CODEX SACRUS OBLATIONIS: CAPUT 3

CAPUT 3

¹Et factum est in diebus illis, cum Ivalis adhuc iuvenis esset et corda hominum non in superbia elevata essent, ut Dominus Deus habitaret in populo suo, et erat sicut pastor in grege suo.
²In medio terræ ædificavit sedem suam, locum splendoris et pulchritudinis, non manibus humanis factum, neque ex lapide aut ligno formatum, sed ex voluntate Domini natum et in luce matutina velut crystallum splendens.
³Hanc sedem Thronum Altissimi appellabant, et circum eam erat hortus qui corruptionem non noverat, et intus fons fluebat qui omnibus bibentibus vitam dabat.
⁴Et ex hoc loco sancto, Dominus cum iustitia et misericordia regnavit, neque tribum super alteram extollens, neque fortes præferens mansuetos.
⁵Nam Rex erat, dissimilis regibus posteriorum temporum, qui bello et tributis gaudent. Dominus delectabatur iustitia, et humilitate recti incedentibus.
⁶Et venerunt ad eum homines in pace, afferentes primitias agrorum suorum et agnos optimos gregum suorum — non quasi pretium, sed quasi oblationem amoris, non enim quærebant gratiam eius emere, sed in gaudio eius manere.
⁷Et Dominus eos accepit, non sicut dominus servum, sed sicut pater filios, et cum eis per valles ambulavit et iuxta flumina docuit eos.
⁸Illis diebus, Dominus multa populo docuit: quomodo annum secundum motum solis et stellarum dividerent; quomodo bestias observarent et ab eis discerent; quomodo mel colligerent sine ira apum; et quomodo terram benedicerent antequam semina sererent.
⁹Non cum tonitribus aut ænigmatibus loquebatur, sed palam, sicut amicus amico loquitur, et hi qui eum audiebant sapientes facti sunt.
¹⁰Et pueri ad eum currebant cum per vicum transiret, non enim eum timebant, sed amabant quasi eum qui nomina eorum sciret et ludis eorum rideret.
¹¹In illa ætate, nemo gladium contra proximum suum levavit, nec fortes infirmos opprimebant, quia timor Domini erat super eos — non timor iræ, sed timor qui ex reverentia et reverentia oritur.
¹²Dominus ad ignem vespertinum sedebat et consilium seniorum audiebat, et verba eorum benedicebat cum iusta essent, et eos leniter corrigebat cum errarent.
¹³Et cum populus iurgiaret, iurgia sua ad Dominum referebant, et non cum personarum discrimine iudicabat, sed cum veritate; et nemo a facie eius discedebat inexpugnatus.
¹⁴Sic pax in terra mansit, et populus numero et intellectu crevit, et se Beatos appellaverunt, quia Dominus in medio eorum erat, et lux eius eos die ac nocte ducebat.
¹⁵Et in septimo mense uniuscuiusque anni, conveniebant populi ex omnibus finibus terræ et congregabantur ad thronum Altissimi.
¹⁶Et secum attulerunt carmina et fabulas, panem et vinum, fructus Ivalis et opera manuum suarum, et fecerunt magnum convivium Domino, et lætati sunt coram eo.
¹⁷Et lætatus est eis, quia gaudium populi delectabatur, et gratiarum actio eorum sicut incensum ascendebat in cælum.
¹⁸In diebus illis, nemo in tenebris ambulabat, et memoria doloris erat umbra in longinquo, quia Dominus erat lucerna eorum, et præsentia eius pax eorum.
¹⁹Sic transierunt prima tempora Ivalis, in quibus Dominus Deus cum hominibus habitabat, et thronus eius erat inter eos, et populus erat sicut pueri in domo Patris sui.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷PRIMUM TESTAMENTUM
        ▷CODEX SACRUS OBLATIONIS
            ▶1—2—3

English | Latin | Ελληνική