EPISTULA SANCTI VELII AD REGNUM LIMBERIUM: CAPUT 3

CAPUT 3

¹O Rex, nobilissime Yaravan, populi tui dispensator et sceptri a Providentia ordinati baiulus, nunc ausculta memoriæ carissimæ et mandato amore involuto.
²Non enim de ira loquor, sed de miraculo; non de iudicio, sed de gaudio.
³Dominus enim, qui in gloria regnat, misit dilectum Filium suum, sanctam Ajoram, ut mundus denuo vivificaretur.
⁴Et ambulavit in pulvere Ivalis, sed pulvis non adhæsit ei; nam pedes eius calceati erant pace, et gressus eius viam iustitiæ delineabant.
⁵Cæcos digitorum tactu sanavit, et aures surdorum uno spiritu aperuit.
⁶Claudus exsiluit sicut cervus, et mutus cantavit cum præteriret; quia balsamum erat verbum eius, et præsentia eius lux.
⁷In agris locutus est, et lilia audiebant; iuxta mare clamavit, et fluctus tumultum suum composuerunt.
⁸Panem fregit et turbas pavit, et panes multiplicati sunt quasi eius misericordiam cognovissent.
⁹Ambulavit super aquas quasi super marmor, et ventus ad increpationem eius siluit.
¹⁰Et in omnibus misericordiam præbebat, etiam peccatoribus et exulibus, quia pretiosi erant perditi in conspectu eius.
¹¹Docebat ut nemo docuit, non auctoritate scribarum aut principum, sed Patris qui misit eum.
¹²De Regno quod finem non habet, de Paradiso non manu facto, cuius portæ lucis sunt et lapides vivi.
¹³Ibi, inquit, iusti habitabunt, et mites possidebunt gaudium, et lacrimæ mœrentium detergentur.
¹⁴Hæc promissio, o Rex, certa est et stabilis: ut quicumque in vestigiis eius ambulaverit, non offendat nocte.
¹⁵Iugum eius leve est, et onus eius leve; et virga eius non ad conterendum, sed ad dirigendum.
¹⁶Animam suam posuit, non ablatam, sed donatam; nemo enim ei spiritum privavit, sed ipse eam donum exspiravit.
¹⁷Et quamvis homines eum deriderent, et flagellarent, et occiderent, tamen resurrexit, quia mors in immaculatos non habebat potestatem.
¹⁸Et nunc regnat ad dexteram Patris, et interpellat pro fidelibus.
¹⁹Ipse est Porta et Via, Primus et Ultimus, Fons in deserto et Petra quæ aquam producit.
²⁰Cogita igitur, o Rex, de his miraculis, et ardeat anima tua intra te sicut ardebant corda eorum in via ad Luriennam, cum ille cum eis ignarus ambularet.
²¹Non refrigescat caritas tua, neque obscuretur fides tua; quod enim promisit, potens est et facere.
²²Quapropter obsecro te, in nomine Domini, ut bene custodias greges intra regnum tuum.
²³Esto sicut pastor qui non dormit cum lupi congregantur; qui singulas oves nominatim numerat et quærit perditas donec inveniat eas.
²⁴Ecclesiæ regni tui sicut vineæ in valle pulchra — sepem circumda, attamen sine impedimentis ut fructum ferant.
²⁵Ne manus civitatis nimis in aram premat, neque vox principis preces humilium obruat.
²⁶Noli ad gratiam, sed ad fidem constituere; non ad divitias, sed ad sapientiam.
²⁷Et si magister a veritate aberraverit, leniter increpa illum; et si non pænitet, removeatur, ne fermentum in tota massa crescat.
²⁸Sint scribæ tui diligentes, et ministri tui mundi, et omnis domus orationis sit quasi signum in procella.
²⁹Conventum fidelium, et cantum psalmorum, et lectionem sacrarum scripturarum, quæ dulciora sunt mel et acutiora gladio, hortare.
³⁰Et nolite pati lupos ululare ad portas, neque vulpes fodere in vinea.
³¹Esto clypeus viduæ, protector orphano, et amicus advenæ qui nomen Domini invocavit.
³²Nam Sanctus Ajora ad sua venit et reiectus est, tamen a fractis et contusis non recessit.
³³Aperiantur atria tua causæ oppressorum, et exaltetur vox tua cum conculcatur veritas.
³⁴Noli avertere faciem tuam ab humilibus, quoniam ipsi sunt thesaurus cæli, et preces eorum sicut incensum ascendunt ante thronum.
³⁵O Rex, regnum tuum non est tuum solum, sed desuper fideicommissum; et cui multum datum est, multum ab eo requiretur.
³⁶Ita sceptrum tuum iustitia regatur, et iudicia tua misericordia temperentur.
³⁷Iustitia et pietas osculentur intra muros tuos, et habitent pax et veritas in portis tuis.
³⁸Oculi enim Domini per totum Ivalim circumcurrunt, quærentes eos qui faciunt voluntatem eius.
³⁹Et beatus es si te invenerit sic facientem, et populum tuum ambulantem in timore Domini et gaudio salutis eius.
⁴⁰Tunc terra tua uberabitur, fines tui stabiliores, et nomen tuum canticum in labiis gentium erit.
⁴¹Et cum compleveris tempus tuum, et ossa tua requiescent cum patribus tuis, anima tua in medio iustorum locum inveniet, et corona tua non marcescet.
⁴²Esto igitur fortis et animo forti; cave tibi et omni gregi, cui providentia te custodem constituit.
⁴³Memoria Sanctæ Ajoræ te dirigat in surrectione et in quiete tua, in consilio et in bello, in misericordia et in virtute.
⁴⁴Et erit pax domui tuæ, et omnibus qui invocant nomen Domini in sinceritate et veritate.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷EPISTULÆ SANCTI VELII AD REGNA NOVA
        ▷EPISTULA SANCTI VELII AD REGNUM LIMBERIUM
            ▶1—2—3—4

English | Latin | Ελληνική