Ο ΙΕΡΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΗΣ ΓΕΝΕΣΗΣ: ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

¹Και ο Κύριος έστρεψε το βλέμμα Του στον Ήβαλη, τον οποίο είχε τοποθετήσει ανάμεσα στα Ύψη και τα Βάθη, και τον βρήκε έναν τόπο δυναμικού, γιατί ήταν ακόμη ασχηματισμένος, χωρίς σχήμα, χωρίς ήχο ή σπόρους.
²Και με τη φωνή Του χώρισε τα νερά από το στερέωμα και πρόσταξε τον ουρανό να υψωθεί πάνω από την Ήβαλη σαν ασπίδα πνοής και χρώματος. Την άπλωσε διάπλατα, για να πετάξουν τα πουλιά και για να διακηρύξουν οι Ουρανοί τη δόξα Του.
³Και κάτω από τον ουρανό τράβηξε τα νερά στις ροές τους. Έσκαψε μεγάλες λεκάνες με το χέρι Του και τις γέμισε με τα βάθη, και ξεχύθηκαν σε θάλασσες και ποτάμια και λίμνες, σύμφωνα με το σχέδιό Του.
⁴Έπειτα μάζεψε τη γη από κάτω από τα νερά και την έκανε να υψωθεί σε μέρη, σαν βουνά και λόφους, και σε άλλα την έκανε να κείτεται χαμηλή, σαν πεδιάδες και κοιλάδες.
⁵Και ο Κύριος έπλασε τα βουνά σαν σταυρωμένα χέρια, για να προστατεύσει τις χώρες· και λειάνθηκε τις πεδιάδες σαν ανοιχτές παλάμες, για να καλλιεργήσει τη σοδειά· και έσκαψε τα φαράγγια και έστησε τους γκρεμούς, για να θαυμάσει ο άνθρωπος τη δύναμη του χεριού Του.
⁶Στη γη σκόρπισε πέτρες πολλών ειδών: γρανίτη, οψιδιανό, ίασπι, σίδηρο και χρυσό. Διότι μερικές επρόκειτο να κρυφτούν και να αποκαλυφθούν με κόπο, ενώ άλλες θα αποκαλυφθούν για ομορφιά και απόλαυση.
⁷Τότε ο Κύριος έστειλε ανέμους πάνω στον Ήβαλη, και τους έκανε να φυσούν από τις γωνίες του ουρανού, για να ταράξουν τις θάλασσες και να σαρώσουν τη γη, και τους έδωσε τραγούδι, για να μην κοιμάται ποτέ ο Ήβαλης σιωπηλός.
⁸Μετά από αυτό, ο Κύριος μίλησε ξανά, και από τη σκόνη του Ήβαλη κάλεσε το πράσινο. Έσκεψε το έδαφος με απαλά χόρτα και μεγάλα δάση, με φοίνικες και βάτα, με ανθισμένα δέντρα και αμπέλια γεμάτα καρπούς.
⁹Έπλασε την ελιά, της οποίας ο καρπός δίνει φως· το σύκο, για γλυκύτητα· το σιτάρι, για ψωμί· και το αμπέλι, για χαρά. Έδωσε σε κάθε φυτό το είδος του, σε κάθε σπόρο την εποχή του και σε κάθε ρίζα το βάθος της.
¹⁰Διέταξε τα δέντρα να τεντωθούν προς τα πάνω σε αίνο, και τα φύλλα τους να τρέμουν από την πνοή των ανέμων Του. Τα έκανε να καρποφορούν σύμφωνα με το είδος τους, ώστε ο Ήβαλης να γεμίσει τροφή και ομορφιά.
¹¹Τότε ο Κύριος έκανε λουλούδια να ανθίσουν στους λόφους και στις κοιλάδες, και να γεμίσουν τον αέρα με άρωμα, για να θυμηθεί ο άνθρωπος το θαύμα.
¹²Και έφτιαξε τα βότανα και τα μπαχαρικά του αγρού, για θεραπεία και για τροφή, και έβαλε σε κάθε φυτό τον σκοπό του: άλλα για να δίνουν φάρμακο, άλλα για να δίνουν ευχαρίστηση, και άλλα για να διδάσκουν προσοχή και ευλάβεια.
¹³Τότε ο Κύριος κοίταξε τα νερά και μίλησε, και αυτά έσφυζαν από ζωή με την εντολή Του. Μεγάλα ψάρια κολυμπούσαν στα βαθιά και ερπετά στα ρηχά. Έκανε τα Κράκεν να βροντούν στις θάλασσες και κοπάδια από ασημένια ψάρια να χορεύουν σαν αστέρια κάτω από τα κύματα.
¹⁴Έκανε τα δελφίνια να γελούν, τις φάλαινες να τραγουδούν και τα χέλια να αστράφτουν σαν ζωντανά σύρματα. Γέμισε τα κοράλλια με χρώμα και τις παλίρροιες με ρυθμό.
¹⁵Και ο Κύριος είπε: «Ας γεμίσουν οι ουρανοί φτερωτά πλάσματα», και από την πνοή του λόγου Του, τα πουλιά σηκώθηκαν.
¹⁶Κάποιοι πετούσαν ψηλά και καλούσαν τον ήλιο, ενώ άλλοι έφτιαχναν τις φωλιές τους στις ήσυχες γωνιές της Ήβαλης. Έφτιαξε τον αετό για μεγαλοπρέπεια, το κοράκι για μυστήριο και το σπουργίτι για συντροφιά.
¹⁷Και έβαλε σε κάθε πουλί το τραγούδι του, και κανένα δύο δεν ήταν ίδιο, και οι φωνές τους ανέβηκαν σαν θυμίαμα στον ουρανό.
¹⁸Έπειτα έφερε στη γη τα θηρία. Έκανε τα άγρια και τα ήμερα, τα δυνατά και τα μικρά.
¹⁹Το λιοντάρι το έφτιαξε για να κυβερνά τη σαβάνα, την αρκούδα για να περιφέρεται στα δάση και το ελάφι για να πηδάει με χάρη. Έφτιαξε τα βόδια για να υπηρετούν, τα πρόβατα για να ακολουθούν, τον σκύλο για να φυλάει και το άλογο για να τρέχει γρήγορα.
²⁰Έφτιαξε το καθένα κατά το είδος του και είδε ότι το καθένα έφερε το σημάδι του χεριού Του. Τους έδωσε ένστικτα και πείνα και εποχές ανάπαυσης. Έδωσε στον λαγό τον φόβο του, στο φίδι την κρυψώνα του και στο βόδι την υπομονή του.
²¹Παρακολουθούσε τα κοπάδια να συγκεντρώνονται στις πεδιάδες και τα αρπακτικά να παραμονεύουν στις συστάδες, και είδε ότι η ισορροπία ήταν σωστή.
²²Σε κάθε πλάσμα, έδωσε την πνοή της ζωής, και σε μερικά το δώρο της φωνής, και σε άλλα την ήσυχη γλώσσα της κίνησης και του βλέμματος.
²³Δεν δημιούργησε τον κόσμο βιαστικά, αλλά στην πληρότητα της σκέψης, και κάθε πράγμα που δημιούργησε δεν προοριζόταν μόνο για να επιβιώσει, αλλά και για να Τον δοξάζει με την ύπαρξή του.
²⁴Και ο Κύριος έθεσε κύκλους στον κόσμο: μέρα και νύχτα, εποχή και συγκομιδή, γέννηση και θάνατο. Γιατί χωρίς το τέλος, δεν υπάρχει νόημα στην αρχή.
²⁵Αυτός όρισε τα χιόνια να πέφτουν στον καιρό τους και τα ποτάμια να φουσκώνουν την άνοιξη. Έδωσε στον ήλιο το τόξο του και στη σελήνη τις φάσεις της, και σκόρπισε τα αστέρια στις θέσεις τους σαν λάμπες για να σηματοδοτούν τη νύχτα.
²⁶Κοίταξε τότε όλα όσα είχε δημιουργήσει: τα βουνά και τις κοιλάδες, τα ποτάμια και τις θάλασσες, τα δάση και τα λιβάδια, τα πουλιά που πετούσαν και τα ζώα στη γη.
²⁷Και χάρηκε, γιατί ο Ήβαλης είχε σχήμα και φωνή και πληρότητα. Δεν ήταν πλέον κενός αλλά άφθονος.
²⁸Κι όμως, δεν ήταν ολοκληρωμένο, γιατί αν και έσφυζε από ζωή και αντηχούσε από τραγούδι, δεν είχε μυαλό να ανταποδώσει, ούτε καρδιά να Τον γνωρίσει.
²⁹Και έτσι ο Κύριος έστρεψε τις σκέψεις Του προς μια ακόμη μεγαλύτερη δημιουργία — μια δημιουργία που θα μπορούσε να επιλέξει, να θυμηθεί και να φέρει την εικόνα Του ενσαρκωμένη.
³⁰Αλλά αυτό το ανέστειλε μέχρι την έκτη ημέρα, γιατί θα ήταν ένα έργο διαφορετικό από οποιοδήποτε άλλο και θα έφερε το βάρος της ελευθερίας και της συνέπειας.

▷ΟΙ ΕΠΤΑ ΓΡΑΦΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΓΛΑΒΑΝΔΟΥ
    ▷Η ΠΡΩΤΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
        ▷Ο ΙΕΡΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΗΣ ΓΕΝΕΣΗΣ
            ▶1—2—3—4—5

English | Latin | Ελληνική