EPISTULA SANCTI VELII AD REGNUM LIMBERIUM: CAPUT 2

CAPUT 2

¹Audi nunc, rex, vocem servi tui, et inclina cor tuum ad sapientiam.
²Quoniam iustus est Dominus et zelotes, et viæ eius non sunt viæ hominum; iudicia eius ignis sunt, et iudicia eius abyssus.
³Locutus est ab initio per os prophetarum Suorum, et in his diebus novissimis per sanctum servum Suum Ajoram, qui Ivalis in carne ambulavit.
⁴Semita iustitiæ complanata est, et mandata hominibus data septemplicia sunt, spiritu Altissimi signata.
⁵Hæc scis, o rex, quoniam scripta sunt in tabulis memoriæ et in auditu cœtus clara voce pronuntiata sunt.
⁶Non absconduntur a sapientibus, neque velantur ab humilibus; quia Dominus vult omnes homines ambulent recte et non impingant in tenebris.
⁷Multi autem aberraverunt et ambulaverunt in semitis pravis, dicentes in cordibus suis: Quis videbit nos? et: Dominus non respicit.
⁸Ædificant aras vanitati, et accendunt thymiama desideriis suis, coacervant tineæ divitias, et bibunt iniquitatem quasi aquam.
⁹Hi in die ignis non stabunt, neque effugient oculos Omnipotentis; quia omne factum ponderatur, et omne verbum iudicabitur.
¹⁰Memento, Rex, terroris mortis secundæ, quæ reservatur rebellibus, falsis, interfectoribus innocentiæ, et profanantibus rerum sanctarum.
¹¹Fovea ab initio parata est, et glacies eius amara est ultra enuntiationem; est sedes Amphisbænæ, Devoratricis Perditorum.
¹²Initio deiectus est, et tamen sub portis pruinosis in vinculis flammarum ambulat, semper animarum perditionem quærens.
¹³Lingua eius bifurcata est, et halitus eius vapor desperationis; corona eius lamentationis, et vestis eius blasphemiæ facta est.
¹⁴Ibi iniquos cruciabit visionibus eorum quæ spreverunt: calore misericordiæ, lumine veritatis, gloria obœdientiæ.
¹⁵Et stridebunt in tenebris dentibus suis, quia non sunt recordati Domini in diebus fortitudinis suæ.
¹⁶Væ ei qui scimus veritatem et non facit eam, quia domus eius desolata relinquetur, et nomen eius in maledictionem inter gentes erit.
¹⁷Væ iudici qui accipit munera, et sacerdoti qui polluit altare; pars eorum erit ignominia, et calix eorum fletu plenus.
¹⁸Lex Domini non est iugum, sed ala; non onus, sed levis; et beatus est qui delectatur in præceptis Ajoræ.
¹⁹Doctrinæ enim Uncti quasi panis esurienti, et aqua animæ sitienti sunt.
²⁰Non ænigmatibus locutus est, neque lingua angelorum tantum, sed sermone pastorum et piscatorum.
²¹Non vincula nobis imposuit, sed veritatem; non umbras, sed claritatem.
²²Et tamen, in omni generatione surgunt qui verba eius torquent, et angustam plana faciunt, et arduam dilatant.
²³Hi ducent alios in foveam, et iudicium eorum non dormiet; scriptum est enim: “Qui offendit parvulum, utilius est si molam asinariam suspendat circa collum eius.”
²⁴Considera igitur regnum tuum, o Rex, et animas in eo imperio tuo commissas.
²⁵Ne consiliarii tui adulationem susurrent, neque duces tui in calumnia glorientur.
²⁶Quoniam corda Dominus videt et renes probat; non respicit virtutem equorum, neque sonitum tubarum.
²⁷Defendite causam pauperum, iudicate pupillos, non iudicate cum personarum discerptione, sed cum reverentia et timore.
²⁸Remove de medio regni tui simulacra argentea et aurea, et maleficos qui spiritum populi polluunt.
²⁹Ne templa Ajoræ ad lucrum adhibeantur, neque verba Evangelii linguæ mendacium alligantur.
³⁰Altaria fracta restituite, et vasa sancta mundate, quia Dominus non habitat in sordibus, nec visitat superbos.
³¹Constitue viros iustos ad custodiam gregis, et sacerdotes tui secundum sapientiam et misericordiam eligantur, non secundum genus aut argentum.
³²Et si quis ex eis non in luce ambulat, eicite eum, ne fermentum peccati totum panem corrumpat.
³³Lex in atriis tuis scribatur, et in urbibus tuis sciatur, quia timor Domini est initium fortitudinis.
³⁴Erudi iuvenem ab incunabulis, et corripe senem cum aberrat; quia omnes pulvis sunt coram Domino, et sapientia non annis tantum metitur.
³⁵Ne verbis mollibus aut vestibus pictis decipiaris; lupus fortasse vestem pastoralem gerat, sed dentes eius manent.
³⁶Omnes spiritus tenta, et omnes doctores reprime; sint tibi mensura sacra scripturæ, et scutum perpetuum orationis.
³⁷Multi enim venient in novissimis diebus vana loquentes, et quidam etiam signa et prodigia facient.
³⁸Sed cor eorum longe erit a veritate, et multos trahent post se, tamquam arundines a vento curvatas.
³⁹Tu es, Rex, scutum populi tui; ne serpens reptat in hortum, in quo constitutus es speculari.
⁴⁰Si enim fidelis fueris, regnum tuum firmabitur; si autem in ignaviam aut superbiam incideris, ruina cito sequetur.
⁴¹Ergo accinge lumbos tuos veritate, et pone iustitiam quasi lorica; ambula humiliter, et servite Domino in lætitia.
⁴²Quoniam misericordia eius in generationes custodientium testamentum eius, et exardescit ira eius ad momentum super pænitentes.
⁴³Revertere ad eum toto corde tuo, et deduc populum tuum in via æterna.
⁴⁴Et Dominus memorabitur tui in tempore tribulationis tuæ, et non delebit nomen tuum de libro memoriæ.
⁴⁵Beatus rex qui timet Dominum, et ambulat in lumine verbi eius, quia thronus eius erit quasi lignum quod plantatum est iuxta aquas.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷EPISTULÆ SANCTI VELII AD REGNA NOVA
        ▷EPISTULA SANCTI VELII AD REGNUM LIMBERIUM
            ▶1—2—3—4

English | Latin | Ελληνική