CODEX SACRUS EXODI: CAPUT 1

CAPUT 1

¹Et accidit, post multas generationes, ut Dominus Deus Ivalim iterum oculis memoriæ plenis conspexit.
²Nam qui sedet super circulum firmamenti, qui extendit cælos velut velum et ponit fundamenta abyssi, convertit oculos suos deorsum ad orbem quem creaverat.
³Et ecce, opera manuum suarum considerat, et filios hominum qui habitant super ea.
⁴Flumina adhuc fluebant, et montes immoti stabant; astra cursus suos, et bestiæ instinctus suos servabant. Sed in corde hominis erat desertum confusionis, et in anima eius, bellum perpetuum.
⁵Non locutus est Dominus, sed cogitavit. Non enim solum verbi Deus est, sed etiam silentii, et meditationes eius altiores sunt maria, et longiores annis hominum.
⁶Et recordatus est auroræ omnium rerum, cum mundus adhuc iuvenis et viridis erat, et prima lux colles tetigit. Recordatus est cantuum stellarum matutinarum et saltationis ventorum, et gaudii quo hominem ex pulvere formaverat.
⁷“Nonne te in terra bona plantavi?”, dicit Dominus. “Nonne te benedictionibus irrigavi, et præceptis te circumdedi? Quid amplius facere debui tibi, o homo, quod non feci?”
⁸Vidit tres reges quos olim unxerat, et gentes quæ ex eorum lumbis ortæ erant. Conspexit eorum hereditates — urbes magnas, turres magnas, aulas studiorum, et thronos splendidos.
⁹Sed etiam vidit sanguinem in lapidibus et mendacia in tabulis legis inscripta. Vidit superbos qui conculcabant mansuetos et sapientes qui deridebant iustos. Vidit calicem potentiæ manu in manum avaritiæ traditum, calicem scientiæ quasi gladius tractatum, et calicem sapientiæ in pulverem effusum.
¹⁰Et dixit in corde suo: “Non est culpa donum, sed vas quod portat illud. Fons mundus est, cisterna autem fracta est.”
¹¹Tum Dominus inter memorias creationis suæ ambulavit, nam Spiritus Domini quo vult it. Per agros olim in pace cultos, nunc bello vastatos transiit; præteriit liberos in odio natos et senes qui in dolore mortui sunt.
¹²Et diutissime moratus est in locis ubi olim cum hominibus ambulaverat — iuxta fontes, sub ficubus, in quietis orationis et promissionis locis.
¹³Sed ubi olim gratiarum actione exceptus erat, nunc aræ vacuæ erant et preces paucæ.
¹⁴Et contristatus est Dominus usque ad profunda mysterii sui, quia amavit mundum, quamquam mundus eum non cognovit.
¹⁵“Non sum defessus,” dicit Dominus, “quoniam æternus sum. Tamen cor meum gravatum est onere ruinæ eorum. Non obliti sunt mei, sed dereliquerunt me.”
¹⁶Tum omnia in mentem suam collegit, sicut pastor gregem in ovile congregat. Omnem actum, omnem verbum, omnem conversionem omnis animæ, a minimo usque ad maximum, ponderavit.
¹⁷Et vidit radicem rebellionis alte crevisse, et Ivalim sine tremore præsentiæ Eius pondus amplius ferre non posse.
¹⁸“Num habitabo in æternum in populo qui non quærunt faciem meam?” dicit Dominus. “Num manebo ubi blasphemor, et tamen cohibebo iram meam in perpetuum?”
¹⁹Et in quiete æternitatis, Dominus responsum suum paravit.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷PRIMUM TESTAMENTUM
        ▷CODEX SACRUS EXODI
            ▶1—2—3

English | Latin | Ελληνική