Ο ΙΕΡΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΗΣ ΔΙΧΑΣΙΑΣ: ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

¹Και συνέβη ώστε οι τρεις βασιλιάδες, αφού ήπιαν από τα ιερά δισκοπότηρα, κατέβηκαν από το βουνό της διαθήκης και επέστρεψαν στον λαό τους.
²Και υπήρχε μεγάλη χαρά στις χώρες των Ντελμαριανών, των Κεζρεθιτών και των Αβαριτών, γιατί οι βασιλιάδες είχαν μείνει πολλές μέρες στο βουνό και οι καρδιές του λαού είχαν λιποθυμήσει από λαχτάρα.
³Αλλά δεν επέστρεψαν καθώς έφυγαν, γιατί το σημάδι του Κυρίου ήταν πάνω τους, και η σφραγίδα της εκλογής τους ήταν προσκολλημένη στο πνεύμα τους.
⁴Πρώτος ήρθε ο Λόρας, ο βασιλιάς των Ντελμαριανών, και η έλευσή του ήταν σαν την αυγή μετά από μια μακρά νύχτα. Το πρόσωπό του έλαμπε από κατανόηση και τα λόγια του στόματός του ήταν σαν μέλι και σίδερο.
⁵Και συγκέντρωσε τον λαό του στη μεγάλη πέτρινη αίθουσα, και τους μίλησε για όλα όσα του είχε δείξει ο Κύριος.
⁶Τους δίδαξε για τα αστέρια και τα μονοπάτια τους, για την εναλλαγή των εποχών και τις μυστικές γλώσσες του Ήβαλη.
⁷Τους έδωσε μέτρα για τα κτίριά τους και σύμβολα για την ομιλία τους, και άνοιξε τον κύλινδρο της μνήμης και τον έδεσε με μελάνι και πηλό.
⁸Και ο λαός θαύμασε, λέγοντας: «Αληθινά, οι θεοί περπάτησαν με τον βασιλιά μας. Γιατί η γνώση του είναι ατελείωτη, και η όρασή του διαπερνά μέχρι τα κόκαλα των βουνών».
⁹Και άρχισαν να καταγράφουν τις γενιές τους και τα ονόματα των πραγμάτων. Έχτισαν αίθουσες μάθησης και ναούς λογικής και θέσπισαν νόμους με τη λογική και τον διάλογο.
¹⁰Αμφισβήτησαν τα πάντα και δεν άφησαν κανένα μυστήριο ανεξερεύνητο. Και η σοφία μεγάλωνε ανάμεσά τους όπως η ελιά μεγαλώνει στην κοιλάδα, αργά αλλά αδιάκοπα.
¹¹Κι όμως, πολλοί έγιναν υπερήφανοι και είπαν στην καρδιά τους: «Ας υψωθούμε πάνω από όλους τους λαούς, γιατί μόνο εμείς κατανοούμε τα έργα του κόσμου».
¹²Έπειτα ήρθε ο Βαλτρέιν, βασιλιάς των Κεζρεθιτών, και η επιστροφή του ήταν σαν ήχος σάλπιγγας στο πεδίο. Στάθηκε μπροστά στους πολεμιστές του ντυμένους όχι με ράσα αλλά με πανοπλία, και η δύναμη των όπλων του ήταν εμφανής σε όλους.
¹³Και ύψωσε τη φωνή του στην πύλη της πόλης, φωνάζοντας: «Επέστρεψα με δύναμη και με αυτήν θα εδραιώσω ειρήνη και κυριαρχία».
¹⁴Δίδαξε στον λαό του τις τέχνες του πολέμου και της διοίκησης, της διακυβέρνησης και του σπαθιού. Έχτισε μεγάλα τείχη και παρατηρητήρια και εκπαίδευσε καπετάνιους για να ηγούνται στη μάχη και κυβερνήτες για να κυβερνούν εν ειρήνη.
¹⁵Ύψωσε το λάβαρό του πάνω στο λόφο και κανείς δεν τόλμησε να αμφισβητήσει τη φωνή του. Τα χωράφια έγιναν καρποφόρα με νόμο και οι εχθροί της γης εκδιώχθηκαν.
¹⁶Και οι Κεζρεθαίοι χάρηκαν, λέγοντας: «Ευλογημένος ο βασιλιάς που υπερασπίζεται τη γη! Η ράβδος του είναι η δικαιοσύνη και το σπαθί του η σωτηρία».
¹⁷Έμαθαν την πορεία και τον όρκο, και η τιμή έγινε γι’ αυτούς σαν ψωμί.
¹⁸Αλλά ανάμεσά τους εμφανίστηκαν και άντρες που δεν αγαπούσαν τη δικαιοσύνη αλλά τη δύναμη, οι οποίοι έλεγαν: «Ας πάρουμε ό,τι δεν είναι δικό μας, γιατί ο δυνατός θα κυβερνήσει τον αδύναμο και μόνο η δύναμη καθορίζει το δίκαιο».
¹⁹Και άρχισαν να ζυγίζουν την αξία με τη βία, και πολλές καρδιές σκληρύνθηκαν.
²⁰Και τέλος ήρθε ο Κάντρα, ο βασιλιάς των Αβαριτών, και η επιστροφή του ήταν σαν τον άνεμο που περνάει μέσα από το άλσος. Δεν μπήκε με φανφάρα ούτε μίλησε με καυχησιολογία, αλλά περπατούσε ανάμεσα στον λαό του σιωπηλά και με δάκρυα.
²¹Και συγκεντρώθηκαν κοντά του, λέγοντας: «Τι είδε ο βασιλιάς μας, και κλαίει ανάμεσά μας;»
²²Και ο Κάδρα μιλούσε απαλά, διδάσκοντάς τους όχι να κυβερνούν ούτε να μαθαίνουν, αλλά να βλέπουν — να βλέπουν την καρδιά του ανθρώπου και την ψυχή του κόσμου.
²³Τους δίδαξε τα μονοπάτια της ειρήνης, της υπηρεσίας και της αναμονής, της φύτευσης και της θεραπείας. Περπάτησε με τους συντετριμμένους και κάθισε με τους φτωχούς.
²⁴Και όσοι τον ακολουθούσαν έγιναν πράοι και σοφοί, γεμάτοι χάρη και μακρόθυμοι.
²⁵Οι Αβαρίτες έχτισαν κήπους και ήσυχες αίθουσες, και οι κριτές τους ονομάζονταν ποιμένες, επειδή φρόντιζαν όχι μόνο για νομικά ζητήματα αλλά και για τις ψυχές όσων ερχόντουσαν.
²⁶Και ο λαός αγαπούσε τον βασιλιά του και έλεγε: «Αλήθεια, η σοφία του δεν βρίσκεται στα βιβλία ούτε στα σπαθιά, αλλά στον τρόπο του».
²⁷Αλλά ακόμη και ανάμεσά τους, υπήρχαν εκείνοι που κουράστηκαν να περιμένουν και είπαν: «Ας γίνουμε σαν τους άλλους. Γιατί να μην έχουμε κι εμείς θρόνους και λάβαρα και ισχυρά τείχη;»
²⁸Και έτσι οι σπόροι της φιλοδοξίας ρίζωσαν, ακόμη και στο έδαφος της σοφίας.
²⁹Έτσι επέστρεψαν οι τρεις βασιλιάδες, και τα δώρα που έφεραν φυτεύτηκαν σαν δέντρα ανάμεσα στους λαούς τους: γνώση στη γη των Ντελμαριανών, δύναμη στους Κεζρεθιτές και σοφία στους Αβαρίτες.
³⁰Και για ένα διάστημα, τα δέντρα έδωσαν καλούς καρπούς, και οι βασιλιάδες κυβέρνησαν με δικαιοσύνη και ειρήνη.
³¹Και ο Ήβαλης ήταν ήσυχος, και οι μέρες ήταν μεγάλες και φωτεινές. Και πολλοί έλεγαν: «Αλήθεια ο Κύριος είναι μαζί μας, γιατί οι βασιλιάδες έφεραν ευλογία από το βουνό».
³²Ωστόσο, κάτω από την ευλογία βρισκόταν η σκιά, και τα μάτια των ανθρώπων άρχισαν να στρέφονται, το ένα προς το άλλο, και όχι προς τον Κύριο.
³³Και στις καρδιές πολλών, τα δώρα έγιναν βάρη, και τα βάρη έγιναν είδωλα.
³⁴Αλλά ο Κύριος, που βλέπει τα πάντα από την αρχή, τα έβλεπε ακόμα και περίμενε — γιατί οι καρδιές των ανθρώπων είναι γνωστές σε Αυτόν.

▷ΟΙ ΕΠΤΑ ΓΡΑΦΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΓΛΑΒΑΝΔΟΥ
    ▷Η ΠΡΩΤΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
        ▷Ο ΙΕΡΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΗΣ ΔΙΧΑΣΙΑΣ
            ▶1—2—3—4

English | Latin | Ελληνική