EPISTULA SANCTI VELII AD REGNUM FOVOHAM: CAPUT 2

CAPUT 2

¹Audi nunc, rex, et inclina cor tuum ad sapientiam, quia dies periculosi sunt et multorum animæ deficiunt.
²Non hæc verba in ira scribo, sed in onere amoris, sicut pater filium monet ne in foveam cadat.
³Septem præcepta, quæ Dominus Altissimus per os Sanctæ Ajoræ locutus est, non sunt gravia, tamen multi ea post terga sua abiciunt.
⁴Qui legem obliviscuntur, etiam animam suam obliviscuntur; et qui doctrinam Ajoræ contemnunt, in tenebris impingent.
⁵Non illuminabit sol viam eorum, neque stellæ erunt in circuitu eorum; excæcaverunt enim se et noctem pro die elegerunt.
⁶Væ superbo homini, qui dicit, “Sufficiens sum mihi,” et thronum suum supra Flammam ponit.
⁷Humiliabitur, et nomen eius erit in proverbium in ore puerorum.
⁸Et quid prodest homini si turres aureas ædificaverit, spiritus autem eius inanis et sine lumine sit?
⁹Nam divitiæ Ivalis sicut pulvis ante faciem venti, et virtus hominis sicut vapor ante spiritum Domini.
¹⁰Verbum autem Ajoræ in æternum manet, et qui ei adhærent erunt sicut arbores iuxta flumina ignis plantatæ.
¹¹Ne æstimet regnum tuum inter eos qui obliviscuntur fœderis, ne forte avuldatur et alteri detur.
¹²Nam tempus appropinquat cum sigilla solvuntur et volumen Finis explicatur ante oculos Cæli et Ivalis.
¹³Et est locus præparatus rebellibus, profundus et sine fine, ubi lux Domini non resplendet.
¹⁴Infernus non est nisi ignis et furor, ut senes imaginabantur; immo, glacies est sine liquefactione, et silentium sine voce.
¹⁵Impii in eo dentibus frendent non propter frigus glaciei, sed propter famem misericordiæ quæ iam non est.
¹⁶Nam Amphisbæna, quæ ante casum eius Besaliel fuit, ibi regnat, et in gelu desperationis delectatur.
¹⁷Imperium eius ex catenis est, et thronus eius ex lapide gelido; et qui venerint ad eum non revertentur.
¹⁸Clamaverunt ad Dominum, dicentes: “Parce nobis!” sed non exaudivit, quia tempus misericordiæ præteriit.
¹⁹Preces iustorum ascendunt ut incensum, verba autem damnatorum in halitu Abyssi absorbentur.
²⁰Ergo, o Rex, doce populum tuum ut verba Sanctæ Ajoræ meminerit, et ut recte ante Flammam ambulent.
²¹Constitue iudices iustos, et æquitatem tractabunt; statera regni tui æqua sit veritate.
²²Ne fortes infirmos devorent, neque divites pauperes a portis iustitiæ excludant.
²³Oculi enim Domini super terram, et ipse videt secreta et cogitationes cordis.
²⁴Si populus templa ædificat, sed esurientes a vestigiis eorum avertat, num carmina eorum in cælo audientur?
²⁵Si accendunt incensum, et alienum contemnunt, nonne oblatio eorum erit quasi stercus super altare?
²⁶Dico tibi, nemo Paradisum fidelibus promissum intrabit nisi amaverit sicut Ajora amavit.
²⁷Nam in flamma in corde Sancti scriptum erat: “Lex est dilectio, et vita est lex.”
²⁸Scribæ et sacerdotes legem prædicabunt, et si non ambulaverint in ea, erunt quasi vasa vacua magna voce sonantia.
²⁹Sint nobiles tui exempla caritatis et temperantiæ; duces tui iustitiam gladio misericordiæ sustineant.
³⁰Increpa peccatum occultum, et munda terram a sanguine.
³¹Noli parcere virgam cum anima in periculo est, sed liga vulnus cum peccatum confitetur.
³²Non enim delectatur Dominus in perditione, sed in convertendo cor a morte ad vitam.
³³Cum pœnitentes plorant, angeli gaudent; cum superbi cervices indurant, dæmones plaudunt manus.
³⁴Nolite timere susurrantibus qui in obscuris angulis rebellionem loquuntur; eradicate eos, ne forte puteum venenent.
³⁵Nolite autem iudicare sine causa, neque condemnare sine teste; sit iustitia vestra sicut sol auroræ, qui omnia revelat.
³⁶Nam tu quasi dispensator constitutus es, et animæ populi tui curæ tuæ sunt; si qua per neglegentiam tuam perierit, a te requiretur.
³⁷Dominus non deridetur, neque obliviscitur; et in iustitia et in ira metientur dies tui.
³⁸Si ædificaveris domum tuam super præcepta Domini, non corruet, etiamsi cæli commoveantur.
³⁹Quod si in tua sapientia confidis et coronam tuam super verbum eius posueris, tempestas te disperget.
⁴⁰Vidi reges surgere et vidi reges cadere; sed Verbum Ajoræ in æternum permanet.
⁴¹Timeant consiliarii tui Dominum, et scribæ tui veritatem sine adulatione scribant.
⁴²Nolite accipere munera, neque pervertere iudicium; quia odit Dominus pondera inæqua et labia mendacia.
⁴³Fiat lex tua quasi sepes ignis in circuitu populi tui, ne errent in desertum impiorum.
⁴⁴Et ecclesiæ regni flamma Spiritus eius, non igne superbiæ, fulgeant.
⁴⁵Si hæc feceris, et humiliter ambulaveris coram Deo tuo, tunc stabile erit regnum tuum.
⁴⁶Filii tui sedebunt super thronum tuum, et nomen tuum in portis commemorabitur.
⁴⁷Si autem oblitus fueris Dominum, et causam inieris cum contemptoribus verbi eius, tunc destruetur domus tua.
⁴⁸Nam glacies inferi subter montem insidiatur, et portæ eius aperientur eis qui nolunt resipiscere.
⁴⁹Pruina ossa eorum capiet, et clamores eorum in glacie sine fine resonabunt.
⁵⁰Sit hoc admonitio, o Rex, et perveniat velut cuspis hastæ in cor tuum.
⁵¹Non enim scribo ut te condemnem, sed ut te ad commonendum excitem, ne anima tua pereat.
⁵²Nocte pro regna hominum fleo, et precor ut convertantur et sanentur.
⁵³Quoniam magna est misericordia Domini, et manus eius etiam extenta est.
⁵⁴Convertimini ad eum dum porta patet, nam mox claudetur et nemo intrabit.
⁵⁵Ne sit tibi superbia tua ruina, sicut fuit illis primarum urbium, qui prophetas deridebant et sancta spreverunt.
⁵⁶Sed sapiens esto, o Rex, et tene firmiter verba Sanctæ Ajoræ, quia in illis est vita et lux et promissum Regni.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷EPISTULÆ SANCTI VELII AD REGNA NOVA
        ▷EPISTULA SANCTI VELII AD REGNUM FOVOHAM
            ▶1—2—3—4

English | Latin | Ελληνική