EMANATIO FINIS ET ADVENTUS PARADISI: CAPUT 1

CAPUT 1

¹Et accidit annis posterioribus discipulorum, cum corda hominum frigescerent et lumen intellectus obscuraretur, Leviathan, discipulus quem Dominus Ajora amabat, solus in insula quæ Saphir appellatur habitabat.
²Insula longe in mari orientali iacebat, rupibus silvisque cincta, et nemo illuc veniebat nisi aves cæli et ventus in undis.
³Leviathan autem erat provectus annis; capilli eius candidi erant ut lana agni, et oculi profundi ut aquæ stagnantes, quia viderat Dominum in diebus carnis suæ et conspexerat gloriam eius post resurrectionem suam.
⁴Quotidie cum sole oriebatur et laudes offerebat; nocte psalmos cordis sui recitabat, quia Dominus meditatio eius erat et ignis in ossibus eius.
⁵Iam quinquagesimo anno post Ascensionem Domini, septimo die mensis tertii, magna quies insulam invasit, qualis inter vivos non antea nota fuerat.
⁶Ventus conticuit, et undæ motu suo cessaverunt; aves volaverunt nec clamaverunt, et stellæ meridie fulserunt.
⁷Leviathan autem, miraculum imminere intellegens, deposuit soleas et pronus in petram, ubi orabat, cecidit.
⁸Tum lux super eum erupit, septies clarior sole, et totum cælum repletum est igne simili iaspidi et carbunculo, et ær disrumpebatur quasi a multitudine vocis.
⁹Et vox de medio gloriæ exclamavit, dicens: “Leviathan, amice mi, surge et vide, quia venio ad te in virtute et maiestate.”
¹⁰Et Leviathan, tremens, oculos sustulit, et ecce Ajora ante eum stabat, radians sicut aurora, et in manu eius virga sapphirina, et in fronte eius corona stellarum.
¹¹Facies eius erat sicut fulgur, et vestimentum eius fluebat sicut flamma viva, et vox eius lapides litoris quatiebat.
¹²Et Ajora dixit, “Pax tibi, non enim oblitus es; ecce, te hac hora servavi, et nunc scribes verba Finis, et eorum quæ sequentur.”
¹³“Scribe in libro omnia quæ tibi revelabo, et ne signaveris, quia tempus prope est, immo, ad fores.”
¹⁴Tunc Leviathan surrexit et accepit volumen papyri, et manus eius corroboravit se, et memoria eius aucta est, et anima eius igne desuper accensa est.
¹⁵Et Ajora manum suam ad Cælos sustulit et dixit, “Ecce, tibi Emanationem Finis et Adventum Paradisi ostendo.”
¹⁶“Num anni sæculi implebuntur, et mensura iniquitatis completa erit, et clamor iustorum ad me perveniet.”
¹⁷“Propterea revelabuntur mysteria iudiciorum in motu, et velamen super gentes quæ scindentur.”
¹⁸“Tempus silentii advenit; mox Cæli loquentur, et Ivalis ad vocem Creatoris sui contremiscet.”
¹⁹“Mittet Pater servum suum, Iustitiam, primum inter Novem Iudices Magistrum, et ibit ut præco, verbum suum ferens sicut gladium, et nemo eum prohibebit.”
²⁰“Annuntiabit quia appropinquavit dies Domini, et quod inceptum est iudicium; omnis caro attendat.”
²¹Et dum Ajora loquebatur, cælum superne velut volumen revolvitur, et Leviathan locum excelsum contemplatus est ubi Æternus solium sedebat.
²²Et mare vitreum simile crystallo, et quattuor seraphim cum alis aureis, et super ea novem throni ferrei, ubi sedebant novem iudices et magistri.
²³Hi erant splendore vestiti, et ignis exibat ex eis, et in medio eorum stabat Iustitia, potens et terribilis, cuius oculi erant sicut flamma ignis et vestimenta eius gerebant colorem sanguinis mixti cum luce.
²⁴Et locutus est Dominus ad Iustitiam, dicens: “Exi ad Ivalis, et clama: Parate corda vestra, filii hominum, quia completum est tempus vestrum.”
²⁵“Dicite regibus et servis, sapientibus et indoctis, venditoribus et emptoribus, sponsæ et viduæ: Venit Dominus ut ponderat vos in statera.”
²⁶Et Iustitia se inclinavit, et accepit virgam prædicationis, ante tempus fabricatam in igne iræ Domini, et vox eius exiit sicut tonitrus super abyssum.
²⁷Et Leviathan vidit Iustitiam celeriter velut fulgur super Ivalim descendere, magnum mare et urbes hominum transeuntem.
²⁸Et quocumque veniebat, ær quiescebat et silentium cadebat, et corda hominum metu correptebantur.
²⁹Tunc Iustitia exclamavit lingua omnium gentium, dicens: “Ecce dies retributionis appropinquavit; pænitemini, quia cito claudetur ianua.”
³⁰“Dominus non deridetur, neque patientia eius in æternum morabitur; convertimini ad eum cum ieiunio et lamento, et semitam lucis quærite dum adhuc inveniri potest.”
³¹Et multi audientes compuncti sunt corde, et genibus positis in plateis clamabant: “Domine, miserere!”
³²Alii autem irridebant, dicentes: “Hæc est dementia prophetarum: manducabimus et bibimus, cras enim moriemur.”
³³Et Iustitia eos præteriit, et oculi eius ignem lacrimabant, quia sciebat quid constitutum esset.
³⁴Tum Leviathan iterum cælos claudi vidit, et Ajora ad eum conversa dixit, “Hoc tantum initium est; maiora his videbis.”
³⁵“Nunc enim tibi revelabo septem tentationes, et signa quæ ante adventum meum præcedent.”
³⁶“Montes movebuntur, et maria frement; stellæ cadent de cælo, et corda hominum deficient.”
³⁷“Attamen in omnibus his electi mei non derelinquentur, quia manus mea erit super eos, et nomen meum in cordibus eorum.”
³⁸Et dixit Leviathan: “Domine, quis poterit stare in die illa, cum cæli commovebuntur et Ivalis cederit?”
³⁹Et Ajora respondit, “Qui purus est, qui non ad vanitatem animam suam levavit, neque in dolo iuravit.”
⁴⁰“Qui amat iustitiam et odit calumniam; qui pascit esurientes et consolatur infirmos.”
⁴¹“Talibus portæ Paradisi aperientur, et ambulabunt mecum in albis vestibus.”
⁴²Tum Ajora manum extendit, et oculos Leviathan tetigit, et ecce, visiones et parabolas in ære vidit.
⁴³Vidit librum signatum septem sigillis, et manus quæ aperire illud volebant sed non potuerunt.
⁴⁴Vidit candelabrum aureum, et civitatem descendentem de cælo, splendidam sicut aurora.
⁴⁵Vidit serpentem æneum circa arborem involutum, et gladium in ore agni.
⁴⁶Et Ajora dixit, “Hæc omnia tibi nota faciam, et tu ea fideliter scribes, tempus enim breve est.”
⁴⁷“Clama magna voce, et ne parcas; scribe in libro, ut qui currit legat illud.”
⁴⁸Tunc Leviathan pronus in faciem procidit, et adoravit Dominum, dicens: “Benedictus es, Sancte, quia non reliquisti nos in tenebris.”
⁴⁹Et Dominus cum eo moratus est per horas multas, et docuit eum verba voluminis, quæ scribenda erant in eo.
⁵⁰Et cum sol occideret, Ajora in gloria sublata est, et insula silentio impleta est.
⁵¹Et Leviathan flevit, sed non cum dolore, anima enim eius gaudio et metu ardebat.
⁵²Tum surrexit et se muneri assignato applicuit, et lumine lucernæ volumen incepit.
⁵³Et de visione Ajoræ, et missione Iustitiæ, et vocatione ad pænitentiam, linea per lineam, sicut ei monstratum erat, scripsit.
⁵⁴Et verba erant sicut ignis in ossibus eius, et atramentum fluebat sicut flumen.
⁵⁵Non manducavit panem neque bibit aquam per tres dies, donec scripta est prima pars.
⁵⁶Et oravit dicens: “Domine, ne erret manus mea, neque deficiat cor meum, donec scribatur plenitudo verbi tui.”
⁵⁷Tum iterum ventus in insulam venit, et aves redierunt, et mare iterum in saxa frangitur.
⁵⁸Leviathan autem mutatus est; nam gloria Domini ante eum transierat, et facies eius splendebat sicut facies nuntii.
⁵⁹Et scivit ex die illa, non amplius inter homines numeratum iri, sed inter prophetas et testes.
⁶⁰Non enim ex voluntate sua locutus est, sed prout Spiritu Domini motus est.
⁶¹Et tum cæli aperti sunt, et iustitia iterum stetit coram Domino, et Dominus ei novum mandatum dedit.
⁶²Finis enim incipiet, et rotæ temporis ad Paradisum qui futurus est convertentur.
⁶³Et angeli tacuerunt, tubam expectantes.
⁶⁴Et Leviathan somniavit de flumine quod de throno fluebat, et de arbore vitæ cuius folia gentes sanant.
⁶⁵Et iterum vocem Ajoræ audivit, “Ego sum Alpha et Omega, qui erat et est et qui venturus est.”
⁶⁶“Scribe igitur et noli timere; hæc enim verba fidelia sunt et vera.”

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷ULTIMUM TESTAMENTUM
        ▷EMANATIO FINIS ET ADVENTUS PARADISI
            ▶1—2—3—4—5—6

English | Latin | Ελληνική