit nives in tempore suo cadere et flumina vere crescere. Soli dedit arcum suum et lunæ phases suas, et sparsit stellas in locis suis tamquam lucernas ad notandam noctem.
²⁶Respexit tum omnia quæ fecerat: montes et valles, flumina et maria, silvas et prata, aves volantes et bestias in terra.
²⁷Et Ille lætus est, nam Ivalis formam et vocem et plenitudinem habebat. Non iam vacua sed abundans erat.
²⁸Attamen nondum completum erat, nam quamvis vita abundaret et cantu resonaret, non habebat mentem respondendi, nullum cor ad Eum cognoscendum.
²⁹Itaque Dominus cogitationes suas ad creationem adhuc maiorem convertit — quæ eligeret, meminisse, et imaginem suam in carne portaret.
³⁰Sed hoc usque ad sextum diem retinuit, quia opus dissimile cuilibet alio futurum erat, et pondus libertatis ac momenti portaturum erat.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷PRIMUM TESTAMENTUM
        ▷CODEX SACRUS GENESIS
            ▶1—2—3—4—5

English | Latin | Ελληνική