EPISTULA SANCTI VELII AD REGNUM MURONDENSE: CAPUT 2

CAPUT 2

¹Audi nunc, rex, et inclina cor tuum ad sapientiam: quia Dominus non irridetur, neque prætermittet delictum.
²Mandata quæ per os servi sui Ajoræ tradidit, certa et æterna sunt, immo, lucerna pedibus credentium.
³Septem sunt numero et perfecti; qui ea custodit, in lumine ambulat, qui autem ea post tergum suum proicit, quasi in deserto cæcus errat.
⁴Lex Domini perfecta est, animam convertens; testimonium Sanctæ Ajoræ fidele est, sapientes facit simplices.
⁵Adhuc multi in his diebus declinaverunt, unusquisque in viam suam, et non est timor Domini ante oculos eorum.
⁶Acervant divitias et obliviscuntur pauperes; extendit manus suas ad idola, et polluit aras Domini.
⁷Lingua doli in ore eorum est, et pedes eorum veloces sunt ad effundendum sanguinem innocentem.
⁸Ecce insidiantur ut decipiant parvulos, et pellicent filios hominum ut edant calicem rebellionis.
⁹Etenim pacem clamant labiis suis, bellum autem est in cordibus eorum.
¹⁰Væ eis, dicit Dominus, quia dereliquerunt vias meas, et dilexerunt tenebras magis quam lucem.
¹¹Ædificaverunt aras diis falsis, et dæmoniis sacrificaverunt, et polluerunt se in occultis.
¹²Sed Dominus videt, et nihil celatur a conspectu eius.
¹³Superbos de procul respicit, et semitas impiorum considerat.
¹⁴Ideo iniquitas eorum in capita eorum convertetur, et iudicium eorum non dormiet.
¹⁵Nam paratus est locus tormentorum eis qui obliviscuntur Deum, carcer pruinæ et flammæ, ubi non est requies.
¹⁶Rex loci illius est Amphisbæna, domina Inferni Glacialis, et sub omnibus mundis, in umbra extrema, iacet.
¹⁷Ibi ignis non ardet et lux non pervenit; et pruina non mordet ad purificandum, sed ad puniendum.
¹⁸Clamant damnati, sed non est qui audiat; dentibus frendent, sed vincula eorum persistent.
¹⁹Fumus ex oribus eorum in æternum ascendit, et lacrimæ eorum in genis eorum congelantur.
²⁰Et qui ibi dominatur, appellatur Devorator Veritatis, Hostis Antiquus, Mendax ab Initio.
²¹Scelerata et damnata est Amphisbæna, bicipitis et sine misericordia, cuius linguæ et adulationes et maledicta proferunt.
²²Manu Domini deiectus est, et in tenebris vinctus est, animas autem infidelium exspectat.
²³Regum casum delectatur, et infirmos exultat.
²⁴Expandit laqueos potentibus, et optima corda in foveam trahit.
²⁵Ergo, rex caveat, et thronus iustitia custodiatur.
²⁶Non susurret in aurem tuam adulator, neque accipiatur munus in manum tuam.
²⁷Ne te decipiat vox multitudinis, neque superbia consilii tui fiat in offendiculum.
²⁸Mementote iudicia Domini de regibus antiquis: quomodo excelsi humiliati sunt, et fortes quasi palea ante faciem venti eminuti sunt.
²⁹Memento urbes impietatis subversas esse, et turres superbiæ in mare proiectas.
³⁰Humiles autem exaltabuntur, et obedientes non commovebuntur.
³¹Benedictus rex qui ambulat in lege Domini, et custodit vias eius.
³²Domus eius erit sicut lignum plantatum iuxta aquas, et thronus eius stabilietur in æternum.
³³Qui autem derelinquit fœdus, erit sicut arundina in tempestate fracta, et memoria eius in Ivalis putrescet.
³⁴rex Eregalassadim, non ad oppressionem sed ad iustitiam datus es gladius; non ad glorificandum nomen tuum, sed ad magnificandum nomen Domini.
³⁵Esto terror malitiæ, et laus benefacientibus.
³⁶Servate legem in æquitate, et iudicate populum in misericordia.
³⁷Noli vultum tuum adversus pauperem avertere, neque cor tuum contra clamorem viduæ obduraveris.
³⁸Aufer impium a facie tua, et nulla dona iudicium tuum pervertant.
³⁹Sacerdotes sine timore per atria tua ambulent, et verbum Ajoræ sine impedimento prædicatur.
⁴⁰Quoniam oculi Domini super te sunt, et in libro eius mensurantur dies tui.
⁴¹Trepidare, et noli peccare; loquere cum corde tuo in lecto tuo, et quiesce.
⁴²Offer sacrificia iustitiæ, et spera in Domino.
⁴³Ne in vanitatem extollatur anima tua, neque iureris in dolo.
⁴⁴Iusti enim ascendent montem Domini, impii autem ut fumus dispergentur.
⁴⁵Nolite esse sicut reges gentium, qui sanguine ædificant et bella ludendi causa gerunt.
⁴⁶Esto quasi pastor super populum tuum, et quasi custos super muros civitatis.
⁴⁷Tunc benedicet Dominus fines tuos pace, et nomen tuum memoriæ erit cum gloria.
⁴⁸Quod si declinaveris et impie egeris, calicem iræ bibes, et domus tua corruet.
⁴⁹Non enim personarum acceptio est Dominus, neque coronam neque sceptrum respicit.
⁵⁰Solum humiles et fideles gratiam in conspectu eius invenient, increduli autem in tenebras exteriores eiicientur.

▷SEPTEM SCRIPTURÆ ECCLESIÆ GLABADENSIS
    ▷EPISTULÆ SANCTI VELII AD REGNA NOVA
        ▷EPISTULA SANCTI VELII AD REGNUM MURONDENSE
            ▶1—2—3—4

English | Latin | Ελληνική