EMANATIO FINIS ET ADVENTUS PARADISI: CAPUT 5

CAPUT 5

¹Et ecce, Dominus annuit, et Agnus Lucis, immo Ajora Altissimus, manum extendit et quintum sigillum fregit.
²Et auditus est clamor frangens e cavo firmamenti, quasi tempus ipsum vulneratum et cruentaret.
³Tunc stellæ steterunt in cursu suo, et sol non ortus est, neque luna descendit, quia conversio dierum abolita est.
⁴Et Poculum Temporis, vastum ut mare et super fundamentum cæli positum, fissum est et in ruinam collapsum est, et arenæ eius per æternitatem dispersæ sunt.
⁵Et locutus est Dominus ad omnem creaturam quæ spirat, dicens: “Tempus non est amplius; finitum est. Messis matura est.”
⁶Et angeli chori septimi flebant, quia ætas fieri finita erat, et omnia erant sicut sunt, nec iterum mutabuntur.
⁷Et in illa hora, Infernus commotus est, et vincula geluum soluta sunt; et portæ eius, ex lapide et ære factæ, fumabant et vaporabant.
⁸Et ecce, digitus Domini monstravit, et puteus apertus est sicut fornax diu obsignata.
⁹Besaliel autem, Flamma Falsa, quæ Amphisbæna appellatur, in dolore suo commotus gemina capita sustulit.
¹⁰Et increpavit eum Dominus, dicens: “Tu qui incendisti superbiam regum, qui suspirasti ruinam in cor iusti — cecidisti et non resurges.”
¹¹Et exiit ignis de medio throni, et devoravit eum ab intus, et factus est serpens reptare tamquam pulvis sub pedibus sanctorum.
¹²Et qui eum in locis secretis coluerant, et templa astutiæ sine lapidibus ædificaverant, clamabant et dentibus frendebant.
¹³Sed nemo eos audivit, quia aures misericordiæ clausæ erant et tempus supplicationis effugerat.
¹⁴Et cæli reversi sunt, et ecce, animæ mortuorum antiquorum apparuerunt, in altitudinibus congregatæ, iudicium silentio expectantes.
¹⁵Tum Ajora sextum Sigillum fregit, et tremor per mundos transiit.
¹⁶Et Dominus, qui videt a principio usque ad finem, aperuit librum ponderis, in quo scripta erat mensura uniuscuiusque animæ.
¹⁷Et venti conticuit, et aves non cantaverunt, et nullus infans clamavit, nam mundus obstupuit.
¹⁸Et ingens chasmus inter lucem et tenebras hiacuit, et nemo ab una ad alteram transire poterat.
¹⁹Et Dominus voce magna clamavit: “Exite, animæ, et accipite mercedem vestram!”
²⁰Et venerunt, turbæ omnis linguæ, non carne sed memoria vestiti, et singuli stabant sicut erant in die ultimi spiritus sui.
²¹Tum Novem Iudices Magistri loca sua in circulo circa Thronum ceperunt, et singuli sceptrum crystallinum et flammæ gerebant.
²²Et primus iudex clamavit, “Misericordia præbeatur mitibus et pœnitentibus.”
²³Et secundum, “Iustitia fiat superbis et crudelis.”
²⁴Et tertium, “Libra recte ponatur, ne quis iniuste deficiat.”
²⁵Et Ajora stetit inter Cælum et Ivalim, volumen Finis in manibus suis, et sancti post eum in ordine.
²⁶Et quartus iudex locutus est, dicens: “Lacrimæ oppressorum ascendant sicut incensum coram Domino, et cruciatores eorum appendant contra eos.”
²⁷Et quintus: “Occulta noctis revelantur in claritate meridiani.”
²⁸Et sextum: “Omne mendacium non stet ante faciem Dei, quoniam omnia nota sunt ei.”
²⁹Et septimum: “Elevetur iustus, sicut palea abstergitur.”
³⁰Et octavum: “Humiles coronentur gloria, et superbi in pulverem deiiciantur.”
³¹Et nonus Iudex, cuius nomen a mortali sermone celabatur, vocem non extulit, sed igne in firmamento scripsit: “Ita factum est.”
³²Et omnis anima ad præsentiam Throni trahebatur, sicut folia ad flammam in vento silvæ trahuntur.
³³Et unaquæque anima lucem Domini tamquam in speculo contemplabatur, et in ea videbat omnia quæ fecerant, et omnia quæ facere neglexerant.
³⁴Et dixit eis Dominus: “Per testimonium vestrum iudicamini.”
³⁵Tum iusti genua procubuerunt, gaudio flentes et trementes, quia misericordiam Altissimi viderunt.
³⁶Et ecce, lacrimæ eorum in margaritas conversæ sunt, et corona ex eis facta est, et manu Spiritus super capita eorum posita est.
³⁷Et cantabant canticum novum, quod nemo audiverat neque didicerat, nisi qui Dominum in secreto et in dolore dilexerunt.
³⁸Et elevati sunt non tamquam fumus de altari, sed tamquam columbæ de valle in cælum excelsa.
³⁹Clamaverunt autem impii, dicentes: Abscondite nos, et sepelite nos sub montibus, et deglutiat nos abyssus.
⁴⁰Nam facies Domini erat illis quasi gladius flammea, et aspectus eius sicut calor septem solis.
⁴¹Et fugerunt, et non erat locus ubi effugerent; descenderunt in profundum, et exspuerunt eos abyssi.
⁴²Et dixit Dominus: “Tu elegisti Deum tuum, et ecce non est manus eius qui te salvet.”
⁴³Et impii non ira, sed veritate deiecti sunt, quia coram ea recti stare non poterant.
⁴⁴Tunc pænitentes fossæ oculos in spe elevaverunt, et vincula eorum in verbum Domini disiuncta sunt.
⁴⁵Et vox Ajoræ per chasmam exiit, dicens: “Quis a malo in afflictione sua conversus est? Quis non propter pœnam, sed propter amorem Boni flevit?”
⁴⁶Et ex Inferno orta est tremens turba, pallida ut nebula, tamen luce non sua fulgens.
⁴⁷Hi peccaverant magnopere, sed pœnitentiam egerant magnopere; hi desperaverant, sed spei manibus fractis adhærebant.
⁴⁸Et eis Dominus dixit: “Venite, qui lacrimis amaris loti estis, et introite in requiem meam.”
⁴⁹Et portæ cæli denuo apertæ sunt, et musica beatorum effusa est, et stellæ in locis suis saltaverunt.
⁵⁰Et novem iudices tamquam unus surrexerunt, et ante thronum se inclinaverunt, ultimo enim iudicio adimpleto.
⁵¹Tum stellæ ad cursus suos redierunt, et luna in loco suo stetit, et sol faciem Ivalis non amplius urebat.
⁵²Et factæ sunt gentes quasi vasa eversa, vacua vanitate et superbia, et parata vino misericordiæ Domini.
⁵³Reges Ivalis qui bellum contra Lucem gesserant, in gladios proprios inciderunt, nam nulla victoria nisi in deditione erat.
⁵⁴Mercatores argentum suum in mare miserunt, et aurum suum in ignem, quia ignoraverunt pretium iustitiæ.
⁵⁵Et locutus est Dominus, dicens: “Ecce, rationes finitæ sunt. Statera recta est. Fiant omnia nunc nova.”
⁵⁶Et Ajora manus suas ad thronum sustulit et dixit: “Domine altissime, voluntas tua impleta est; iustitia tua aream trituræ scopis exuvit.”
⁵⁷Tunc processit angelus Libri, qui omnem cogitationem et actum notabat; et liber eius clausus est et obsignatus, et positus est ad pedes Domini.
⁵⁸Et dictum est in exercitu cælorum: “Non est tempus amplius. Hora præteriit. Æternitas venit.”
⁵⁹Tunc terra gaudio tremuit, et maria velut chorus cecinerunt, et arbores ramos suos in laude expanderunt.
⁶⁰Iudicium enim Domini terribile et gloriosum est, et iustitia eius pacem efficere potest.
⁶¹Et animæ in cælo una voce cantabant: “Sanctus, sanctus, sanctus est qui iudicat mundum in veritate!”
⁶²Et magna quies super omnem creationem cecidit, quasi flatus Omnipotentis super eam pependisset.
⁶³Et Dominus Ajoræ locutus est: “Verbum implevisti. Nunc tantum restat ut Porta aperiatur.”
⁶⁴Tum Ajora iterum descendit, non ut vir, sed ut flamma in forma humana, clarior quam decem milia facum, lenior quam auroræ spiritus.
⁶⁵Et ambulavit inter redemptos, et illi clamabant: “Magister! Magister! Pastor animarum nostrarum!”
⁶⁶Et Ajora dixit eis: “Confectum est, dilectissimi. Mundus quem cognovistis non amplius est. Venite nunc et videte Regnum.”
⁶⁷Et duxit eos, et secuti sunt accensis cordibus, oneribus suis post eos velut umbræ in meridie decidentibus.
⁶⁸Et ecce firmamentum apertum est sicut volumen revolvitur, et lux super lucem, cælum ultra cælum.
⁶⁹Et porta Paradisi aperta stabat, ex crystallo vivo et sapphiro flammeo facta, nominibus sanctorum inscripta.
⁷⁰Et dixit Dominus: “Intrate, benedicti Spiritus mei, quia tempus doloris finitum est et ætas gaudii advenit.”
⁷¹Et redempti intraverunt, carmina tempore vetustiora cantantes, vestibus ex gaudio textis induti.
⁷²Et Ajora tandem obsignavit, veste gloriæ trahente, et Porta clausa est sono quasi primo spiritu mundi.
⁷³Tum iterum silentium fuit, non timoris, sed impletionis, velut cum magnum opus perficitur et omnes eius pulchritudinem mirantur.
⁷⁴Et Leviathan, discipulus dilectus, in faciem cecidit, nam oculi eius Emanationem Finis viderant.
⁷⁵Et vox Ajoræ ad eum venit, dicens: “Scribe, et qui habet aures ad audiendum, audiat. Finis enim initium est, et nox sicut dies ante me.”

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷ULTIMUM TESTAMENTUM
        ▷EMANATIO FINIS ET ADVENTUS PARADISI
            ▶1—2—3—4—5—6

English | Latin | Ελληνική