MAGNA PROPHETIA MIRABILIS: CAPUT 3

CAPUT 3

¹Et factum est ut Iora, verbo Domini accepto, fide se accinxit et in terras trium regnorum iter fecit.
²Primum regnum montium septentrionalium ingressus est, ubi ær tenuis erat et homines duri et pruina attriti.
³In atriis altis et angustiis, Iora vocem sustulit et proclamavit: “Ecce, Filius Dei vivi venit! Parate viam! Aperite corda vestra Ei qui magna et potentia mirabilia faciet!”
⁴Populus eum attonitus aspiciebat, non enim tale verbum ab ullo homine audiverant.
⁵Alii irridebant dicentes: “Iterum insanus cum visione!” Alii vero, quietiores et cogitabundi, audiebant et verba eius memoria tenebant.
⁶Et Ioram neminem sanavit, nulla signa perfecit, nec divitias aut favorem promisit. Attamen vocis eius vis, et lux persuasionis in fronte eius, multorum corda commoverunt.
⁷“Non cum gladio aut corona venit,” inquit Iora, “sed manibus quæ sanant et voce quæ mortuos vocat ut surgant.”
⁸“Ambulabit inter claudos, cæcos, et leprosos, et sanabuntur.”
⁹“Nulla plaga ei resistet, nulla afflictio imperium eius effugiet.”
¹⁰E aulis montanis ad plana flumina descendit, in cor regni occidentalis, ubi mercatores permutationes faciebant et divites luxuriose cenabant.
¹¹Ibi, inter populum argenti et aromatum, in viis frequentibus locutus est: “Filius venit, et miracula eius erunt supra imaginationem tuam!”
¹²“Verbo dæmonia eiciet, cæcis visum et surdis auditum reddet.”
¹³“Etiam mors aculeum suum perdet, nam Filius sepulcro imperabit, et sepulcrum præsidium suum dabit!”
¹⁴Mercatores constiterunt, nobiles subsannaverunt, scribæ inter se susurrantes.
¹⁵“Hic,” dixerunt, “potestatem quæ non concessa est nato de muliere” loquitur. “Quis est hic, qui talia signa prædicat?”
¹⁶Alii autem, spe diu sub divitiis et lassitudine sepulta permoti, aures aperuerunt.
¹⁷Mulier, quæ decem annos tabefaciente morbo laboraverat, in umbra columnæ flens sedebat, susurrans: “Utinam vivere liceat ut eum de quo loquitur videam.”
¹⁸Et Iora, quamquam eam sanare non posset, manum super humerum eius posuit et dixit, “Fides tua te ad eum ducet, et ipse cognoscet nomen tuum.”
¹⁹Itaque progressus est in terras australes, ubi sol agros urebat et pauperes in sicco pulvere habitabant.
²⁰Ibi invenit humillimos hominum — agricolas, figulos, mendicos et operarios — et eis clare dixit: “Tempus appropinquat. Deus mittit vobis Filium suum.”
²¹“Non solum regibus, neque potentibus, sed mitibus et contrito corde.”
²²“Qui esurietis, saturabimini. Qui fletis, ridebitis. Qui abieceritis, filii Altissimi vocabimini.”
²³Sub umbra olivæ, historiam vocationis suæ narravit, et populus audiebat quasi aquam frigidam in æstu diei biberet.
²⁴“Non sum vir magnus,” inquit Iora. “Sed missus sum ut magnam veritatem pronuntiem: cælum portas suas aperiturum esse, et miracula inter nos ambulatura esse.”
²⁵“Claudi sicut cervi saliet, et muti exsultabunt.”
²⁶Filius Dei transibit per civitates tuas, non ad iudicium afferendum, sed ad sanandum et ad salvandum.
²⁷Et quamvis non de ira, nec de damnatione digitis intenti locutus sit, verba eius velut sagittæ in corda superborum percutiebant.
²⁸Summi sacerdotes et gubernatores rumores de Propheta per terram vagante et populum concitante audiverunt.
²⁹“De alio loquitur,” inquiunt, “maiore omni principe, cuius adventum de cælo esse profitetur.”
³⁰“Si populus ei crediderit, a nobis avertent. Potestas nostra minuetur, nomina nostra oblivione obliviscentur.”
³¹Itaque corda sua induraverunt et nuntium ad socios suos in singulis regnis miserunt: “Observa hunc Iora, et si in urbe tua locutus fuerit, liga eum.”
³²Sed populus, præsertim humiles et obliti, Ioram cum lætitia excepit.
³³Quidam eum huc illuc sequebantur, verba eius quasi cantum spei repetentes: “Filius venit! Ille faciet omnia nova!”
³⁴In plateis apertis, Iora clamavit, “Filius Dei cælos aperiet et misericordiam effundet! Ullum morbum ante eum non remanebit, neque mors dominabitur ubi ambulaverit!”
³⁵“Lenis erit cum arundine contusa, et potens coram oppressore.”
³⁶Claudi ex longinquis agris claudicabant ut eum audirent, cæci autem manu ducti sunt ut prope pedes eius sederent.
³⁷Sæpe Iora flebat dum prædicabat, nam fames Dei populi eum vehementer movebat.
³⁸“Oves sine pastore estis,” clamavit. “Pastor autem venit, et suos cognoscit.”
³⁹Turbæ creverunt, et murmur exspectationis oppida implevit — alii timentes, alii lætantes, alii perturbati.
⁴⁰Jora omni nocte pro robore precabatur, nam Verbum in eo ardebat sicut ignis, et onus eius grave erat.
⁴¹Et quamquam sciret tempus passionis suæ appropinquare, non destitit.
⁴²Spiritus enim Domini plane locutus erat: “Profundant quasi flumen a te verba, et ego congregabo ea in messem meam.”
⁴³Et Iora paruit.
⁴⁴Per omnem vicum, iuxta omnem puteum, sub omni arbore umbrosa, vox eius resonabat: “Parate corda vestra, quia Filius Dei venit, et mirabilia eius ipsas astra concutient!”

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷MAGNÆ PROPHETIÆ
        ▷MAGNA PROPHETIA MIRABILIS
            ▶1—2—3—4

English | Latin | Ελληνική