CODEX SACRUS OBLATIONIS: CAPUT 1

CAPUT 1

¹Et postquam fundamenta orbis iacta sunt, et sol per cælos cursum suum posuit, et maria invenerunt cubile suum, et montes altitudinem suam, Dominus orbem terrarum respexit et placuit.
²Filium Ivalis, quos ex pulvere et spiritu finxerat, contemplatus est, et erant velut infantes recens nati in horto, puri et ignari, sed miraculo pleni.
³Et dixit Dominus: “Non relinquam eos errare in tenebris, sed dabo eis dona, ut crescant et sapientes fiant, et fructum ferant iustitiæ.”
⁴Et venit ad eos non quasi procella, neque quasi ignis de cælis, sed quasi præsentia lenis, induta gloria et intellectu, et populus non tremuit, cognoverunt enim pacem eius.
⁵Primum eis Dominus donum cooperationis dedit, dicens: “Non est bonum unum laborare, neque edere cum alius esurit. Cognoscat singuli vires multorum.”
⁶Et docuit eos una ædificare, messes et onera communicare. Docuit tribus unite loqui, vesperi consilium habere circa ignes, et pacem per sermonem potius quam per conflictum facere.
⁷Tunc dedit eis Dominus ignem, quem timuerant, qui exsilivit et devoravit, et nemo eum superare potuit.
⁸Dominus autem ignem e lapide et ramo hausit, et manu sua domavit, dicens: “Hic erit calor in frigida nocte, lux in tenebris, et officina ad fabricanda instrumenta. Bene custodi, et numquam in ira adhibeatur.”
⁹Et populus lætatus est, nam ignis eis potestatem per longam noctem dedit et bestias e castris expulit. Convenerunt prope et canere cœperunt, et ex illa nocte musica nata est.
¹⁰Tum Dominus per agros ambulavit et eis culturam terræ ostendit. Docuit eos quomodo terram frangerent, quomodo semina cum cura et patientia sererent, et quomodo aquam e fontibus et fluminibus haurirent.
¹¹Et dixit, “Semen cadat in tempore suo, et manus messoris sit stabilis. Ivalis dabit munificentiam suam his qui eam colunt.”
¹²Dedit eis scientiam hordei et tritici et milii et vitis. Docuit eos inserere arbores et colere vineas, et congerere frumentum pro diebus vastitatis.
¹³Et populus germina viridia e fusca terra protulit, et de germinibus ortum est frumentum, et de frumento ortus est panis, et populus saturatus est.
¹⁴Deinde Dominus dedit eis scientiam gregum. Vocavit bovem et ovem et capram et avem agri, et docuit populum curare animalia cum benignitate et diligentia.
¹⁵“Noli,” inquit, “feram sine causa percutere, nam et ipsa mea creatura est. Manus tua firma sit, cor autem tuum mansuetum.”
¹⁶Lac capræ, lanam ovium, et robur boum eos docuit. Et instruxit eos quomodo caulas et tuguria construerent, ne animalia tempestate aut siccitate perirent.
¹⁷Itaque populus non iam famelicus per terram vagatus est, sed carnem et lac et dorsum firmum ad onera ferenda habebat.
¹⁸Et videns mundum vastum esse et bestias eius multas, Dominus populum in silvam et in campos duxit et venari docuit.
¹⁹Arcum et sagittam eis ostendit, et fundam et laqueum. Docuit eos vestigia sequi, et bestiam venatione captam honorare.
²⁰“Sume tantum quod tibi opus est,” dixit Dominus, “et nihil pereat. Nam omnis bestia quæ in Ivalis ambulat in conspectu meo numeratur.”
²¹Et erat populus celer et peritus, et pro omni cibo Domino gratias egerunt.
²²Et dedit eis scientiam herbarum agri, radicum et foliorum et corticis quæ medicinam in suco suo continebant. Et quibusdam donum dedit discernendi inter plantam quæ lenit et plantam quæ venenum infert.
²³Aliis dedit oculum ut stellas et tempora anni viderent, et dies numerarent, et ea nominarent. Docuit eos motus lunæ et adventum pluviarum notare.
²⁴Ædificantibus dedit peritiam ut lapides fingerent et lutum coquerent; textoribus dedit fila lini et formas telarum aranearum. Cantoribus dedit sonum et rhythmum, et fabulatoribus dedit memoriam.
²⁵Sic accepit populus a Domino multa dona, et unaquæque tribus et lingua in via sua prosperavit. Et nullus relictus est vacuus, quoniam Dominus est largus et sapiens.
²⁶Et ambulavit inter populum et observavit eos discere, et parvuli ad eum cucurrerunt, et genua flexit inter eos et benedixit eos.
²⁷Et dixit eis: “Omnia quæ videtis, pro bono vestro dedi. Custodite autem corda vestra, quia dona Ivalis magna sunt, et tentatio tam facile crescit quam granum.”
²⁸Attamen eo tempore nulla zelotypia inter populum, nec invidia inter fratres erat. Communia habebant quæ habebant, et dona Dei eos in unum populum coniunxerunt, quamquam multæ linguæ et multæ terræ erant.
²⁹Et Dominus locum in medio habitationum eorum fecit, ubi habitaret cum non ambularet inter eos. Non erat templum aureum, sed locus quietis et lucis, et populus veniebat ad illud ut cum Domino loquerentur et sapientiam eius peterent.
³⁰Et pax erat super Ivalim, nam Dominus cum iustitia regnabat, et dona eius nondum corrupta erant.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷PRIMUM TESTAMENTUM
        ▷CODEX SACRUS OBLATIONIS
            ▶1—2—3

English | Latin | Ελληνική