CODEX SACRUS GENESIS: CAPUT 3

CAPUT 3

¹Et sexto die, Dominus mundum quem formaverat respexit — cælos sursum, inferos infra, et Ivalim inter — et dixit, “Faciamus nunc eos qui hoc mundo ambulabunt et imperium sub sole tenebunt.”
²Non ex arbitrio eos creavit, nec ad oblectationem suam, sed ad societatem, ad administrationem, et ad implendam voluntatem suam.
³Et sumpsit de pulvere Ivalis, et de spiritu cæli, et de scintilla quæ inter vivos et æternum saltat, et formavit eos in virum et in feminam — non ut unum ante alterum, sed ut utrumque simul.
⁴Dominus enim eos iuxta se fecit, unumquodque alterius imaginem, unumquodque ad imaginem suam. Viro dedit robur et visionem, mulieri sapientiam et ignem, et ambobus vocem, memoriam, desiderium et libertatem.
⁵Et eos binis in paribus fecit: undecim viros et undecim feminas pro unoquoque trium regnorum quæ elegerat ut super Ivalim surgerent.
⁶Primum regnum Avarum nominavit, in oriente, ubi colles virides mari occurrebant. Secundum Delmarum nominavit, in occidente, ubi flumina latos agros transibant. Tertium Cesretium nominavit, in meridie, ubi cacumina lapidea nubes perforabant.
⁷In Avaro, primos viginti duos populi sui constituit, et eis donum concordiæ dedit, ut una laborarent et domos firmas ædificarent.
⁸In Delmaro, secundos viginti duos posuit, et eis donum delectationis in arte dedit, ut lignum et lapidem et pannum et metallum cum amore formarent.
⁹In Cesretio, tertium viginti duos constituit, et dedit eis famem sapientiæ et legis, ut dies suos ordinarent et cum prudentia gubernarent.
¹⁰Hi erant Primi Homines, et bestiis dissimiles erant, nam bestiæ æternitatem nesciebant, nec bonum malumque in cordibus suis ponderare poterant.
¹¹Et Dominus Primos Populum docuit quomodo in Ivali viverent. Inter eos ambulavit et verba rerum quas videbant et nomina liberis suis dedit.
¹²Docuit eos cælum et stellas legere, horas sole, tempora autem arborum florendo dicere.
¹³Ostendit eis quomodo aquam de profundis haurirent, et quomodo se a vento et pluvia defenderent.
¹⁴Cupiditatem veritatis et amorem pulchritudinis in eis posuit, et ex his carmina et fabulæ natæ sunt, et ex his aliquando templa et volumina orientera erant.
¹⁵Primis diebus, populus muros altos non ædificabat, nullos enim hostes timebat. Cibum, carmina, et labores communicabant.
¹⁶Viri et mulieres in agris ambulabant iuxta se, quisque serens, quisque metens. Nemo alteri præerat, neque quisquam se inclinabat nisi in reverentiam Domini.
¹⁷Et Dominus in singulis regnis constituit unum ducem, non imperatorem. Hi erant primi reges, non sanguine neque virtute, sed sapientia et misericordia electi.
¹⁸Rex Avarum Talmanes nominatus est, vir eloquio claro et habitu humili. Regina Delmaris Halien erat, mulier manibus callidis et corde læto. Rex Cesreti Besaliel erat, vir perspicacia acri et cogitatione fervida.
¹⁹Et tempore seminandi clamabant populi ad Dominum in canticis laudis, et tempore messis obtulerunt primitias fructuum laboris sui.
²⁰Dominus semitas Avaris ambulavit, iuxta flumina Delmaris risit, et sub umbra montium Cesreti quievit.
²¹Cum populo loquebatur sicut pastor in gregibus suis, et nullum velamen inter vocem eius et aures eorum stabat.
²²Animalia vestigium eius agnoverunt, et Ivalis sub pedibus eius sine resistentia cessit. Cum præteriret, flores ad eum conversi sunt, et venti spiritum continuerunt.
²³Nec ignorabat populus magnitudinem eius, nam viderant potentiam eius et senserant præsentiam eius, sed nondum timebant, quia etiam eum ut amicum cognoscebant.
²⁴Primis diebus, terra plus quam satum erat ferebat, et nullus infans in matris ulnis moriebatur. Cælum mite erat, et bestiæ vicos non vagabantur.
²⁵Et dixit populus liberis suis: “Non soli ambulamus. Dominus omnium nobiscum ambulat, et opera manuum eius sumus.”
²⁶Sed cum dies in annos vertrentur, et populus multi fieret, regna et magnitudine et animo creverunt.
²⁷Lapides in domos erexerunt et aulas in latera rupium sculpserunt. Bestias domuerunt et viam flammæ rotæque didicerunt.
²⁸Dominus eos cum gaudio aspexit, nam donis quæ ille dederat utebantur et datorem nondum obliti erant.
²⁹Et tria regna floruerunt: Avar musica et unitate, Delmar arte et colore, Cesretium sapientia et iudicio.
³⁰Cesretii autem, ubi montes cælum tangunt et nubes multo ante pluviam congregantur, ambitionis semen in uno corde moveri cœpit.
³¹Nam Besaliel, rex Cesreti, opera populi sui contemplans dixit: “Potentes sumus. Nulla terra ultra nostram, nulla cogitatio maior quam nostra cogitatio est.”
³²Et Dominum respexit — non amore, sed æmulatione — et dixit in corde suo: “Si ad imaginem suam me fecit, non minor sum quam ipse.”
³³Sic superbia radices egit. Et Dominus, qui omnes cogitationes humanas novit, vidit quid in anima Besaliel ortum esset.
³⁴Sed non festinanter egit, nam etiam superbis occasionem convertendi dare voluit.
³⁵Regna tantum dies lucis cognoverunt, nondum dies umbræ. Epulabantur, serebant, canebant, saltabant.
³⁶Et Dominus inter eos ambulabat adhuc, pastor oculis tempestatem imminentem videntibus.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷PRIMUM TESTAMENTUM
        ▷CODEX SACRUS GENESIS
            ▶1—2—3—4—5

English | Latin | Ελληνική