EPISTULA SANCTI VELII AD REGNUM FOVOHAM: CAPUT 3

CAPUT 3

¹Nunc iterum tecum loqui liceat, o Rex, non ut extraneus, sed ut frater tuus in Flamma, et ut pastor gregis Altissimi.
²Audisti enim iam de operibus potentibus Sanctæ Ajoræ, et de veritate quæ procedit ex ore eius tamquam gladius ancipitis.
³Humilis erat, attamen loquebatur quasi auctoritatem habens; mansuetus erat, attamen Ivalis verbo eius tremebat.
⁴Ambulabat inter pauperes et fractos, et illi eum non agnoverunt, sed corda eorum ardebant intus cum flammam eis aperuit.
⁵Voce sua manum aridam sanavit, et tactu oculos cæcorum natorum aperuit.
⁶Pueram e lecto mortis suscitavit, et filium viduæ in ulnas eius rursus tradidit.
⁷Leprosum mundavit, claudum autem velut cervum in monte saltare fecit; mutum autem laudes Altissimi cecinit.
⁸Venti ei obœdierunt, et maria sedata sunt; spiritus tenebrarum ante eum fugerunt, clamantes, “Tu es Flamma incarnata!”
⁹Tamen gloriam suam non quæsivit, sed semper de Patre qui misit eum, et de regno quod sine tuba aut corona venit, loquebatur.
¹⁰Et cum turbæ eum regem facere vellent, secessit in montem ut oraret.
¹¹Non in palatium pedem posuit, sed inter humiles habitationem fecit, et piscatores atque exules ut discipulos suos essent vocavit.
¹²Aperuit Scripturas et ostendit corda eorum, et erubuerunt et lacrimis suis gavisi sunt.
¹³Docuit misericordiam maiorem esse sacrificio, et caritatem esse totius legis impletionem.
¹⁴Dixit, “Qui vult inter vos maior esse, sit omnium servus; et qui se humiliat, exaltabitur.”
¹⁵Et cum maledixissent ei, non aperuit os suum; cum flagellarent eum, benedixit; et cum ad mortem eum ducerent, ignoscuit.
¹⁶Hora ultima non de vindicta, sed de pace locutus est; et Flammam cum clamore qui Cælos concussit emisit.
¹⁷Etiam velum scissum est, Ivalis contremuit, et sepulcra iustorum aperta sunt.
¹⁸Sed nesciebant quid fecissent, quia velati erant oculi eorum, et corda eorum indurata.
¹⁹Attamen ex morte eius vita orta est, et ex dolore eius orta est gaudium quod non auferetur.
²⁰Et nunc sedet ad dexteram Altissimi, usque ad diem quo redibit, igne coronatus, iudicare vivos et mortuos.
²¹O rex, ne hæc ex memoria tua effluant, nam vita tua et spes populi tui sunt.
²²Fiant ecclesiæ in terra tua sicut horti, clausi sed florentes, aquis doctrinæ et calore caritatis nutriti.
²³Constitue eis custodes qui timent Dominum, non faciem hominis, qui doceant non propter lucrum sed propter veritatem.
²⁴Non gravetur manus tua super gregem, neque avertatur oculus tuus ab eis.
²⁵Pastor enim oves suas a lupis custodire debet, sed etiam eas ad pascua ducere et spatium pascendi dare debet.
²⁶Nolite opprimere vocem prædicantium, neque ligabitis manus prophetarum.
²⁷Nam Flamma non semper in tonitre loquitur, sed sæpe voce quieta et in anima humili.
²⁸Sint domus orationis loca pacis et non contentionis, plena lumine et non auro.
²⁹Nolite ab ecclesiis panem eorum accipere, neque tributum ab eis exigere, thesaurus enim eorum non est de hoc mundo.
³⁰Sed opera eorum palam benedic, et fideles exhortare; da eis veniam ædificandi et docendi, et vulneratos spiritu sanandi.
³¹Pauperes et fessi ad eos venient, et invenient requiem, nisi portas super eos aperieris.
³²Si Rex in sanctitate terræ suæ lætabitur, Dominus in eo lætabitur et regnum eius prolonget.
³³Ubi enim flamma colitur, gladius sistitur; et ubi misericordia floret, regnum pacem cognoscet.
³⁴Noli ecclesias tuas ut rivales habere, neque ministros earum ut rebelles, non enim thronos sed animas quærunt.
³⁵Si quis tamen ex eis a via aberraverit et scandalum afferat, cum lenitate corrigatur et, si resipiscat, restituatur.
³⁶Omnis enim palmes putandus est, nemo autem in ignem mittendus nisi aridus fuerit et sine fructu.
³⁷In hoc quoque Dominum reflectes, qui et iustus et misericors est, terribilis in ira sed promptus ad ignoscendum.
³⁸Noli esse sicut regibus antiquis qui prophetas silentium fecerunt et opera manuum suarum adoraverunt.
³⁹Obliviscuntur nomina eorum aut cum ignominia commemorantur; iusti autem tamquam stellæ, lucentes in æternum in firmamento Domini.
⁴⁰Obsecro igitur te, o Galgariff, ut imperium tuum iustitia coronemus, et sit hereditas tua sanctitatis.
⁴¹Si virga tua iusta fuerit, erit quasi virga ferrea; si autem crudelis fuerit, confringetur velut testa.
⁴²Pueri in viis tuis nomen Sanctæ Ajoræ doceantur, et carmina Flammæ ex aulis tuis quotidie ascendant.
⁴³Hoc enim erit benedictio domui tuæ et terræ et filiis filiorum tuorum post te.
⁴⁴Memento te non esse dominum Ecclesiæ, sed servum regno præpositum in quo habitat.
⁴⁵Et non obliviscetur Dominus misericordiam servatam servis suis, neque honorem datum Filio suo.
⁴⁶Fiant leges tuæ iustæ, sit autem cor tuum molle; sit imperium tuum firmum, sit autem spiritus tuus docilis.
⁴⁷Radix enim omnis casus superbia est, radix autem omnis gratiæ humilitas.
⁴⁸Sicut Flamma super Ajoram descendit, ita inter populum tuum habitabit si viam paraveris et sanctam servaveris.
⁴⁹Et te beatam vocabunt, non propter exercitus tuos aut aurum, sed propter amorem iustitiæ et curam rerum sacrarum.
⁵⁰Cotidie pro te precor, o Rex, ut sis lux regni tui et amicus cælorum.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷EPISTULÆ SANCTI VELII AD REGNA NOVA
        ▷EPISTULA SANCTI VELII AD REGNUM FOVOHAM
            ▶1—2—3—4

English | Latin | Ελληνική