MAGNA PROPHETIA MIRABILIS: CAPUT 2

CAPUT 2

¹Et factum est, postquam visio cor Ioræ igne impleverat, Dominus iterum apparuit ei in somnio.
²Aperti sunt cæli sicut antea, et vox Dei locuta est voce leni et forti, sicut sonus aquarum multarum.
³“Iora, electa spiritus mei, audi verbum meum et noli timere.”
⁴“Angusta est semita quam ambulabis et plena probationum, sed merces erit magna supra omnem mensuram.”
⁵“Egredimini in regna — ad civitates ubi habitant superbi, ad vicos ubi incurvati sunt humiles, et ad angulos extremos ubi nemo audivit vocem meam.”
⁶“Prædicate omnibus Filium meum mox venturum esse, et cum eo venient mirabilia numquam antea oculis mortalium visa.”
⁷“Fractos sanabit et lapsos eriget, tenebras in lucem convertet, et portas Paradisi credentibus aperiet.”
⁸“Nemo mendaciis impiorum decipiatur, neque derideatur irrisione superborum.”
⁹“Loqueris plane et audacter, et scient qui audiant tempus salutis appropinquare.”
¹⁰“Sed hoc scito, Iora: multi contra te insurgent, et principes Ivalis vocem tuam silentium imponere conabuntur.”
¹¹“Te deridebunt, te in vincula coniecent, et etiam sanguinem tuum in lapides effundere conabuntur.”
¹²“Tamen ne dubites, quia ego tecum sum omnibus diebus, usque ad consummationem sæculi.”
¹³“Memento verborum prophetarum qui fuerunt ante te, et exempli iustorum qui onera sua portaverunt.”
¹⁴“Fidem serva, neque te metu mortis aut minis hominum moveat.”
¹⁵“Non enim inanis est labor tuus, et merces tua magna est in regno meo.”
¹⁶“Nunc vade, et sit vox tua sicut tuba in deserto.”
¹⁷“Para viam Filio meo, ut corda hominum parata sint ad eum recipiendum.”
¹⁸Jora ex visione expergefactus est lacrimis in genis et ardore in anima.
¹⁹Ante solem orientem inclinatus, susurravit: “Domine, servus tantum sum, tamen voluntati tuæ parebo.”
²⁰Et cum hoc, Spiritus Domini eum induit virtute et robore, quasi armatura valida.
²¹Domo sua profectus est, relicta commoditates locorum notorum et securitatem dierum quietorum.
²²In omni oppido et urbe, Iora adventum Servatoris prædicavit, cuius miracula totum mundum concuterent.
²³“Parate vos,” declaravit, “nam manus Dei celeriter movetur.”
²⁴“Ægroti sanabuntur; mortui resurgent; cæci videbunt.”
²⁵“Regnum Paradisi appropinquat eis qui corda sua aperiunt.”
²⁶Attamen multi cum contemptu et ludibrio se averterunt.
²⁷Sacerdotes et principes, quorum corda superbia et avaritia induraverant, contra eum in conciliis secretis susurrabant.
²⁸“Quis est hic vir qui audet adventum novi regis pronuntiare?”
²⁹“Nonne stultus est, aut peius, deceptor qui seditionem in populo incitare conatur?”
³⁰Zelotypia et timor eorum turbas ad iram concitaverunt, et multi lapides in Prophetam iacere conati sunt.
³¹Sed Iora perseveravit, quia promiserat Dominus se eum sustentaturum esse.
³²Cum sol singulis mane orientem haberet, Joram in foro audacter stantem, cum ardore et persuasione loquentem inveniebat.
³³Et cum sol singulis vesperis occideret, eum fessum sed indomitum inveniebat, Dei virtute in se sustentatum.
³⁴Consolatus est fractis corde et spem dedit desperatis.
³⁵De mundo novo facto locutus est, ubi dolor cessaret et gaudium omne cor impleret.
³⁶Quamvis verberatus et derisus, animus eius inconcussus erat, sciebat enim non suum esse nuntium, sed verbum Altissimi.
³⁷Multi clam venerunt ut audirent, corda eorum promissione miraculorum et salutis commota.
³⁸Matres liberos suos adducebant; pauperes in umbris congregabantur; ægroti verbum quæsiverunt quod animas suas sanaret.
³⁹Et etiam inter duriores, susurri spei radices agere cœperunt, quamquam pauci ausi sunt palam loqui.
⁴⁰Diebus obscurioribus, rectores desperatiores fiebant.
⁴¹Coniuraverunt ut vocem quæ potestatem eorum minabatur silentium imponerent et fidem quæ imperium eorum provocabat frangerent.
⁴²Attamen verbum Domini in corde Ioræ erat quasi flamma quam aqua extinguere non poterat.
⁴³“Noli timere,” dixerat Deus, “quia ego sum scutum tuum et fortitudo tua.”
⁴⁴“Etsi manus tuas ligaverint et te in tenebrosissimum carcerem coniecerint, animus tuus liber evolabit.”
⁴⁵“Etiam in morte, testimonium tuum lumen erit multis.”
⁴⁶Sic Iora perseveravit, divina fiducia corroborata.
⁴⁷Et populus, quamquam multi tacuerunt, corda sua præparare cœpit.
⁴⁸Spes miraculorum invisibilium inter eos movebatur velut ventus lenis ante imminentem tempestatem.
⁴⁹Prophetia Filii Dei non iam remota erat; prope erat, et semper clarior fiebat.
⁵⁰Itaque Propheta processit, obstinatus et audax, ut venturam miraculorum auroram, quæ regna Ivalis in perpetuum mutarent, prædicaret.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷MAGNÆ PROPHETIÆ
        ▷MAGNA PROPHETIA MIRABILIS
            ▶1—2—3—4

English | Latin | Ελληνική